Με ένα ΦΕΚ που βγήκε νύχτα, καταργήθηκαν όλα τα καλλιτεχνικά μαθήματα από το Λύκειο. Είχε προηγηθεί η ψήφιση του γνωστού επαίσχυντου πολυνομοσχεδίου, στο οποίο δεν είχαν τολμήσει να συμπεριλάβουν τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Αυτό πρωτίστως είναι αντισυνταγματικό και παράνομο (άρθρο 16), γιατί το Γραμμικό και το Ελεύθερο Σχέδιο παραμένουν πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα (π.χ. για Αρχιτεκτονική), κι όποιος θέλει να τα δώσει εξαναγκάζεται να πάει σε ιδιωτικό φροντιστήριο και μόνο (200 το μήνα). Φτωχότερες οικογένειες δεν θα μπορέσουν να αντέξουν τέτοιο βάρος.
Οι συνέπειες στα εργασιακά των εκπαιδευτικών είναι ακόμα χειρότερες. Την ίδια στιγμή που παλεύουμε χρόνια για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, αν περάσουν τα σχέδια του υπουργείου, περνάμε σε μαζικές απολύσεις αναπληρωτών. Οι ζωές όλων των εκπαιδευτικών εικαστικών μαθημάτων -μόνιμων και αναπληρωτών- καταστρέφονται κι άλλο και χωρίς επιστροφή. Οι μόνιμοι…
των Λυκείων θα μεταταχθούν βίαια και παρά τη θέλησή τους στα Δημοτικά, οι αναπληρωτές που είμαστε 10-15, ακόμα και 20 χρόνια στα Δημοτικά θα βρεθούμε αλλού για αλλού ανά την Ελλάδα και τουλάχιστον 500 αναπληρωτές εικαστικοί θα απολυθούν για πάντα. Από τις δύο προηγούμενες κατηγορίες θα απολυθούν εκατοντάδες γιατί δε θα αποδεχτούν στα 40 και στα 50 χρόνια τους τη δυσμενή μετάθεση και να ξαναγίνουν γυρολόγοι.
Στην ουσία, όμως, δύο κόσμοι συγκρούονται. Ο δρόμος του Μεσαίωνα της περαστικής (όπως και τόσοι άλλοι) Κεραμέως και ο δρόμος της δημιουργικότητας και της φαντασίας. Το σχολείο της αγοράς και το σχολείο που δημιουργεί ολοκληρωμένους σκεπτόμενους ανθρώπους. Τα διεστραμμένα και άσχετα με την εκπαίδευση μυαλά τους, με τα όνειρα των μαθητών μας.
Τη Δευτέρα 29/6 είχαμε την τέταρτη κινητοποίηση μας ενάντια στα σχέδιά τους. Λίγες μέρες πριν, την Πέμπτη 25/6, ήταν η προηγούμενη συγκέντρωσή μας στο Σύνταγμα. Η απαξιωτική συμπεριφορά του υπουργείου μόνο «άνεση κινήσεων» δεν δείχνει. Δεν δέχτηκε εκπροσώπους των πληττόμενων (μεγάλων και ιστορικών) κλάδων, παρά μόνο την ΟΛΜΕ. Η συζήτηση κινήθηκε σε ένα ανούσιο παζάρι ωρών και αναθέσεων -κάπως να τα βολέψουμε τα πράγματα- που μόνο γέλιο προκαλεί.
Δεν θα περάσει
Έχουμε πόλεμο. Και ίσως τον πόλεμο της ζωής μας. Έχουμε ήδη ένα πυκνό πρόγραμμα αντιδράσεων, το οποίο και θα κλιμακώσουμε. Γίνεται όλο και πιο διαδεδομένο ότι δε θα φύγουμε για καλοκαίρι αν δεν τους νικήσουμε. Ζητάμε την στήριξη όλης της κοινωνίας και των συνδικαλιστικών φορέων να συνδράμουν στη σύγκρουση αποφασιστικά. Οι ΔΟΕ και ΟΛΜΕ είναι δυστυχώς πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Η ΔΟΕ πουθενά και η ΟΛΜΕ να παζαρεύει. Το ζήτημα δεν είναι συντεχνιακό. Είναι όλης της εκπαίδευσης και όλης της κοινωνίας. Και μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε. Αν οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί κλάδοι μας αφήσουν μόνους μας (π.χ. δάσκαλοι), ας μην ξαναμιλήσουν ποτέ για συντεχνία. Γιατί δεν είμαστε και είναι ξεκάθαρο. Μπορεί όμως η λάθος αντιμετώπιση να σε ωθήσει να γίνεις συντεχνία. Αν χάσουμε, δεν έχει πάτο το βαρέλι για όλους.
Οφείλουμε να μετατρέψουμε την επίθεσή τους σε αντεπίθεσή μας. Το σχολείο που ονειρευόμαστε. Το σχολείο που φοβούνται. Το σχολείο της φαντασίας στην εξουσία. Θέλουμε δύο ώρες εικαστικά την εβδομάδα από την Α’ Δημοτικού ως την Γ’ Λυκείου.
Δεν θα περάσει ο σκοταδισμός. Να το πάρει πίσω τώρα, αν θέλει να ανοίξουν τα σχολεία το Σεπτέμβρη… ή λίγο πριν τα Χριστούγεννα.
Νίκος Κουράκης
Αναπληρωτής Εκπαιδευτικός Εικαστικών
στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
H κυβέρνηση πρεσβεύει ένα σχολείο συντηρητικό, αφαιρώντας ο,τι ζωντανό είχε μέχρι τώρα:
Το μάθημα των κοινωνικών επιστημών, που προσφέρει κοινωνική γνώση, δίνοντας τη δυνατότητα στα παιδιά να σχηματίζουν μια καλύτερη αντίληψη της κοινωνικής πραγματικότητας. Τα μαθήματα των τεχνών, του θεάτρου, της μουσικής που διαμορφώνουν μια αισθητική αντίληψη και κουλτούρα στα παιδιά.
Όμως, δεν μιλάμε μόνο για υποβάθμιση των γνωστικών αντικειμένων, αλλά και για νέες εργασιακές σχέσεις μέσα στην εκπαίδευση. Ειδικά ο κλάδος των κοινωνικών επιστημών θα αφανιστεί από την εκπαίδευση και παρόμοια φαινόμενα θα εμφανιστούν και στις άλλες ειδικότητες. Αυτό σημαίνει διαθεσιμότητες, κινητικότητα, απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας. Όλα αυτά που έχουν βάλει στο τραπέζι οι ευρωπαϊκές πολιτικές που βιώναμε τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων, αλλά κι αυτών που έχουμε τώρα.
Οι συνάδελφοι έχουν αντιληφθεί ότι κινδυνεύουν τα μορφωτικά κι εργασιακά δικαιώματα και γι'αυτό βρισκόμαστε στους δρόμους. Μόνος δρόμος είναι η κλιμάκωση. Δεν υποχωρούμε. Θα συνεχίσουμε. Η ΟΛΜΕ πρέπει να προχωρήσει σε γενικές συνελεύσεις για επιπλέον αγωνιστικές αποφάσεις.
Άκης Κατσούλας
εκπαιδευτικός Α ΕΛΜΕ Αθήνας,
μέλος Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών Κοινωνικών Επιστημών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου