Η αιτιολογική έκθεση επί του άρθρου 45 του ν.4692/20 είναι το άρθρο που προβλέπει τον 2ετή αποκλεισμό αναπληρωτ(ρι)ών σε περιπτώσεις παραίτησης ή μη ανάληψης υπηρεσίας.
Λέει λοιπόν η αιτιολογική έκθεση του ΥΠΑΙΘ, για ποιο λόγο μπαίνει αυτή η τιμωρία.
“Οι εν λόγω ρυθμίσεις κρίνονται απαραίτητες ενόψει της σημαντικής αναστάτωσης, που προκαλεί στα δημόσια σχολεία, όπου υπάρχουν λειτουργικά κενά, η μη ανάληψη υπηρεσίας ή η ανάληψη υπηρεσίας και ακολούθως η παραίτηση των αναπληρωτών ή ωρομισθίων εκπαιδευτικών, αλλά και ενόψει της ανάγκης αποτελεσματικότερης οργάνωσης για την κάλυψη των κενών στα σχολεία στις πλέον σύντομες χρονικές προθεσμίες.”
Κατάλαβες φίλη αναπληρώτρια, για τα κενά στα σχολεία φταις εσύ.
Φταις για την αναστάτωση που δημιουργείται στο σχολείο, όταν δεν παρουσιάζεσαι ή όταν παραιτείσαι.
Φταις γιατί παραιτήθηκες, αφού δεν βρήκες σπίτι να μείνεις.
Φταις εσύ που τόλμησες να παραιτηθείς, όταν ήσουν έγκυος και δεν είχε γιατρό το νησί.
Φταις εσύ που παραιτήθηκες επειδή δεν “έβγαινε” το νοίκι.
Φταις εσύ που δεν παρουσιάστηκες 600 χιλιόμετρα μακριά από την οικογένειά σου από την μια μέρα στην άλλη.
Σάββατο, έμαθαν 30.000 αναπληρωτές την τοποθέτησή τους, Δευτέρα και Τρίτη πρέπει να παρουσιαστούν στα σχολεία τους.
Αλλιώς θα φταίνε.
Ήδη έχουν δημοσιευτεί αμέτρητα προσωπικά βιώματα για το φλέγον ζήτημα της διαμονής.
Συναδέλφισσες που κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους, συνάδελφοι που έχουν στήσει σκηνές σε κάμπιγκ ή έναν υπνόσακο στην παραλία.
Περισσότερα λεφτά από ένα μεροκάματο για μία διανυκτέρευση σε ξενοδοχεία. Σπίτια διαθέσιμα πουθενά! Τα μόνο διαθέσιμα κοστίζουν στην καλύτερη 400 και 500 ευρώ, περισσότερα δηλαδή από τον μισό μισθό που θα μπει σε 40 μέρες.
Λίγους μήνες νωρίτερα βγήκαν καταγγελίες ότι παραιτούνται οι γιατροί από τα νησιά επειδή δεν βρίσκουν καταλύματα, δεν θα αναγκαστούν σε παραίτηση οι εκπαιδευτικοί;
Σπίτια ακατάλληλα για μακροχρόνια διαμονή, διαμορφωμένα για τις ανάγκες μόνο του θερινού τουρισμού, χωρίς δυνατότητα θέρμανσης, διαθέσιμα μέχρι το Πάσχα, τον Μάιο, άντε και τις πρώτες μέρες του Ιουνίου. Μετά τρέχε βρες αλλού να μείνεις (που;). Σπίτια διαθέσιμα από Οκτώβρη και μετά, αλλά και αυτά μέχρι να ξεκινήσει πάλι ο τουρισμός.
Απόγνωση είναι το συναίσθημα κάθε αναπληρωτή αυτές τις μέρες.
Αν τολμήσεις και παραιτηθείς όμως, θα φταις.
Θυμάμαι έναν καθηγητή στο πανεπιστήμιο να μας λέει ότι δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε εκπαιδευτικές θεωρίες και διδακτικές προσεγγίσεις και πώς θα τις εφαρμόσουμε, όταν μέσα στην τάξη μας έχουμε μαθητές που έρχονται στο σχολείο νηστικοί και ρημαγμένοι από την φτώχεια. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός, ένας εργαζόμενος να είναι άστεγος, να κοιμάται δεξιά αριστερά και να πηγαίνει μετά κανονικά στην δουλειά του, να διδάσκει το άλλο πρωί στην τάξη.
Αναπληρώτριες και αναπληρωτές που έχουν ταξιδέψει ώρες και μέρες να προλάβουν να φτάσουν στην νέα τους πατρίδα, έχουν ήδη μιλήσει σε αμέτρητα τηλέφωνα για να βρουν σπίτι και κάθε περίπτωση είναι τραγικότερη από την προηγούμενη. Η «απόρριψη» γιγαντώνεται και θα πρέπει να υποστούν την κάθε μπούρδα των συντονιστών με το καλημέρα για «εργαστήρια δεξιοτήτων, εθελοντική εργασία στους ομίλους, μέντορες και αξιολόγηση».
Ένα τεράστιο «Άι σιχτίρ» πρέπει να ακουστεί σε κάθε θιασώτη της εκπαιδευτικής αυτής πολιτικής. Αυτής της πολιτικής που μας τρώει την αξιοπρέπεια μας κάθε μέρα και περισσότερο, που για τα κέρδη και τον τουρισμό θυσιάζονται η δημόσια υγεία και η δημόσια εκπαίδευση. Θυσιάζονται οι ζωές μας οι ίδιες. Ήρθε η ώρα να την ανατρέψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου