4 χρόνια μετά τις συλλήψεις και την κρατική καταστολή των συγκεντρώσεων τις 6 Δεκέμβρη του 2020 οι 62 συλληφθέντες εξακολουθούν να βρίσκονται σε πολιτική ομηρία. Οι κατηγορούμενοι είναι αγωνιστές οι οποίοι στις 6 Δεκέμβρη του 2020 συνελήφθησαν γιατί επιχείρησαν να διαδηλώσουν στην επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Σήμερα αρκετά χρόνια μετά την πανδημία του κορονοϊού είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα την υγειονομική προστασία για να απαγορεύσει και να καταστείλει κάθε προσπάθεια λαϊκής κινητοποίησης. Συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Ηράκλειο κ.ά.) εκείνη την περίοδο χτυπήθηκαν από την αστυνομία και υπήρξαν συλλήψεις, καταστολή και ωμή βία. Οι συλλήψεις αυτές ήταν συνέχεια των δεκάδων προστίμων αλλά και της άγριας καταστολής και των απαγορεύσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου του 2020 και της απαγόρευσης των απεργιακών συγκεντρώσεων της 26ης Φλεβάρη. Ήταν η προσπάθεια του κράτους να χτυπήσει την πολιτική δράση με πρόσχημα την πανδημία.
Για κάθε σκεπτόμενο και δημοκράτη άνθρωπο πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι η προσπάθεια της κυβέρνησης δεν είχε ποτέ σαν στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας. Από τη μία έκοβε πρόστιμα σωρηδόν και κατέστειλε κινητοποιήσεις και από την άλλη στοίβαζε τον λαό και τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ και τους χώρους εργασίας. Σήμερα αυτό είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο με δεδομένη τη διάλυση του συστήματος περίθαλψης και του χτυπήματος του δικαιώματος του λαού στην δωρεάν περίθαλψη. Είναι ξεκάθαρό ότι την περίοδο που ο λαός αντιμετώπιζε τον covίd-19 μόνος του η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την πανδημία σαν ευκαιρία για να καταστείλει το λαϊκό κίνημα, να περάσει αντιδραστικούς νόμους και να εντείνει την φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Εκείνη την περίοδο ψηφίστηκε ο νόμος Χρυσοχοΐδη για την απαγόρευση των διαδηλώσεων πού εφαρμόζεται και σήμερα και ο νόμος Κεραμέως για την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Η πολιτική των απαγορεύσεων και της άγριας καταστολής η οποία ξαναβγαίνει στην επιφάνεια με κάθε ευκαιρία για να χτυπηθούν εργαζόμενοι και νεολαία είναι αναγκαία για να περάσει η αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση όποιον διεκδικεί και αγωνίζεται. Με βάση αυτή την αντίληψη εργαλειοποιήθηκε η πανδημία για να περάσουν μια σειρά πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που χτυπούσαν τα λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα. Για αυτό και τέσσερα χρόνια μετά η δίκη δεν έχει προχωρήσει, για να κρατιούνται οι 62 αγωνιστές· και πολλοί άλλοι συλληφθέντες από κινητοποιήσεις από την περίοδο της πανδημίας σε πολιτική ομηρία.
Αυτή η πρακτική όμως δεν έκαμψε το κίνημα αλληλεγγύης και αντίστασης. Από τις συλλήψεις και μετά ένα πλατύ κίνημα υπεράσπισης και αλληλεγγύης των αγωνιστών ξεδιπλώθηκε με συγκεντρώσεις, συναυλίες αλληλεγγύης, συνεντεύξεις τύπου, διαδηλώσεις και ψηφισμάτων σωματείων, συλλόγων και συλλογικοτήτων.
Μπροστά στη δίκη στις 18 Δεκέμβρη αλλά και μέχρι να πέσουν όλες οι κατηγορίες που βαραίνουν τους 62 αγωνιστές χρειάζεται να συνεχιστεί με περισσότερη ένταση η προσπάθεια ανάδειξής του ζητήματος και της αθώωσης των συλληφθέντων.
Να αθωωθούν όλοι οι αγωνιστές.
Να σταματήσει άμεσα η πολιτική τους ομηρία.
Να διαγραφούν τα πρόστιμα.
Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη διαδήλωση, την κινητοποίηση, την απεργία και την πολιτική δράση.
Η τρομοκρατία δε θα περάσει, του λαού ή πάλη θα την σπάσει!
Για τη Γενική Συνέλευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου