Μια κοινωνία ολόκληρη ζητά δικαιοσύνη απέναντι στην κυβέρνηση της συγκάλυψης της διαφθοράς, την κυβέρνηση που εκπροσωπεί μια οικονομική-κοινωνική-πολιτική μαφία που μας αντιμετωπίζει ως κορόιδα και αναλώσιμα υλικά.
Τη νύχτα της 1ης Μαρτίου 2023, λίγες ώρες μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων, είναι σαφές πια ότι υπήρξε ένα πολιτικό κέντρο το οποίο συζήτησε αυτό που είχε γίνει. Το πολιτικό αυτό κέντρο γνώριζε πολύ καλά ότι η κυβέρνηση, αλλά και η διοίκηση του ΟΣΕ και η Hellenic Train θα βρίσκονταν στο στόχαστρο για δύο βασικούς λόγους:
· ο πρώτος ήταν η παντελής απουσία οποιουδήποτε συστήματος..
ασφαλείας ώστε έγκαιρα να είχε αποτραπεί η σύγκρουση παρά το λάθος του σταθμάρχη, γιατί αυτό θα έφερνε στο προσκήνιο ότι η κυβέρνηση στην προσπάθεια να «πουλήσει» γρήγορα τρένα αγνόησε τους κινδύνους και δεν επιτάχυνε τα έργα, ούτε επέβαλε επιπλέον ασφάλεια στα «τυφλά σημεία» και άρα απλώς πάτησε την αντίστροφη μέτρηση για την τραγωδία.
· Ο δεύτερος, γιατί πολύ νωρίς έγινε σαφές ότι η εμπορική αμαξοστοιχία κουβαλούσε ένα εύφλεκτο φορτίο που συνέβαλε στην καταστροφή και δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί, πιθανώς διαλύτες που χρησιμοποιούνται στο λαθρεμπόριο καυσίμων και αυτό θα εξέθετε όσους εμπλέκονται σε αυτό ή το ανέχονται.
Αυτό το κέντρο πήρε πολιτικές αποφάσεις και μεθόδευσε τη συγκάλυψη.
· Πολύ νωρίς έβγαλε στη δημοσιότητα παραποιημένα ηχητικά που ενίσχυαν τη θεωρία του «ανθρώπινου λάθους και μόνο».
· Έστειλε ανθρώπους να δουν τον χώρο -αυτούς που αναφέρει και ο πραγματογνώμονας- και να εξασφαλίσουν ότι διάφορα πειστήρια θα συγκεντρώνονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί να ανασυγκροτηθεί η εξέλιξη της σύγκρουσης και της πυρκαγιάς στην ανακριτική διαδικασία.
· Έδωσε πολύ νωρίς εντολές απομάκρυνσης υλικών, μετακίνησης των συρμών, και βεβαίως μπαζώματος του χώρου ώστε να εξαλειφθούν όσο το δυνατό πειστήρια.
· Εξασφάλισε ότι για μεγάλο διάστημα το ερώτημα τι κουβαλούσε η εμπορική αμαξοστοιχία είτε να μην τίθεται είτε να αντιμετωπίζεται ως «θεωρία συνωμοσίας», με αποτέλεσμα να μην αναζητηθούν καν τα βίντεο της φόρτωσης.
· Διαμόρφωσε ένα σαφές κλίμα πιέσεων προς τη πλευρά της δικαιοσύνηςώστε η όποια διερεύνηση να περιοριστεί σε πολύ συγκεκριμένα πλαίσια.
Ένα τέτοιο πολιτικό κέντρο δεν θα μπορούσε να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες και να προχωρήσει σε τέτοιας κλίμακας μεθοδεύσεις παρά μόνο εάν αναφερόταν στον πρωθυπουργό, μια που ζούμε εποχές επιτελικού κράτους. Όλα αυτά αποτελούν τον ορισμό της πολιτικής ευθύνης, ή πιο απλά: έχουν όντως βαμμένα τα χέρια τους με αίμα.
Και παρ΄όλα αυτά, κυβερνητικά στελέχη, «δημοσιογράφοι» και συναφή μέλη αυτής της πολιτικής και δημοσιογραφικής βιτρίνας που μας κυβερνά, στέλνουν την αστυνομία να χτυπά τη συγκέντρωση, βάζουν τα ΜΜΕ να αποκρύπτουν το κορυφαίο γεγονός της ημέρας, επιτίθενται ανοιχτά προσβάλλοντας ακόμα και τους γονείς των θυμάτων, απειλούν και τρομοκρατούν εμπειρογνώμονες και δικαστικούς αξιωματούχους. Σύμφωνα με αυτούς τους νεοδημοκρατικούς εγκεφάλους, τα τυχαία θύματα που βρέθηκαν στα πρώτα βαγόνια ενός τυχαίου τρένου, κατά σατανική σύμπτωση είχαν τους χειρότερους γονείς του πλανήτη. Όχι μόνο «εκμεταλλεύονται πολιτικά το χαμό των παιδιών τους» αλλά θέλουν να βγάλουν και χρήματα από πάνω! Ε όχι θα πούμε εμείς! Ως εδώ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.
Τι να κάνουμε;
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, σ' ολόκληρη τη χώρα, δείχνουν δύο πράγματα. Το ένα είναι πως η κυβέρνηση έχει χάσει τη νομιμοποίηση της κοινωνίας. Στέκεται κυριολεκτικά στον αέρα. Η αντίληψη του κόσμου, η αίσθηση της κοινωνίας είναι, πως υπήρχε, όπως εξάλλου επιβεβαιώνεται, επιχείρηση συγκάλυψης και απόκρυψης στοιχείων.Τα Τέμπη υπονομεύουν τους πυλώνες του πολιτικού αφηγήματος Μητσοτάκη: την εύρυθμη λειτουργία του κράτους, το σεβασμό στους θεσμούς και την ειλικρίνεια. Μια κυβέρνηση που καταφανώς ψεύδεται και εμποδίζει προκλητικά την απονομή της δικαιοσύνης για ένα έγκλημα που έχει συνταράξει την κοινωνία, χάνει το πιο πολύτιμο στοιχείο: την αξιοπιστία.
Το άλλο, και το πιο σημαντικό είναι η αγωνία και η αμηχανία της κοινωνίας. Η βουβή διαμαρτυρία, ο θυμός και η οργή της κοινωνίας, δε μετασχηματίζονται πάλι, όπως και στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις τον Μάρτιο του ΄23, όταν έγινε το έγκλημα, σε κάτι οργανωμένο, με αιτήματα και διάρκεια. Εδώ εγκαλούνται κυρίως οι οργανώσεις της κοινωνίας. Πάντως κανείς δεν μπορεί να επιπλήττει πλέον το λαϊκό παράγοντα για απάθεια, αδιαφορία και καναπέ. Το γεγονός αυτό αποκτά μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα αν αναλογιστούμε ότι δεν υπήρχε κάποιος οργανωτικός μηχανισμός πίσω από αυτές τις κινητοποιήσεις και δεν προβλήθηκαν από τη μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ατύχημα. Έχουμε να κάνουμε με κάτι παραπάνω από έγκλημα.
Να μη σταματήσουμε: Οι δολοφόνοι στη δικαιοσύνη.
Είναι πλέον ξεκάθαρο: πρόκειται για καθεστώς. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε καθεστώς έχει και την καθεστωτική του αντιπολίτευση που κάνει κι αυτή τη δουλίτσα της, ίσα για να νομίζουμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές. Επείγει η συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού-πολιτικού μετώπου για την απονομή δικαιοσύνης και την πλήρη αποκάλυψη του εγκλήματος και των ενόχων, το χτύπημα της διαφθοράς, για τα λεηλατημένα λαϊκά δικαιώματα, για ΖΩΗ – όχι επιβίωση. «Αν πέσει ένας, πέφτουν όλοι: media, τράπεζες, όλοι». Έτσι έλεγε την Κυριακή ένας 35άρης φεύγοντας από το Σύνταγμα.
Χρωστάμε ενός λεπτού κραυγή για κάθε στιγμή που σιωπήσαμε, οφείλουμε να δείξουμε πίστη στον κινητοποιημένο λαό, γιατί όσα σήμερα μοιάζουν αδύνατα, μπορούν να γίνουν δυνατά. Ας κοιτάξουμε τη Σερβία. Μετά από 3 μήνες παλλαϊκό αγώνα διαρκείας, με συγκεντρώσεις, απεργίες, διαδηλώσεις για το Νόβι Σαντ, τα δικά τους Τέμπη, ο Σέρβος πρωθυπουργός παραιτήθηκε.
ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ
ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΘΕΙ ΤΟ «ΠΑΜΕ ΚΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου