Η καθυστέρηση δημοσίευσης της εγκυκλίου για την πρόσληψη αναπληρωτών-ωρομισθίων είχε γεννήσει πολλές συζητήσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που στοιχημάτιζαν ότι μπορεί και να μη βγει, επηρεασμένοι από τη γενικότερη κατάσταση όχι μόνο έντασης της αδιοριστίας, αλλά και των περικοπών συνολικότερα. Όμως, η εγκύκλιος βγήκε, όπως ήταν λογικό να γίνει, αφού απλώς για άλλη μια φορά, δεν αναφέρεται σε πραγματικές ανάγκες στην εκπαίδευση, δεν εγγυάται κάποιες προσλήψεις, απλώς διαχειρίζεται μηχανιστικά την ανεργία των εκπαιδευτικών και δίνει φρούδες ελπίδες σε έναν ολόκληρο κλάδο. Γιατί, ας μη γελιόμαστε.
Παρόλα αυτά έχει σημασία να δούμε κάποια σημεία της εγκυκλίου αυτής:
Α. η εγκύκλιος διευκρινίζει και επιβεβαιώνει ότι η δουλειά χιλιάδων ανθρώπων φέτος παραπέμπεται στις Καλένδες, αφού δεν προσμετράται πουθενά. Είναι χαρακτηριστικό ότι είτε δούλεψε κάποιος φέτος είτε όχι βρίσκεται στην ίδια θέση του πίνακα, ενώ οι συνάδελφοι που εργάστηκαν για πρώτη φορά αντιμετωπίζονται ως μηδενικής προϋπηρεσίας. Και όσο παραμένει ενεργή η δυνατότητα επιμήκυνσης της μεταβατικής περιόδου και αυτό το θέμα παραμένει ανοιχτό, λειτουργεί ως το καρότο και το μαστίγιο. Γιατί χιλιάδες άνθρωποι θα δουλεύουν οπουδήποτε, περιμένοντας εκτός του μισθού τα μόρια για τον πολυπόθητο διορισμό, για τον οποίο, όμως, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός… Και αν για το Υπουργείο είναι αριθμοί, η μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι για εμάς απαραίτητη προϋπόθεση για αξιοπρεπή ζωή, είναι για το σχολείο και τους μαθητές απαραίτητη προϋπόθεση για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση
Β. Επαναλαμβάνεται η τιμωρητική διάθεση του Υπουργείου μέσα από την ποινικοποίηση της άρνησης αποδοχής πρόσληψης όχι για μία χρονιά, αλλά για δύο. Κάπως έπρεπε το Υπουργείο να καλύψει το γεγονός ότι φέτος πάρα πολλοί συνάδελφοι αρνηθήκαμε να παρουσιαστούμε στην άλλη άκρη της χώρας για ελάχιστες ώρες που δεν εξασφάλιζαν ούτε το ενοίκιο. Ταυτόχρονα, θέτει τη θηλιά στο λαιμό των αδιόριστων εκπαιδευτικών «ή θα δουλέψεις όπως και όπου θέλω εγώ ή δε θα δουλέψεις καθόλου». Επιπλέον, οι περιοχές προτίμησης ελαττώνονται περαιτέρω σε 30. Μπορεί βέβαια να έχουμε το δικαίωμα να δηλώσουμε μόνο 30 α.κ.ω., όμως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι οι επιλογές είναι μειωμένες και σε συνδυασμό με την παραπάνω ρύθμιση δυσκολεύουν την κατάσταση ακόμα περισσότερο.
Γ. Απαντώντας στην προηγούμενη αντίδραση ότι δε μας ενημέρωσαν ποτέ πως κάποιοι θα δουλέψουμε με καθεστώς ΕΣΠΑ, το Υπουργείο παρουσιάζεται προνοητικό, σημειώνοντας ότι έχει κάθε δικαίωμα να μας προσλάβει με όποιο καθεστώς θέλει. Και φυσικά οι Ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας εισάγονται με αυτόν τον τρόπο. Πάντα το Υπουργείο Παιδείας χρησιμοποιούσε τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς ως το μοχλό πίεσης για να περάσουν αντιδραστικές ρυθμίσεις… Το ίδιο έγινε το 1997 όταν παρουσίασε τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ ως επίλυση στην αδιοριστία, απαξιώνοντας τα πτυχία μας και τελικά φτάνοντας στο ίδιο αδιέξοδο για εμάς που είχε φτάσει και η επετηρίδα, ακριβώς επειδή το πραγματικό πρόβλημα ήταν η έλλειψη διορισμών. Το ίδιο έκανε με την Π.Δ.Σ όταν η λύση σε μια προηγούμενη αδιαφανή διαδικασία πρόσληψης ήταν η ίδια η κατάργηση του προγράμματος. Το ίδιο έγινε με τα νέα ολοήμερα δημοτικά, όταν παρόλες τις ενστάσεις τόσο στην παιδαγωγική εγκυρότητα αυτών όσο ακόμα και στην υλικοτεχνική υποδομή για τη λειτουργία τους τελικά παρουσιάστηκαν ως δώρα που προσέφεραν θέσεις εργασίας. Το ίδιο γίνεται και τώρα.
Δ. Παιδαγωγική και Διδακτική Επάρκεια: Στην αρχή αυτού του σημείου γίνεται ένα copy paste του 3848 και έπειτα διευκρινίζεται το ισχύον καθεστώς για τη μεταβατική περίοδο. Πέρα του ότι το Υπουργείο μας κλείνει το μάτι και μας λέει ότι ο νόμος για το Π.Π.Δ.Ε. θα ισχύσει και δε θα γίνει όπως το 1997, δε διευκρινίζει τελικά ποια είναι αυτά τα 6μηνα προγράμματα των ΑΕΙ… Λειτουργούν κάπου και αν ναι με ποιους όρους; Τελικά για ποιους ισχύει; Τι γίνεται με τα σεμινάρια ιδιωτικών φορέων που έχουν ήδη ξεκινήσει, το Υπουργείο τα γνωρίζει, αλλά δεν τα έχει κλείσει και δεν έχει βγει να τα καταγγείλει δημόσια; Μήπως αφήνει, όπως και στην ειδική αγωγή, να διαμορφωθεί ένα καθεστώς και μετά απλώς να κάνει τον τροχονόμο στις βεβαιώσεις;;;
Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι περσινές κινητοποιήσεις για τη μη διάκριση αναπληρωτών κρατικού προϋπολογισμού και αναπληρωτών ΕΣΠΑ σε επίπεδο μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων αποτυπώνονται επιτέλους γραπτώς στην εγκύκλιο. Και θα πρέπει και εμείς να μην ξεχνάμε ότι όταν είμαστε αποφασισμένοι, ενωμένοι και δυναμικοί κερδίζουμε ακόμα και κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Από την αυριανή μέρα όλες οι διευθύνσεις και τα γραφεία θα γεμίσουν με ουρές ανθρώπων που θα καταθέτουν άλλη μία αίτηση για δουλειά. Είναι οι ίδιες ουρές που καθημερινά σχηματίζονται στους ΟΑΕΔ, είναι οι ίδιες ουρές που σχηματίζονται σε κάθε δημόσια υπηρεσία ή ιδιωτική επιχείρηση για μία θέση στον ήλιο… γιατί έτσι κάπως φαντάζει πλέον η δουλειά σε μια χώρα που οι άνεργοι κοντεύουν να ξεπεράσουν το 1.000.000, σε μία χώρα που οι εργαζόμενοί της καλούνται να πληρώσουν ένα χρέος που δεν αναγνωρίζουν, σε μία χώρα που πλέον καταρρέει το όποιο ψήγμα κοινωνικού κράτους είχε απομείνει. Δε θα παραδοθούμε έτσι απλά… Και αυτό φάνηκε από τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις όλου του προηγούμενου διαστήματος, αυτό φαίνεται σε κάθε πλατεία εδώ και 40 μέρες. Δε θα πληρώσουμε την κρίση τους. Η κυβέρνηση αυτή, που αναγνωρίζεται πλέον μόνο από τους τραπεζίτες και τους δανειστές, πήρε ένα ηχηρό μήνυμα στις 28 και 29 Ιούνη. Το μήνυμα αυτό δεν είναι πλέον μία απειλή στα λόγια… Είναι η δυναμική και η αποφασιστικότητα όλου του κόσμου για ανατροπή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου