Είναι γνωστή η τακτική του υπουργείου Παιδείας να θολώνει τα νερά με την «μαϊμουδοποίηση» των λέξεων και μπορούμε να πούμε ότι οι επιτελείς του υπουργείου της Παιδείας ξέρουν καλά αυτή την τέχνη και θα μπορούσαν να υπερηφανευθούν ότι έχουν πάρει και διδακτορικό!
Άλλωστε ο λόγος δεν είναι μία σύμβαση ανάμεσα σε ανθρώπους, ομάδες, τάξεις ή έθνη αλλά εμπεριέχει την κοινωνική πράξη. Ο λόγος, οι λέξεις δεν συμβολίζουν κάτι όπως λένε οι μεταδομιστές γλωσσολόγοι, αλλά είναι τμήμα της κοινωνικής ζωής, με δυο λόγια η ομιλία δεν είναι όλος ο κόσμος αλλά τμήμα του. Σ’ αυτό το τμήμα προσπαθούν να κυριαρχήσουν, να το «αποικιοποιήσουν», να το διαστρεβλώσουν και να το φέρουν στ’ άχαρα μέτρα τους.
Οποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία από νεοφιλελεύθερες πολιτικές και από τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται το επιτελείο του υπουργείου Παιδείας, μπορεί να διακρίνει τις λέξεις που γυρίζουν ανάποδα, τα χαριτοδιπλωμένα..
«πακέτα» εννοιών, τις ζαχαρωμένες αυταπάτες των διακηρύξεων, ακόμη και το «ντουμπλάρισμα» των αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος.
Σε μια εκπαιδευτική κοινότητα τσακισμένη από τα χαστούκια των μνημονίων, πτωχευμένη, ζαλισμένη από την πανδημία, ζορισμένη από την τηλε-«εκπαίδευση», εξαπατημένη από τους κυρίαρχους χειρισμούς, οι επιτελείς του υπουργείου κάνοντας χρήση της διφορούμενης γλώσσας του Μαντείου των Δελφών, εξαπολύουν λέξεις «φωτιά», μπερδεμένες με κομφετί εκσυγχρονισμού, με υποσχέσεις ζυμωμένες στις απάτες για ένα «μέλλον με λιακάδα» και επιχειρούν με αυτό τον τρόπο να αποσπάσουν τη συναίνεση για τις εκπαιδευτικές τους πολιτικές που συνεχίζουν και βαθαίνουν το «γδάρσιμο» κάθε δημόσιου και δωρεάν χαρακτηριστικού της υπαρκτής εκπαίδευσης.
Οι τρεις καινοτόμοι «θεσμοί» της Νίκης Κεραμέως
Πρόσφατα η υπουργός Παιδείας εξήγγειλε τρεις νέους «θεσμούς» που θα λειτουργήσουν στα σχολεία από τον Σεπτέμβριο, τους εκπαιδευτικούς ομίλους, τους Μέντορες και τους ενδοσχολικούς συντονιστές.
Με τον πρώτο «θεσμό» τους εκπαιδευτικούς ομίλους η υπουργός προσφέρει αντί για μισθό μόρια (ναι μόρια!) καθώς «ο χρόνος που οι Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικών Ομίλων αφιερώνουν στην οργάνωση και λειτουργία των εκπαιδευτικών ομίλων δεν προσμετράται στο εργασιακό τους ωράριο, αλλά συνεκτιμάται κατά την ατομική αξιολόγησή τους, καθώς και κατά την επιλογή τους ως στελεχών εκπαίδευσης».
Με τον δεύτερο θεσμό, του Παιδαγωγικού Συμβούλου – Μέντορα (Μέντορας ο αφοσιωμένος φίλος του Οδυσσέα, στην Οδύσσεια του Ομήρου) δημιουργεί ομαδοποιήσεις και εξουσιαστικές βαθμίδες μέσα στα σχολεία, κόβοντας σε φέτες τους συλλόγους των εκπαιδευτικών και αποδυναμώνοντας την όποια συνοχή τους. Και αυτοί οι μέντορες, εκπαιδευτικοί επιλεγμένοι από τον διευθυντή, θα πριμοδοτούνται με μόρια, στην ανταγωνιστική πορεία τους να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη. Μιλάμε για την Οδύσσεια του 2022!
Ο τρίτος θεσμός, οι Ενδοσχολικοί Συντονιστές (Συντονιστές Τάξεων ή Συντονιστές Γνωστικών Πεδίων), η θητεία των οποίων συνεκτιμάται για την επιλογή τους ως στελέχη της εκπαίδευσης, δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μια ακόμη «διαβάθμιση» - διάσπαση στο «σώμα» του συλλόγου διδασκόντων, έναν ακόμη πολιορκητικό κριό στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Μέντορες και Ενδοσχολικοί Συντονιστές διοικητικά θα τελούν υπό την εποπτεία του διευθυντή της σχολικής μονάδας, οπότε για πρώτη φορά θεσμικά, επιχειρείται να οργανωθεί ένας συνεκτικός μηχανισμός επιβολής της αξιολόγησης μέσα στον ίδιο σχολικό χώρο.
Ασκήσεις εξαπάτησης
Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις, αυτονομία, αποκέντρωση, παιδαγωγική ελευθερία, απογαλακτισμός από το συγκεντρωτικό κράτος, υπευθυνότητα, λογοδοσία, ατομική ευθύνη, ενηλικίωση και ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού συστήματος, αυτοδιοίκηση, ποιότητα, εξωστρέφεια, χρησιμοποιούνται ως παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που επιχειρεί να φάει, όλο το φαγητό κατακτήσεων και δικαιωμάτων χρόνων, με μια κουταλιά.
Με την αμέριστη βοήθεια από τις ηλεκτρονικές μας γκουβερνάντες, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, το κυρίαρχο λεξιλόγιο «ντύνεται» με μαγικές ιδιότητες. Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας.
Τυχαία νομίζετε είναι η ονομασία που έδωσε η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ στον τελευταίο νόμο; «Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις». Ανοιχτούς ορίζοντες ονόμασε τη λειτουργία των πανεπιστημίων ως εμπορικών κέντρων - ανώνυμων εταιρειών, την αξιολόγηση με κριτήρια της αγοράς, την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, την κατηγοριοποίηση πτυχίων και τμημάτων, την επέκταση στην επιβολή διδάκτρων!
Έναν προηγούμενο νόμο τον ονόμασε «Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών»! «Αναβάθμιση του σχολείου» ονόμασε την παραπέρα υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου και τη μαζική έξωση των αδυνάτων, ενώ «ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών» ονόμασε τη χειραγώγησή τους και τη μετατροπή των συλλόγων διδασκόντων σε ομάδες υπηκόων.
Και προχώρησε κι άλλο καθώς ονόμασε «αυτονομία» τη διαφοροποίηση των σχολείων και την επιχειρηματική τους λειτουργία για την ανεύρεση πόρων. Και ανακάλυψε τη δόλια «ανεστραμμένη μάθηση» για να αμφισβητήσει ευθέως τη ζωντανή διδασκαλία. Εκεί που το απογείωσε η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ήταν όταν υπερασπιζόμενη την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (δηλαδή, το άνοιγμα του δρόμου για τα κολέγια), είπαν ότι η κυβέρνηση φροντίζει ώστε «τα παιδιά μας να μην εγκλωβίζονται στα πανεπιστήμια»!
Ξεσκονίζοντας τη μνήμη
Να θυμίσουμε; Για να μην πάμε μακριά στον χρόνο, να σημειώσουμε ότι επί υπουργίας Νίκης Κεραμέως, πριν από τον Ν. «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών», εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς απολαμβάνουν (σε επίπεδο θεραπευτικών τίτλων) τον Ν. 4763/2020 «Εθνικό Σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Διά Βίου Μάθησης», τον Ν. 4692/2020 «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις», τον Ν. 4713/2020 Εκσυγχρονισμός Ιδιωτικής Εκπαίδευσης», τον Ν.4653/2020 «Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης», τον Ν. 4777/2021 «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος»!
Είπαμε! Αναβαθμίσεις, εκσυγχρονισμοί, ενδυναμώσεις της εκπαίδευσης να φάνε και οι κότες!
Οσο οι θεατές πληθαίνουν, η τραγωδία στην εκπαίδευση θα βαθαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου