Σε άρθρο με υπογραφή Τ. Γαλ., στον Ριζοσπάστη της περασμένης Κυριακής 3 Ιούλη
2016, η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να βγει δικαιωμένη για την επιλογή του άκυρου
στο περυσινό δημοψήφισμα, αλλά και για το σύνολο της τακτικής της στην 6ετία της
κρίσης, ενώ κατηγορεί την «οπορτουνιστική» ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «συμμετοχή στο σχέδιο
εξαπάτησης του λαού».
Καταρχήν, για την αποκατάσταση της αλήθειας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρόβαλε και ψήφισε ένα «τριπλό Όχι», δηλαδή «όχι» στην πρόταση των δανειστών, στη μνημονιακή πρόταση της κυβέρνησης και στο ευρώ – ΕΕ, όπως με σαφήνεια περιγράφεται στην ανακοίνωσή της, το Σάββατο 2 Ιουλίου 2015.
Από εκεί και πέρα, γράφει ο Τ. Γαλ.: «κάθε πρόταση από τις κρυστάλλινες θέσεις του ΚΚΕ που εκφράστηκαν εκείνες τις μέρες, …, μοιάζει πιο αληθινή και επίκαιρη, επιβεβαιωμένη από τη ζωή». Τόσο μεγάλη αμετροέπεια, τόση έπαρση και απομάκρυνση από την πραγματικότητα δύσκολα μπορεί να χωρέσει σε τόσο λίγες λέξεις. Πόσο «επιβεβαιωμένες από τη ζωή» μπορεί να είναι οι «κρυστάλλινες θέσεις του ΚΚΕ» για το δημοψήφισμα, όταν στην αμέσως επόμενη εκλογική μάχη και σε συνθήκες οξύτατης κρίσης και διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, χάνει 36.504 ψήφους από το Γενάρη 2015; Τι μπορεί να πει κανείς για κάποιον που πανηγυρίζει διότι… έχασε το 10,8% της εκλογικής και πολιτικής επιρροής του;
Η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα δεν επικροτήθηκε από την πλατιά εργατολαϊκή βάση του, η οποία δεν πειθάρχησε στη γραμμή του άκυρου και, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, κατά 60% και πάνω συμμετείχε στο δημοψήφισμα ψηφίζοντας «όχι».
Αυτή η στάση ήταν φυσιολογική απόρροια της γενικότερης, ταυτόχρονα συμβιβαστικής και σεχταριστικής πολιτικής τακτικής και στρατηγικής του, σε όλο το χρονικό διάστημα της κρίσης. Ο Τ. Γαλ., στο άρθρο του, εκτιμά ότι το ΚΚΕ σωστά «διαχωρίστηκε» από τα «κινήματα πλαστελίνες», όπως ονομάζει το κίνημα των «πλατειών». Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να μετατραπεί σε «πλαστελίνη» η πολιτική και εκλογική επιρροή του. Από τον Οκτώβριο 2009, σε συνθήκες αποστοίχισης σχεδόν τριών εκατομμυρίων ψήφων από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το ΚΚΕ έχασε 215.565 ψήφους και το 41,7% της εκλογικής του δύναμης. Δηλαδή, σχεδόν το μισό! Θα μπορούσαν, ίσως, να ισχυριστούν τα στελέχη του ΚΚΕ, ότι κρατά τις δυνάμεις του στα εργατικά συνδικάτα. Αλλά και εκεί, όλες οι μεγάλες αρχαιρεσίες (ΕΚΑ, ΓΣΕΕ, καθηγητές, δάσκαλοι κ.α.) δείχνουν σημαντικές απώλειες. Φυσικά, η μη επιβεβαίωση του ΚΚΕ δεν σημαίνει και επιβεβαίωση της τακτικής των άλλων μαχόμενων αριστερών δυνάμεων. Αλλά, δεν παύει να απαιτείται από την ηγεσία του ΚΚΕ, όπως και από τις άλλες μαχόμενες αριστερές δυνάμεις, μια σε βάθος αυτοκριτική επανεξέταση της στρατηγικής και ειδικά της τακτικής τους σε αυτά τα συγκλονιστικά χρόνια, έτσι ώστε να αντλήσουν πολύτιμα διδάγματα για το μέλλον.
Καταρχήν, για την αποκατάσταση της αλήθειας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρόβαλε και ψήφισε ένα «τριπλό Όχι», δηλαδή «όχι» στην πρόταση των δανειστών, στη μνημονιακή πρόταση της κυβέρνησης και στο ευρώ – ΕΕ, όπως με σαφήνεια περιγράφεται στην ανακοίνωσή της, το Σάββατο 2 Ιουλίου 2015.
Από εκεί και πέρα, γράφει ο Τ. Γαλ.: «κάθε πρόταση από τις κρυστάλλινες θέσεις του ΚΚΕ που εκφράστηκαν εκείνες τις μέρες, …, μοιάζει πιο αληθινή και επίκαιρη, επιβεβαιωμένη από τη ζωή». Τόσο μεγάλη αμετροέπεια, τόση έπαρση και απομάκρυνση από την πραγματικότητα δύσκολα μπορεί να χωρέσει σε τόσο λίγες λέξεις. Πόσο «επιβεβαιωμένες από τη ζωή» μπορεί να είναι οι «κρυστάλλινες θέσεις του ΚΚΕ» για το δημοψήφισμα, όταν στην αμέσως επόμενη εκλογική μάχη και σε συνθήκες οξύτατης κρίσης και διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, χάνει 36.504 ψήφους από το Γενάρη 2015; Τι μπορεί να πει κανείς για κάποιον που πανηγυρίζει διότι… έχασε το 10,8% της εκλογικής και πολιτικής επιρροής του;
Η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα δεν επικροτήθηκε από την πλατιά εργατολαϊκή βάση του, η οποία δεν πειθάρχησε στη γραμμή του άκυρου και, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, κατά 60% και πάνω συμμετείχε στο δημοψήφισμα ψηφίζοντας «όχι».
Αυτή η στάση ήταν φυσιολογική απόρροια της γενικότερης, ταυτόχρονα συμβιβαστικής και σεχταριστικής πολιτικής τακτικής και στρατηγικής του, σε όλο το χρονικό διάστημα της κρίσης. Ο Τ. Γαλ., στο άρθρο του, εκτιμά ότι το ΚΚΕ σωστά «διαχωρίστηκε» από τα «κινήματα πλαστελίνες», όπως ονομάζει το κίνημα των «πλατειών». Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να μετατραπεί σε «πλαστελίνη» η πολιτική και εκλογική επιρροή του. Από τον Οκτώβριο 2009, σε συνθήκες αποστοίχισης σχεδόν τριών εκατομμυρίων ψήφων από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το ΚΚΕ έχασε 215.565 ψήφους και το 41,7% της εκλογικής του δύναμης. Δηλαδή, σχεδόν το μισό! Θα μπορούσαν, ίσως, να ισχυριστούν τα στελέχη του ΚΚΕ, ότι κρατά τις δυνάμεις του στα εργατικά συνδικάτα. Αλλά και εκεί, όλες οι μεγάλες αρχαιρεσίες (ΕΚΑ, ΓΣΕΕ, καθηγητές, δάσκαλοι κ.α.) δείχνουν σημαντικές απώλειες. Φυσικά, η μη επιβεβαίωση του ΚΚΕ δεν σημαίνει και επιβεβαίωση της τακτικής των άλλων μαχόμενων αριστερών δυνάμεων. Αλλά, δεν παύει να απαιτείται από την ηγεσία του ΚΚΕ, όπως και από τις άλλες μαχόμενες αριστερές δυνάμεις, μια σε βάθος αυτοκριτική επανεξέταση της στρατηγικής και ειδικά της τακτικής τους σε αυτά τα συγκλονιστικά χρόνια, έτσι ώστε να αντλήσουν πολύτιμα διδάγματα για το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου