Τα 60 ΚΕΔΔΥ που λειτουργούν στη χώρα καταργούνται γιατί δεν «επιτέλεσαν» το έργο τους ή γιατί κοστίζουν;

Που αποβλέπει η κατάργηση των ΚΕ.Δ.Δ.Υ. μέσα από το προσχέδιο νόμου του ΥΠΔΒΜΘ; Η συρρίκνωση των υπηρεσιών δημόσιας παιδείας δεν εξοικονομεί πόρους, διογκώνει τις κοινωνικές ανισότητες, δημιουργώντας στρατιές λειτουργικά αναλφάβητων παιδιών (και στη συνέχεια πολιτών), φτιάχνοντας ένα σχολείο για όσους «μπορούν».

Φέτος, αντί να «γιορτάζουμε» τα 10 χρόνια λειτουργίας των ΚΕ.Δ.Δ.Υ.-Κ.Δ.Α.Υ., μιας πρωτοποριακής (για τα ελληνικά δεδομένα) υπηρεσίας της δημόσιας εκπαίδευσης, μοναδικής στο Υπουργείο Παιδείας, βρισκόμαστε αντιμέτωποι  με το κλείσιμό τους. Και αυτό «χάρη» στο προσχέδιο νόμου για την «Οργάνωση των Περιφερειακών Υπηρεσιών Διοίκησης της Εκπαίδευσης: ‘’Πρώτα ο μαθητής’’ ‘’Πρώτα η Σχολική Μονάδα’’, Νέα διοίκηση για το Νέο Σχολείο».

Είναι, πράγματι, ειρωνικό, νομοσχέδιο που φέρει αυτόν τον τίτλο, να καταργεί όλες εκείνες τις υποστηρικτικές προς τους μαθητές υπηρεσίες του ΥΠΔΒΜΘ: ΚΕΔΔΥ, Σ.Σ.Ν., ΚΕΣΥΠ, ΓΡΑΣΕΠ, ΕΚΦΕ, ΚΕΠΛΗΝΕΤ, να μην περιλαμβάνει πουθενά την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση για τους μαθητές με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και τα στελέχη της, ούτε να λαμβάνει υπόψη τις τραγικές αλλαγές που έχουν επέλθει στις ανάγκες του σημερινού μαθητικού πληθυσμού, εξ αιτίας των ψυχοκοινωνικών και οικονομικών αλλαγών στην Ελληνική Κοινωνία (αύξηση κατά 300 % των μαθητών με αυτισμό που φοιτούν στα γενικά σχολεία, ανάλογη αύξηση των μαθητών με σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς και ψυχικές νόσους, ενώ η πλειοψηφία των μαθητών μοιάζει να υστερεί μαθησιακά από το αναμενόμενο της τάξης φοίτησής τους και στον επαρκή χειρισμό της ελληνικής γλώσσας).

Τα 60 ΚΕΔΔΥ που λειτουργούν στη χώρα καταργούνται γιατί δεν «επιτέλεσαν» το έργο τους ή γιατί κοστίζουν;

Δεν έχουν επιτελέσει το έργο τους γιατί

·  αφιερώνουν 18-60 εργατοώρες για κάθε έναν μαθητή;

· έχουν ενσωματώσει εκατοντάδες παιδιά με αναπηρίες ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία, υλοποιώντας προγράμματα ευαισθητοποίησης μαθητών και εκπαιδευτικών για την κινητική αναπηρία, τον αυτισμό, την κώφωση, την τύφλωση, τις πολυαναπηρίες, τα προβλήματα λόγου, τη δυσλεξία και τις μαθησιακές δυσκολίες;

·  έχουν στηρίξει δεκάδες μαθητές με αναπηρίες στο γενικό σχολείο, μέσα από τον θεσμό της Παράλληλης Στήριξης, τον κατάλληλο τεχνολογικό εξοπλισμό και τις απαραίτητες εργονομικές διευθετήσεις για την καλύτερη ενσωμάτωσή τους;

· έχουν στηρίξει χιλιάδες μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες προτείνοντας κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα αποκατάστασης και τρόπους αξιολόγησης;

·  έχουν προτείνει και ιδρύσει Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. σε όλη την Ελλάδα, Τ.Ε.Ε. Ε.Α. Α’ βαθμίδας ή Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια, Τμήματα Ένταξης σε δημοτικά και γυμνάσια);

·  έχουν υλοποιήσει εκατοντάδες ενημερωτικές συναντήσεις και ημερίδες σε σχολεία και γονείς;

·   λειτουργούν ομάδες γονέων ή εφήβων;

·         έχουν προστατεύσει παιδιά σε συνεργασία με τις εισαγγελικές αρχές, τα νοσοκομεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων;

·   έχουν στηρίξει μαθητές με αναπηρίες με δικά τους έξοδα,

·  ή γιατί στηρίζουν την ίδια την υπηρεσία με δικά τους έξοδα, μιας και δεν καλύπτονται πλέον οι λειτουργικές τους δαπάνες;

Τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ. «κοστίζουν», επειδή οι λειτουργικές δαπάνες (εκτός των ενοικίων) των υπηρεσιών αυτών δεν υπερβαίνουν τα 10.000 € ετησίως ή γιατί οι μισθολογικές τους δαπάνες για περίπου 463 μόνιμους και 800 αναπληρωτές επιστημονικό προσωπικό για όλη την Ελλάδα είναι χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς; 

Διαμαρτυρόμαστε γιατί το ΥΠΔΒΜΘ καταργεί ένα θεσμό, χωρίς να τον έχει στηρίξει ποτέ και χωρίς ποτέ να τον αξιολογήσει με επιστημονικά κριτήρια, βασιζόμενο σε «φωνές».

Διαμαρτυρόμαστε γιατί το ΥΠΔΒΜΘ ποτέ δεν αξιοποίησε την γνώση και την εμπειρία του προσωπικού και των προϊσταμένων για τη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής για την παιδεία, αλλά βασίζεται σε «ειδήμονες» που δεν γνωρίζουν το έργο μας, δεν γνωρίζουν την ειδική αγωγή, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στα σχολεία.

Διαμαρτυρόμαστε γιατί η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση απουσιάζει απ’ αυτό το προχειρογραμμένο και χωρίς λογική και επιστημονική συνοχή πόνημα που φέρεται ως προσχέδιο νόμου.

Διαμαρτυρόμαστε γιατί 463 εκπαιδευτικοί, ειδικό εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό με αυξημένα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα οδηγούνται σε παροπλισμό, αν όχι στην εργασιακή εφεδρεία-απόλυση, ενώ 800 και πλέον αναπληρωτές οδηγούνται στην ανεργία, παρ’ όλο που 6 χρόνια τώρα στηρίζουν αυτό το θεσμό.

Τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ. δεν πρέπει και δεν μπορούν να κλείσουν. Το σχολείο, ως ο πρώτος χώρος κοινωνικοποίησης ενός παιδιού, είναι το περιβάλλον στο οποίο αναδεικνύονται οι οποιεσδήποτε δυσκολίες του. Οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι οικογένειες προσεγγίζουν πιο εύκολα μια εκπαιδευτική υπηρεσία με το πρόσχημα της σχολικής προόδου. Τα ΚΕ.Δ.Δ.Υ. διαπιστώνουν τις δυσκολίες, στηρίζουν τους μαθητές εκπαιδευτικά μέσα στο σχολείο, προσανατολίζουν την οικογένεια προς τη σωστή κατεύθυνση αντιμετώπισης της «μαθησιακής δυσκολίας» του παιδιού τους και λειτουργούν ως «γέφυρα» ανάμεσα στις διάφορες υπηρεσίες και φορείς.