Οι δηλώσεις του Α. Λοβέρδου κατά των Δημοσίων Υπαλλήλων φανερώνουν την απόλυτη χρεοκοπία μιας επικίνδυνης κυβέρνησης που δίνει την ύστατη μάχη για να προχωρήσει το εγκληματικό της έργο. Αυτή η μάχη είναι και η τελευταία για την πολιτική της επιβίωση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο χωρίς κοινωνικά ερείσματα μέσα στο λαό. Δεν είναι τυχαίο που τα φιλικά της Μ.Μ.Ε έχουν σταματήσει να δημοσιεύουν ή δημοσιεύουν ελάχιστα γκάλοπ για την πολιτική της επιρροή. Έχει αρχίσει να ξεπέφτει και στα μάτια των αφεντικών της.
Ξεπέφτει για την αποτελεσματικότητα της , για το κατά πόσο δηλ. είναι πια ικανή να ολοκληρώσει το έγκλημα που ξεκίνησε. Οι Ευρωπαίοι εταίροι , οι τοκογλύφοι και η τρόικα ανησυχούν. Βλέπουν ότι οι πολιτικοί τσαρλατάνοι που καβάλησαν το τιμόνι της εξουσίας τον Οκτώβρη του 2009 και με τόσο πάθος πάλεψαν για τα συμφέροντά τους έχουν ξεμείνει από καύσιμα αναλγησίας και η πολιτική τους δύναμη να εφαρμόσουν στην πράξη το μεσοπρόθεσμο έγκλημα γίνεται όλο και μικρότερη. Το ζήτημα γι’ αυτούς είναι κρίσιμο , καθώς στους κυρίαρχους κύκλους του ελληνικού κεφαλαίου και της Ε.Ε δεν φαίνεται να έχει διαμορφωθεί άμεση εναλλακτική πολιτική λύση. Οι εκλογές ακόμα κι αν γίνουν σύντομα θα είναι μια λύση ανάγκης στην οποία με βαριά καρδιά θα τραβηχτούν και μόνο σε περίπτωση ολοκληρωτικής κατάρρευσης της κυβέρνησης των πολιτικών απατεώνων. Αυτό είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο αλλά σε καμιά περίπτωση το επιθυμητό για τους κυρίαρχους κύκλους.
Βασικό πολιτικό ζητούμενο για το ελληνικό κεφάλαιο , την τρόικα και τις Βρυξέλλες είναι να τρέξει στην πράξη το Μεσοπρόθεσμο έγκλημα. Διαμορφώνεται έτσι και πάλι ένα συγκεκριμένο πολιτικό κλίμα εκφοβισμού , υστερίας στήνεται και πάλι η τακτική του σοκ και δέος. Κινδυνεύει η έκτη δόση , άμεσος κίνδυνος για στάση πληρωμών στο δημόσιο κ.α. Τα ίδια έλεγαν και στην περίοδο της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου για να κάμψουν τις αντιστάσεις. Να εξαναγκάσουν τον κόσμο να αποδεχτεί τα δεινά που του φόρτωσαν. Το ίδιο σκηνικό στήνουν ξανά τώρα για προχωρήσουν στην πράξη το Μεσοπρόθεσμο. Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε (Mega, Skai, Συγκρότημα Λαμπράκη) είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα αποβλάκωσης και εκφοβισμού. Καθώς το νέο μισθολόγιο είναι στην ημερήσια διάταξη της κυβερνητικής πολιτικής , οι μειώσεις των μισθών με τις κρατήσεις από τον Ιούλιο είναι αρκετά μεγάλες και θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα , καθώς η τρόικα απαιτεί μεγάλο αριθμό απολύσεων στο δημόσιο τομέα κι αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει , ακόμα και με το χρυσωμένο χάπι της εργασιακής εφεδρείας , όλα αυτά αλλά και όλα όσα θ’ ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα, επιβάλλουν μια ειδική προετοιμασία της κοινής γνώμης για την αντιστροφή της πραγματικότητας. Ο γκεμπελισμός μπαίνει σε εφαρμογή. Συκοφάντησε , συκοφάντησε όλο και κάτι θα μείνει.
Σ’ αυτό το πολιτικό προσκλητήριο προπαγάνδας και χειραγώγησης των συνειδήσεων που σήμερα έχει ανάγκη η κυβέρνησή του, ο Α.Λοβέρδος θα τρέξει και θα καταφέρει να σύρει πρώτος το χορό της συκοφαντίας και του ψέματος. Όπως πάντα. Αδίστακτος και ανάλγητος. Χωρίς την στοιχειώδη αιδώ για το ψέμα του δήθεν 1. εκατ. υπαλλήλων. Αυτό δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν αποδείχθηκε ούτε με την απογραφή της Τρόικας, το καλοκαίρι του 2010. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκαναν τότε να μεγαλώσουν υπέρμετρα τον αριθμό των υπαλλήλων , συμπεριλαμβάνοντας το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας αλλά και τους εκτάκτους του δημοσίου που απολύονταν λίγο μετά την απογραφή, στη συγκεκριμένη απογραφή της Τρόικας ο αριθμός των συνολικά εργαζομένων στο Δημόσιο ήταν 768.009 άτομα με βάση την επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση. Ο δε πραγματικός αριθμός των πολιτικών υπαλλήλων του δημοσίου με διάφορες σχέσεις εργασίας είναι περίπου στις 500.000. Μάλιστα, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ισχυριζόταν πως δεν γνώριζε τον πραγματικό αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα, «ο σχετικός πίνακας που περιλαμβάνεται στη σελίδα 74 της εισηγητικής του έκθεσης Κρατικού Προϋπολογισμού καταγράφει τους υπαλλήλους (τακτικούς-μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου) και ανεβάζει τον αριθμό τους σε 511.913 στις 30.6.09, ελάχιστα αυξημένος από τον αντίστοιχο των δύο προηγουμένων χρόνων (506.680 το 2008 και 503.170 το 2007)». Με τον τεράστιο αριθμό των συνταξιοδοτήσεων που έγιναν στο διάστημα μετά την απογραφή και την εφαρμογή του κανόνα του 1-10 στην ελληνική δημόσια διοίκηση είναι λογικά αδύνατο να αυξήθηκε ο αριθμός των υπαλλήλων, για να ισχύει ο αριθμός που μας έδωσε ο Α Λοβέρδος. Ο κ. Υπουργός, όμως, ως καλός γνώστης των αρχών του γκεμπελισμού γνωρίζει ότι αν η πραγματικότητα είναι αντίθετη μ΄ αυτά που ο ίδιος και το υπόλοιπο κυβερνητικό συνάφι πρεσβεύουν, τότε τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Θα υποστεί μια ελεεινή διαστρέβλωση , τέτοια που τα πράγματα θα έρθουν στα μέτρα μας. Κι αυτό έγινε. Κανένα από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια με τα οποία συναλλάσσεται για την προώθηση της αποβλακωτικής προπαγάνδας δεν τόλμησε να του υπενθυμίσει ότι το νούμερο που ισχυρίζεται δεν αποδείχτηκε ούτε από τη δική τους απογραφή.
Ο Α. Λοβέρδος, ως πολιτική κλωνοποίηση του Θ. Πάγκαλου, χύνει δηλητήριο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα για να συγκαλύψει τα εγκλήματα που διαπράττει η κυβέρνησή του εναντίον όχι μόνο των Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά του συνόλου των εργαζομένων της χώρας. Ενοχοποιώντας το θύμα αποφεύγεις να στραφεί η οργή για τη σφαγή του πάνω στον σφαγέα. Το μεσοπρόθεσμης σύστασης δηλητήριο του κ. Λοβέρδου προσπαθεί επίσης να συγκαλύψει τα πραγματικά αίτια της κρίσης και τους πραγματικούς ενόχους: τους τραπεζίτες και τη διεθνή τοκογλυφία , το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ίδιο το σάπιο και παρακμιακό σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας που με ιερό μένος υπηρετούν αυτός , η κυβέρνησή του και το κόμμα του. Δεν αποτελούν έκπληξη τέτοιου είδους δηλώσεις. Αυτοί που συστηματικά εγκληματούν εναντίον του λαού έχουν ως όπλο τους το ψέμα , τη συκοφαντία και τη λάσπη.
Ούτε και το ακροδεξιάς έμπνευσης παραλήρημα του εναντίον της Αριστεράς πρέπει να εκπλήττει. Πρόκειται για τον Υπουργό μιας κοινοβουλευτικής χούντας. Το μίσος του για την Αριστερά τον φέρνει στην ίδια πλευρά με τον Καραντζαφέρη και τον Γεωργιάδη. Η λογική και η ουσία των διαπιστώσεων του είναι ίδια . Αυτά που λέει ταιριάζουν μ΄ αυτά που πράττει. Υπήρξε μπροστάρης στις πιο εγκληματικές επιλογές αυτής της κυβέρνησης. Από το Ασφαλιστικό της πρώτης περιόδου του Μνημονίου μέχρι τη διάλυση της Δημόσιας Υγείας και τον αυταρχισμό που εφάρμοσε μέσα στα Νοσοκομεία ενάντια σε ενάντια σε οποιαδήποτε φωνή τολμούσε ν’ αντιταχθεί στην ανάλγητη πολιτική του. Ο Λοβέρδος υπήρξε και συνεχίζει να είναι επιβλητική μορφή του νεοφιλελεύθερου Νταχάου που εφαρμόζεται στην Ελλάδα με το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Το όραμά του είναι η απόλυτη φτώχεια και η εξαθλίωση του λαού , το γενικευμένο ξεπούλημα της χώρας στο χρηματιστικό κεφάλαιο και η μετατροπή των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε μια πληβιακή μάζα που θα ζει στο όριο της στοιχειώδους επιβίωσης. Οι δηλώσεις του αυτές είναι πολιτική παρακαταθήκη για το μέλλον. Φροντίζει να υπενθυμίζει σε κρίσιμες στιγμές , σε στιγμές που τα καράβι μπάζει νερά ότι είναι ο πιστός φίλος των Βρυξελλών και της Μέρκελ , και της εγχώριας και διεθνούς τοκογλυφίας
Εκείνο που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι η πολιτική δυσοσμία τέτοιων δηλώσεων δείχνει πόσο επικίνδυνοι και πόσο αδίστακτοι έχουν γίνει οι πολιτικοί απατεώνες της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι εκφραστές μιας ολοκληρωτικής λογικής στην πολιτική ζωή με πολλές ακροδεξιές καταλήξεις , όπως έχουν αποδείξει αρκετές επιλογές τους. Δε διστάζουν να τσακίσουν οποιαδήποτε διαφορετική φωνή και αντίσταση με τη συκοφαντία , το ψέμα και την βία των Μ.Α.Τ.
Η απάντηση για όλα αυτά μπορεί να δοθεί στην πράξη και μόνο στην πράξη. Με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης των τοκογλύφων – καπιταλιστών. Η Δ.Ε.Θ πρέπει να είναι η συνέχεια των Πλατειών και των μεγάλων πανεργατικών απεργιών.
Ξεπέφτει για την αποτελεσματικότητα της , για το κατά πόσο δηλ. είναι πια ικανή να ολοκληρώσει το έγκλημα που ξεκίνησε. Οι Ευρωπαίοι εταίροι , οι τοκογλύφοι και η τρόικα ανησυχούν. Βλέπουν ότι οι πολιτικοί τσαρλατάνοι που καβάλησαν το τιμόνι της εξουσίας τον Οκτώβρη του 2009 και με τόσο πάθος πάλεψαν για τα συμφέροντά τους έχουν ξεμείνει από καύσιμα αναλγησίας και η πολιτική τους δύναμη να εφαρμόσουν στην πράξη το μεσοπρόθεσμο έγκλημα γίνεται όλο και μικρότερη. Το ζήτημα γι’ αυτούς είναι κρίσιμο , καθώς στους κυρίαρχους κύκλους του ελληνικού κεφαλαίου και της Ε.Ε δεν φαίνεται να έχει διαμορφωθεί άμεση εναλλακτική πολιτική λύση. Οι εκλογές ακόμα κι αν γίνουν σύντομα θα είναι μια λύση ανάγκης στην οποία με βαριά καρδιά θα τραβηχτούν και μόνο σε περίπτωση ολοκληρωτικής κατάρρευσης της κυβέρνησης των πολιτικών απατεώνων. Αυτό είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο αλλά σε καμιά περίπτωση το επιθυμητό για τους κυρίαρχους κύκλους.
Βασικό πολιτικό ζητούμενο για το ελληνικό κεφάλαιο , την τρόικα και τις Βρυξέλλες είναι να τρέξει στην πράξη το Μεσοπρόθεσμο έγκλημα. Διαμορφώνεται έτσι και πάλι ένα συγκεκριμένο πολιτικό κλίμα εκφοβισμού , υστερίας στήνεται και πάλι η τακτική του σοκ και δέος. Κινδυνεύει η έκτη δόση , άμεσος κίνδυνος για στάση πληρωμών στο δημόσιο κ.α. Τα ίδια έλεγαν και στην περίοδο της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου για να κάμψουν τις αντιστάσεις. Να εξαναγκάσουν τον κόσμο να αποδεχτεί τα δεινά που του φόρτωσαν. Το ίδιο σκηνικό στήνουν ξανά τώρα για προχωρήσουν στην πράξη το Μεσοπρόθεσμο. Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε (Mega, Skai, Συγκρότημα Λαμπράκη) είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα αποβλάκωσης και εκφοβισμού. Καθώς το νέο μισθολόγιο είναι στην ημερήσια διάταξη της κυβερνητικής πολιτικής , οι μειώσεις των μισθών με τις κρατήσεις από τον Ιούλιο είναι αρκετά μεγάλες και θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα , καθώς η τρόικα απαιτεί μεγάλο αριθμό απολύσεων στο δημόσιο τομέα κι αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει , ακόμα και με το χρυσωμένο χάπι της εργασιακής εφεδρείας , όλα αυτά αλλά και όλα όσα θ’ ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα, επιβάλλουν μια ειδική προετοιμασία της κοινής γνώμης για την αντιστροφή της πραγματικότητας. Ο γκεμπελισμός μπαίνει σε εφαρμογή. Συκοφάντησε , συκοφάντησε όλο και κάτι θα μείνει.
Σ’ αυτό το πολιτικό προσκλητήριο προπαγάνδας και χειραγώγησης των συνειδήσεων που σήμερα έχει ανάγκη η κυβέρνησή του, ο Α.Λοβέρδος θα τρέξει και θα καταφέρει να σύρει πρώτος το χορό της συκοφαντίας και του ψέματος. Όπως πάντα. Αδίστακτος και ανάλγητος. Χωρίς την στοιχειώδη αιδώ για το ψέμα του δήθεν 1. εκατ. υπαλλήλων. Αυτό δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν αποδείχθηκε ούτε με την απογραφή της Τρόικας, το καλοκαίρι του 2010. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκαναν τότε να μεγαλώσουν υπέρμετρα τον αριθμό των υπαλλήλων , συμπεριλαμβάνοντας το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας αλλά και τους εκτάκτους του δημοσίου που απολύονταν λίγο μετά την απογραφή, στη συγκεκριμένη απογραφή της Τρόικας ο αριθμός των συνολικά εργαζομένων στο Δημόσιο ήταν 768.009 άτομα με βάση την επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση. Ο δε πραγματικός αριθμός των πολιτικών υπαλλήλων του δημοσίου με διάφορες σχέσεις εργασίας είναι περίπου στις 500.000. Μάλιστα, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ισχυριζόταν πως δεν γνώριζε τον πραγματικό αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα, «ο σχετικός πίνακας που περιλαμβάνεται στη σελίδα 74 της εισηγητικής του έκθεσης Κρατικού Προϋπολογισμού καταγράφει τους υπαλλήλους (τακτικούς-μόνιμους, αορίστου και ορισμένου χρόνου) και ανεβάζει τον αριθμό τους σε 511.913 στις 30.6.09, ελάχιστα αυξημένος από τον αντίστοιχο των δύο προηγουμένων χρόνων (506.680 το 2008 και 503.170 το 2007)». Με τον τεράστιο αριθμό των συνταξιοδοτήσεων που έγιναν στο διάστημα μετά την απογραφή και την εφαρμογή του κανόνα του 1-10 στην ελληνική δημόσια διοίκηση είναι λογικά αδύνατο να αυξήθηκε ο αριθμός των υπαλλήλων, για να ισχύει ο αριθμός που μας έδωσε ο Α Λοβέρδος. Ο κ. Υπουργός, όμως, ως καλός γνώστης των αρχών του γκεμπελισμού γνωρίζει ότι αν η πραγματικότητα είναι αντίθετη μ΄ αυτά που ο ίδιος και το υπόλοιπο κυβερνητικό συνάφι πρεσβεύουν, τότε τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Θα υποστεί μια ελεεινή διαστρέβλωση , τέτοια που τα πράγματα θα έρθουν στα μέτρα μας. Κι αυτό έγινε. Κανένα από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια με τα οποία συναλλάσσεται για την προώθηση της αποβλακωτικής προπαγάνδας δεν τόλμησε να του υπενθυμίσει ότι το νούμερο που ισχυρίζεται δεν αποδείχτηκε ούτε από τη δική τους απογραφή.
Ο Α. Λοβέρδος, ως πολιτική κλωνοποίηση του Θ. Πάγκαλου, χύνει δηλητήριο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα για να συγκαλύψει τα εγκλήματα που διαπράττει η κυβέρνησή του εναντίον όχι μόνο των Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά του συνόλου των εργαζομένων της χώρας. Ενοχοποιώντας το θύμα αποφεύγεις να στραφεί η οργή για τη σφαγή του πάνω στον σφαγέα. Το μεσοπρόθεσμης σύστασης δηλητήριο του κ. Λοβέρδου προσπαθεί επίσης να συγκαλύψει τα πραγματικά αίτια της κρίσης και τους πραγματικούς ενόχους: τους τραπεζίτες και τη διεθνή τοκογλυφία , το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ίδιο το σάπιο και παρακμιακό σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας που με ιερό μένος υπηρετούν αυτός , η κυβέρνησή του και το κόμμα του. Δεν αποτελούν έκπληξη τέτοιου είδους δηλώσεις. Αυτοί που συστηματικά εγκληματούν εναντίον του λαού έχουν ως όπλο τους το ψέμα , τη συκοφαντία και τη λάσπη.
Ούτε και το ακροδεξιάς έμπνευσης παραλήρημα του εναντίον της Αριστεράς πρέπει να εκπλήττει. Πρόκειται για τον Υπουργό μιας κοινοβουλευτικής χούντας. Το μίσος του για την Αριστερά τον φέρνει στην ίδια πλευρά με τον Καραντζαφέρη και τον Γεωργιάδη. Η λογική και η ουσία των διαπιστώσεων του είναι ίδια . Αυτά που λέει ταιριάζουν μ΄ αυτά που πράττει. Υπήρξε μπροστάρης στις πιο εγκληματικές επιλογές αυτής της κυβέρνησης. Από το Ασφαλιστικό της πρώτης περιόδου του Μνημονίου μέχρι τη διάλυση της Δημόσιας Υγείας και τον αυταρχισμό που εφάρμοσε μέσα στα Νοσοκομεία ενάντια σε ενάντια σε οποιαδήποτε φωνή τολμούσε ν’ αντιταχθεί στην ανάλγητη πολιτική του. Ο Λοβέρδος υπήρξε και συνεχίζει να είναι επιβλητική μορφή του νεοφιλελεύθερου Νταχάου που εφαρμόζεται στην Ελλάδα με το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο. Το όραμά του είναι η απόλυτη φτώχεια και η εξαθλίωση του λαού , το γενικευμένο ξεπούλημα της χώρας στο χρηματιστικό κεφάλαιο και η μετατροπή των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σε μια πληβιακή μάζα που θα ζει στο όριο της στοιχειώδους επιβίωσης. Οι δηλώσεις του αυτές είναι πολιτική παρακαταθήκη για το μέλλον. Φροντίζει να υπενθυμίζει σε κρίσιμες στιγμές , σε στιγμές που τα καράβι μπάζει νερά ότι είναι ο πιστός φίλος των Βρυξελλών και της Μέρκελ , και της εγχώριας και διεθνούς τοκογλυφίας
Εκείνο που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι η πολιτική δυσοσμία τέτοιων δηλώσεων δείχνει πόσο επικίνδυνοι και πόσο αδίστακτοι έχουν γίνει οι πολιτικοί απατεώνες της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι εκφραστές μιας ολοκληρωτικής λογικής στην πολιτική ζωή με πολλές ακροδεξιές καταλήξεις , όπως έχουν αποδείξει αρκετές επιλογές τους. Δε διστάζουν να τσακίσουν οποιαδήποτε διαφορετική φωνή και αντίσταση με τη συκοφαντία , το ψέμα και την βία των Μ.Α.Τ.
Η απάντηση για όλα αυτά μπορεί να δοθεί στην πράξη και μόνο στην πράξη. Με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης των τοκογλύφων – καπιταλιστών. Η Δ.Ε.Θ πρέπει να είναι η συνέχεια των Πλατειών και των μεγάλων πανεργατικών απεργιών.
[1] Ο μύθος του υπερ-πληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων Ενας λαγός για το ΔΝΤ, Πώς μαγειρεύονται τα στοιχεία των ερευνών, 20/9/2010 , Από: http://www.iospress.gr
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.
[1] Ο μύθος του υπερπληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων κ.λ.π οπ .παρ , www.iospress.gr
ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου