Είχε μια αίσθηση συγκλονιστική η αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο, εν αναμονή της απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Είναι πάντα στη ζωή αυτά που μπορούν να μπουν σε λέξεις και εκείνα που μένουν λεκτικώς ανέστια, πλην όμως δυνατά, διάχυτα και διεισδυτικά.
Ήταν ο όγκος της λαοθάλασσας; Ο παλμός; Η συνάντηση διαφορετικών γενεών και πολιτικών χώρων; Ήταν ο αναπόφευκτος αντίκτυπος της απόφασης στην εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων, στη διαμόρφωση αξιακού συστήματος και αρχών στην κοινωνία; Προφανώς όλα αυτά μαζί και κάτι ακόμη όμως. Κάτι που κεντούσε μια τεράστια συγκινησιακή φόρτιση πάνω στον πολιτικό καμβά της συγκέντρωσης. Κάτι που το νιώσαμε όλοι κι ήταν σαν αόρατο νήμα που συνέδεε το ετερογενές πλήθος.
Είδα πολλή νέα γενιά στον δρόμο, όχι κατ’ ανάγκη στρατευμένη πολιτικά με τη στενή έννοια. Εάν για τους μεγαλύτερους ήταν κορυφαία σε συγκίνηση εμπειρία, προσπαθώ να φανταστώ πώς θα καταγραφεί εσωτερικά στους νέους ανθρώπους που πλημμύρισαν την Αλεξάνδρας αυτή η ιστορική αντιφασιστική συγκέντρωση. Νομίζω ότι ένα σημαντικό τμήμα μιας γενιάς θα πολιτικοποιηθεί με πρόταγμα τον αντιφασισμό. Σε μια εποχή κρίσης της πολιτικής και αποχής από τα κοινά, αποκτά τεράστια σημασία να συγκροτηθεί ένας πυρήνας νέων που, κόντρα στο σκουπίδι της μαζικής κουλτούρας, θα στήσει ένα αλφαβητάρι πολύτιμων αξιών που υπηρετούν τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό, την αντίσταση στον ρατσισμό και τις κάθε λογής διακρίσεις, που θα εμπεδώσει ότι ο φασισμός δεν είναι άποψη.
Το πιο σημαντικό απότοκο της δίκης και της καταδίκης της Χρυσής Αυγής είναι ότι εκεί που πριν από μερικά χρόνια ήταν καταγεγραμμένο ως μαγκιά να είσαι με τους μελανοχίτωνες νταήδες, να ασκείς βία σε μετανάστες και σε άπαντα μη λευκό άνθρωπο, σήμερα στις τάξεις των εφήβων το να είσαι χρυσαυγίτης θεωρείται ξεφτίλα. Αυτή η αξιακή μετατόπιση είναι το πολυτιμότερο προϊόν της μακράς αυτής διαδικασίας που οδήγησε στην καταδίκη του νεοναζιστικού μορφώματος. Εκτός από το πραγματικό της αντίκρισμα που αποτιμάται πολιτικά, η δικαστική απόφαση έχει και ένα σημαίνον συμβολικό αντίκρισμα. Κι οι συμβολισμοί είναι αυτό που νοηματοδοτεί τις ενέργειες τόσο των ατομικών όσο και των συλλογικών υποκειμένων.
Ο φασιστικός τσαμπουκάς ηττήθηκε στην αίθουσα του δικαστηρίου. Μένει να ηττηθεί και στην καθημερινότητα. Η δικαστική απόφαση αποτελεί ορόσημο αλλά είναι μόνο η αρχή. Μέχρι τη μέρα που σε ένα αστυνομικό τμήμα θα αντιμετωπίζεται με την ίδια ευγένεια και σεβασμό ο καλοβαλμένος αστός με τον ρακένδυτο άστεγο, τον μετανάστη, τον διεμφυλικό, το εκδιδόμενο πρόσωπο, τον σκουρόχρωμο άνδρα και γυναίκα, μέχρι τότε έχουμε δρόμο. Ας μην ξεχνάμε τα τεράστια ποσοστά της Χρυσής Αυγής στα σώματα ασφαλείας.
Μέχρι τότε ας κρατήσουμε ζωντανή μέσα μας την κραυγή της Μάγδας Φύσσα, αυτό το «Γιε μου! Τα κατάφερες, γιε μου!», μέσα στην οποία συναντήθηκε η ατομική με τη συλλογική ιστορία, κι ας αντλούμε δύναμη για τις καθημερινές μάχες με τους κάθε μορφής φασισμούς.
*καλλιτέχνιδα, ακτιβίστρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου