Η ανακοίνωση των ονομάτων των συναδέλφων που μετατάσσονται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, μας έδωσε την ευκαιρία μιας εκ νέου επίσκεψης στο Υπουργείο Παιδείας προκειμένου να καταθέσουμε το υπόμνημα διαμαρτυρίας του Συλλόγου και να προσπαθήσουμε να έχουμε μια υπεύθυνη-σε προφορικό λόγο, έστω- απάντηση σχετικά με τα ζητήματα που θέσαμε στο εν λόγω έγγραφο.
Στο Γενικό Πρωτόκολλο όπου μεταβήκαμε σε πρώτη φάση, διαπιστώσαμε ότι το έγγραφό μας ήταν ένα μόνο από τα 400 (!) έγγραφα-ενστάσεις-υπομνήματα διαμαρτυρίας που έχουν κατατεθεί από την Πέμπτη 29/8 ΜΟΝΟ στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου! Άραγε, για πόσες χιλιάδες ανάλογα έγγραφα μιλάμε, αν συνυπολογίσουμε τα κατατεθέντα στα κατά τόπους γραφεία των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από συναδέλφους που αδυνατούν να μεταβούν στο Υπουργείο;
Η άνοδος μας στον 3ο όροφο του Υπουργείου προκειμένου να καταθέσουμε αντίγραφο του υπομνήματος στα γραφεία του υπουργού και των υφυπουργών, επεφύλασσε τις διαδοχικές μας συναντήσεις με την Τριανδρία των Γαλάζιων Πουκαμίσων, η οποία απέδωσε τα μέγιστα εμπλουτίζοντας τους ρόλους του καλού, του κακού και του άσχημου με υψηλού επιπέδου «υποκριτικά» ευρήματα.
Για να εξηγούμαστε:
Ο κ. Γιαννόπουλος, διευθυντής του γραφείου του υφυπουργού κ. Κεδίκογλου, νεοεισαχθείς στο διοικητικό προσωπικό του υπουργείου, δήλωσε πλήρη άγνοια για τα ζητήματα μετατάξεων-αποσπάσεων επικαλούμενος το πρόσφατο της τοποθέτησής του στη συγκεκριμένη θέση. Δήλωσε πως μας κατανοεί αλλά ένιψε τας χείρας του εξηγώντας πως τα συγκεκριμένα ζητήματα τα έχει αναλάβει προσωπικά ο υπουργός. Παρ’ όλ’ αυτά, σημείωσε περιληπτικά τα αιτήματά μας συμπληρώνοντας έτσι έναν μακροσκελή κατάλογο παρόμοιων αιτημάτων…
Ο κ. Βασιλόπουλος, νυν διευθυντής του γραφείου του υπουργού, πρώην Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, κάποτε δημόσιος υπάλληλος, έδειξε να μην αντιλαμβάνεται τη διαφορά ανάμεσα στη μετάταξη και την απόσπαση, ούτε τη διαφορά ανάμεσα στην απόσπαση σε φορείς και την απόσπαση από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ και να διασκεδάζει με τα λάθη και τις παραλείψεις των κενών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Έκανε αόριστα λόγο για ενδεχόμενη β’ φάση μετατάξεων και όταν αντιτάξαμε με έντονο ύφος ότι «πρόκειται για τις ζωές μας», απλώς ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους και χαμογέλασε…
Ο κ. Ντίζος, στέλεχος της ΔΑΚΕ Καθηγητών Πειραιά, μέλος του πολιτικού γραφείου του υπουργού, περιορίστηκε να μας τονίσει ότι οι αποσπάσεις θα δοθούν «κατ’ ελάχιστον» και πριν προλάβει να αποσώσει τη φράση του επιδόθηκε σε θερμό εναγκαλισμό με έναν αιφνίδιο επισκέπτη απ’ τον οποίον παρασύρθηκε σε τραγουδιστικό ντουέτο λαϊκού άσματος (κυριολεκτούμε, συνάδελφοι!!) στο διάδρομο έξω απ’ το γραφείο του…
Μετά απ’ αυτές τις σύντομες αλλά ενδεικτικές περιγραφές, θεωρούμε ότι περαιτέρω σχόλια ίσως να είναι περιττά.
Στα χρόνια προ μνημονίου, κάθε φορά που κάποιος συνδικαλιστικός-συλλογικός φορέας ερχόταν σε προσωπική επαφή με υπουργικά στελέχη, είχε να αντιμετωπίσει την ηθελημένη ή αθέλητη άγνοια, την κεκαλυμμένη αδιαφορία και, στην υγιέστερη περίπτωση, την πολιτική-ιδεολογική αντιπαράθεση με κάποια στοιχειώδη, έστω, επιχειρήματα.
Είναι γελασμένος όποιος πιστεύει ότι, στην παρούσα συγκυρία, ισχύουν ακόμη τα παραπάνω. Η άγνοια, στο βαθμό που εμφανίζεται, μόνο ως περιορισμένη πνευματική ικανότητα μπορεί νε ερμηνευτεί, η αδιαφορία είναι απροκάλυπτη κι έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της αναλγησίας και η ιδεολογική αντιπαράθεση, πολύ απλά, περιορίζεται σε εφαρμογή από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας, μεθόδων τρομοκρατίας και ψυχολογικού εκβιασμού της κοινωνίας.
Η συνδικαλιστική γλώσσα ενοχλεί. Πιθανά γιατί θυμίζει τη δημοκρατία που κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τόσο, ώστε να μην ξεχωρίζει απ’ την ολιγαρχία ή και τη δικτατορία ακόμη. Το διεκδικητικό ύφος ενοχλεί. Διότι κάποιοι αρέσκονται σε κολακείες και υποκλίσεις. Η πραγματικότητα ενοχλεί. Διότι κάποιοι προσπαθούν να τη στρεβλώσουν και να την παρουσιάσουν ντυμένη με το μανδύα της επιτυχίας.
Η σχολική χρονιά που ξεκινάει, θα είναι ίσως η δυσκολότερη της μεταπολιτευτικής περιόδου. Μαγικές συνταγές θεραπείας της νοσηρής κατάστασης που οι περισσότεροι βιώνουμε δυστυχώς δεν υπάρχουν. Λύσεις όμως σίγουρα υπάρχουν. Και οι λύσεις θα δοθούν μέσα απ’ τις συλλογικές διαδικασίες, μέσα απ’ την έμπρακτη αλληλεγγύη και τη συμμετοχή σε φορείς όπως ο Σύλλογός μας και σωματεία, όπως οι τοπικές ΕΛΜΕ και οι διδασκαλικοί Σύλλογοι.
Στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου οι κατά τόπους ΕΛΜΕ πραγματοποιούν συνελεύσεις. Έκτακτες γενικές συνελεύσεις για τα τρέχοντα θέματα αναμένεται να πραγματοποιήσουν και οι τοπικοί διδασκαλικοί σύλλογοι. Ας πάμε να μιλήσουμε και να ακούσουμε. Ακόμα κι αν είμαστε μακριά απ’ τα σπίτια μας. Δεν είμαστε μόνοι.
Στις 9 Σεπτεμβρίου ο Σύλλογος μας πραγματοποιεί την Ημέρα Παιδείας. Όσοι βρισκόμαστε στην Αθήνα, επιβάλλεται να παρευρεθούμε. Να διαμορφώσουμε άποψη και να οργανώσουμε τη δράση.
Συναδελφικά,
Το Δ.Σ του ΠΕΣΥΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου