Ακούμε διάφορους εδώ και χρόνια να ξεπετάγονται μέσα από τους συλλόγους των καθηγητών και να υποστηρίζουν με «λυμένο το ζωνάρι» ότι οι αποπειρούμενες προσπάθειες για αξιολόγηση είναι σωστές, μας χρειάζεται μια αξιολόγηση, δεν μπορεί να βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι, θα επέλθει επιτέλους δικαιοσύνη, οι άξιοι θα ανταμειφτούν και οι κακοί θα τιμωρηθούν.
Εκτός από αυτούς που ήταν παιδιά του κατηχητικού και τους έχει μείνει με στρεβλό τρόπο η παραβολή της τελικής κρίσης στο κεφάλι κι άλλα κατάλοιπα της παιδικής αυτής δραστηριότητας, όλοι οι άλλοι, από την εποχή του Αρσένη που επιχείρησε πρώτος να ρημάξει το σύμπαν της εκπαίδευσης με τον φοβερό εκείνο νόμο 2525 μέχρι σήμερα, έχει παρατηρηθεί ότι αυτοί είναι ή πολύ κοντινά παιδιά της εξουσίας που έχουν χειροπιαστά οφέλη από αυτήν, βολεψάκηδες κάθε είδους, λουφαδόροι σε κάθε ευκαιρία, ή καλά βολεμένοι στη ζωή με γερές πλάτες που έχουν την εργασία ως συμπλήρωμα σε κάτι, είτε απλά μα πασιφανώς ανόητοι που πάντα όταν τους ρωτάς αν έχουν διαβάσει τον νόμο για την αξιολόγηση , δεν τον έχουν διαβάσει ποτέ, κάτι έχει πάρει το αυτί τους, αλλά το νόμο που θα μας φορεθεί καπέλο δεν χρειάζεται να τον διαβάσουν γιατί όλα τα ξέρουν από μόνοι τους είναι βέβαιοι και φαντάζονται βασισμένοι στην εσκεμμένη ή ακούσια τους άγνοια ότι έτσι είναι τα πράγματα όπως τα λένε και τα φαντάζονται αυτοί .
Είναι αυτοί οι τύποι που προβλέποντας κάθε φορά σωστά το μέλλον και έχοντας υψηλή κριτική ικανότητα, ψηφίζουν αυτούς που αμέσως μόλις βγουν στις εκλογές κάνουν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υπόσχονταν, κλέβουν ξεδιάντροπα με νόμους ή κρυφά με αναίδεια, διαλύουν την κοινωνική υποδομή και πρόνοια και θέλουν και τα ρέστα τους από πάνω..
Αυτοί οι κακούργοι σε κάτι τέτοιους τύπους που τους αρέσει η αξιολόγηση βασίζουν την ευτυχία τους γιατί ξέρουν ότι αυτοί οι «οπαδοί» θα είναι η λοβοτομημένη μαγιά που τους χρειάζεται και θα τους ψηφίσουν και θα τους ξαναψηφίσουν κι ας καταρρέουν γύρω τα πάντα.
Σε μια τέτοια ακριβώς συγκυρία βρισκόμαστε και σήμερα. Ενώ οι της εξουσίας με διάφορα ονόματα γέμιζαν τσέπες και κοιλιές κρυφά και φανερά για χρόνια, έφτασε η χώρα μας το 2009 σύμφωνα με τα δημοσιοποιημένα στοιχεία να χρωστά 120 δις ευρώ, ένα από τα μικρότερα χρέη στην Ευρώπη. Τα λαμόγια της παγκόσμιας οικονομικής ληστοσυμμορίας των λαών όμως μας έβαλαν στο στόχαστρο ως την αιχμή του δόρατος της μανίας τους που από δω και πέρα θα καταστρέφει κοινωνικά κράτη, εργασιακά δικαιώματα, περίθαλψη, Υγεία, Παιδεία, κάθε έννοια κοινωνικής υποδομής και πρόνοιας και το κάνει ήδη. Οι δικοί μας υποταγμένοι και οσφυοκάμπτες υπάκουσαν αμέσως, άρχισαν να μας υπερχρεώνουν με υπέρογκα κι απανωτά δάνεια και μέσα σε τέσσερα χρόνια έφτασε η χώρα μας να χρωστά το αστρονομικό για τα δεδομένα της ποσό των 500 περίπου δις ευρώ.
Οι δανειστές δεν έδωσαν το χρήμα για την ψυχή της μάνας τους .Τους έβαλαν να υπογράψουν σκληρές δεσμεύσεις, συμβόλαια και μνημόνια που συνεπάγονταν σαρωτικούς νόμους για να ισοπεδώσουν εμάς τους πολίτες: Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας τσακίστηκαν, οι εργαζόμενοι μέσα στο λίγο χρονικό αυτό διάστημα έμειναν μόνοι απέναντι στις ορέξεις του κάθε εργοδότη και σήμερα στην πλειοψηφία τους παίρνουν από 200 μέχρι 400 ευρώ το μήνα! Οι συντάξεις πετσοκόφτηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν στο κατακόρυφο, οι πολίτες βρέθηκαν από την μια ώρα στην άλλη υπόλογοι και κατηγορούμενοι φοροφυγάδες και κακοπληρωτές. Η ασφάλιση αφανίζεται , δεν βρίσκεις γιατρό να σε κοιτάξει, τα νοσοκομεία κλείνουν, συγχωνεύονται γιατί μας πέφτουν πολλά, χωράμε όλοι σε ένα τάφο ( θα καταργηθούν και οι ατομικοί σε λίγο γιατί δεν θα χει ο κόσμος να πληρώσει, θα ξανακαθιερωθούν όπως σε καταστάσεις πολέμων και συμφορών οι ομαδικοί.) Το μέλλον όλων μας υποθηκεύτηκε για δεκάδες χρόνια.
Οι άνθρωποι πληρώνουν ενοίκιο στα σπίτια τους, μετά τα χαράτσια ζουν χωρίς ρεύμα, πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις των μαγκαλιών και της αιθαλομίχλης Στο άρθρο 13 του δευτέρου μνημονίου που υπέγραψε με ελαφρύ το χέρι αυτός που έσκιζε τα ιμάτια του ότι θα καταργήσει τα μνημόνια Σαμαράς, το απολειφάδι του Πασόκ και η κλίκα του που συγκυβερνά, και το μεγάλο υποκείμενο πρωτοφανούς υποκρισίας που λερώνει το όνομα της Αριστεράς Κουβέλης, στο μνημόνιο αυτό λοιπόν αναφέρεται σαφώς: Δεσμεύονται στους δανειστές η ιδιωτική και δημόσια περιουσία των Ελλήνων και καταργείται- παραχωρείται στους δανειστές η εθνική κυριαρχία της χώρας.!!!
Μέσα σε αυτό ακριβώς το κλίμα, με αρκετά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπ/σης να έχουν ήδη κλείσει και συγχωνευτεί -και το καλοκαίρι του΄14 επέρχεται νέο κύμα σύμφωνα με υπουργικά ανακοινωθέντα-, μόλις λίγους μήνες μετά την εν μια νυκτί απόλυση δύο χιλιάδων συναδέλφων μας, έρχονται κάποιοι χωρίς ντροπή να μας πουν ότι η αξιολόγηση που επέρχεται, δεν είναι άλλος ένας τρόπος για να καταργήσει η κυβέρνηση κι άλλες σχολικές, μονάδες, δεν είναι άλλος ένας τρόπος για να τσακίσει τον εκπαιδευτικό οικονομικά και ηθικά, δεν είναι άλλος ένας τρόπος για να ταπεινώσει το δάσκαλο με όλους τους τρόπους που μπορεί και να τον καταδείξει υπαίτιο όλων των φοβερών προβλημάτων που μαστίζουν αυτή τη στιγμή το σχολείο, τους μαθητές, τις οικογένειες τους, όχι. Η αξιολόγηση είναι καλή και μας χρειάζεται, έχει καλό σκοπό..
Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς που διαβάσαμε το νόμο μερικές βιωματικές ασκήσεις αξιολόγησης (που είναι και της μόδας στο νέο σχολειό που ετοιμάζουν), σε αυτούς που φωνάζουν «ναι». Ας σκεφτούν κι ας βιώσουν για λίγο, αυτά που περιγράφει ο νόμος της αξιολόγησης: κάποια ισχύουν και τα υπόλοιπα όσον ούπω θα εφαρμοστούν:
_Βαλίτσες με πτυχία πρώτα, δεύτερα κ.ο.κ, μεταπτυχιακά και διδακτορικά πρέπει να κουβαλάς στο ενεργητικό σου, εκτός όλων των άλλων και κάθε είδους βεβαίωση και πιστοποίηση που πρέπει καθημερινά κι εκτός ωρών διδασκαλίας να μαζεύεις, να πληρώνεις γι΄αυτές, ή να έχεις ήδη.
Οι βαθμοί στην πράξη καταργήθηκαν , μισθολογική καθήλωση απλώθηκε σε όλους.
_Αν θέλεις να ανέβεις βαθμίδα και να πάρεις κάτι ψίχουλα παραπάνω πρέπει να ζητήσεις από τον σύμβουλο να ανοίξει την έρημη βαλίτσα (κι αλλοίμονο τι θα βρει) και να έρθει στην τάξη να σε αξιολογήσει. Δεν φτάνει όμως αυτό, ο σύμβουλος σε βαθμολογεί κατά 50 και ο διευθυντής κατά άλλα 50 στα εκατό. Από δυο ανθρώπους εξαρτάται η ζωή σου. Εδώ καταλαβαίνει ο καθένας πόσο δίκαιη και αντικειμενική θα είναι η αξιολόγηση πόσο θα επικρατήσουν οι άξιοι, οι δουλευταράδες, οι συνεπείς κλπ. Ο σύμβουλος εκτός από τη βαλίτσα θα έρθει και στην τάξη σου να σε εξετάσει: Εφαρμόζεις τις αρχές του νέου σχολείου; κάνεις βιωματική μάθηση; Πετάνε τα ξεφτέρια σου στην ομαδοσυνεργατική μέθοδο, έφτιαξαν καλά το project, είναι υψηλή η βαθμολογία τους στα γραπτά; Δεν φτάνει όμως αυτό. Ένα τριάντα τοις εκατό των εκπαιδευτικών σύμφωνα με την αξιολόγηση πρέπει να κριθεί ακατάλληλο και να κοπεί. Είσαι υποψήφιος αποτυχημένος και κομμένος εκ των προτέρων. Η κατάσταση θυμίζει εκείνη την αμερικάνικη εκπομπή με τους σεφ που τσακίζονται να ικανοποιήσουν τους κριτές αλλά ό,τι κι αν κάνουν ό, τι κι αν φτιάξουν κάποιοι κάθε φορά πρέπει να κοπούν και να φύγουν.
_Δεν έχεις όμως κι απεριόριστες ευκαιρίες αξιολόγησης: στις τρείς φορές, αν ξινίσεις στο σύμβουλο και τον διευθυντή πες αντίο στη δουλειά σου γιατί εδώ θέλουμε μόνο τους άξιους με 600 ευρώ το μήνα προς το παρών. Θα πάμε και παρά κάτω μισθολογικά. Και άντε με τούτα και με κείνα και να πονέσει η μέση σου απ το σκύψιμο φτάνεις κάποτε στον Γ βαθμό. Στον Β και στο Α όμως έχασες! Μόνο το 20 τοις εκατό θα περνάει σε αυτές τις βαθμίδες (ποιοί;). Θα είναι το ιερόν άβατον Χρόνια καθηλωμένος κι αραχνιασμένος στο χαμηλό βαθμό σου, θα μετράς τις πενταροδεκάρες, τα χρέη σου, την ταπείνωση, την κλονισμένη υγεία σου, και θα ψελλίζεις: "Είναι καλή η αξιολόγηση, τους έχω εμπιστοσύνη"
_Δεν φτάνει όμως αυτό πρέπει να σε αρπάξουν από πολλές μεριές. Έχουμε και την Αξιολόγηση Σχολικής Μονάδας: Μόνο αυτό να πούμε φτάνει: Θα αξιολογούνται οι πόροι και τα μέσα κάθε σχολικής μονάδας(!), οι σχέσεις με τους γονείς, οι σχέσεις με τους μαθητές, οι σχέσεις με την κοινότητα, ψιλοπράγματα μετρίσιμα δηλαδή και ποιός θα φταίει πάντα για όλα; Ο εκπαιδευτικός φυσικά! Είναι νομοθετημένο. Φαντάσου λίγο. Εσύ που φωνάζεις υπέρ, φαντάσου λίγο την εφαρμογή αυτού του τερατουργήματος στο πετσί σου, βιώσέ το να εξασκηθείς στις βιωματικές ασκήσεις που θα σου φορτωθούν: Μόνος, γιατί με την δική σου συμβολή κάθε έννοια συλλογικότητας θα έχει διαλυθεί, εξαθλιωμένος, θα γυρνάς σαν ντίλερ –δεν είναι υπερβολή- να βρεις πόρους και μέσα για την σχολική σου μονάδα γιατί αλλιώς θα κλείσει, θα κυκλοφορείς με τα καπελάκια του σπόνσορα αν είσαι τυχερός και βρεις κανέναν να σε ελεήσει. Οι κουρασμένοι κι άνεργοι γονείς ή οι δύστροποι πλούσιοι (εξαρτάται από το σχολείο που θα είσαι) θα σε βαθμολογούν, τα κακόμοιρα χαμένα στον κυκεώνα της κρίσης παιδιά χωρίς μέλλον θα σε βαθμολογούν, οι γείτονες και οι κάτοικοι που βιώνουν την μιζέρια της κρίσης θα σε βαθμολογούν, οι συνάδελφοι θα σε βαθμολογούν κι εσύ αυτούς : το κλίμα ευδαιμονίας και συναδέλφωσης θα φτάσει στο αποκορύφωμα, ο καλύτερος τρόπος για να διαλυθεί κάθε συλλογικότητα. Αν με όλα αυτά καταφέρει να επιβιώσει (και για πόσο) η σχολική σου μονάδα θα συνεχίσεις το ταξίδι σου στον υπέροχο κόσμο της αράχνης, -μην ξεχνάς την καθήλωση-. Αν όχι το σχολείο παίρνει χαμηλή βαθμολογία, μπαίνει στη μαύρη λίστα και κλείνει. Αν έχεις πολλά μόρια θα πάρεις θέση σε άλλο σχολείο που δεν έχει κλείσει αφού διώξεις το συνάδελφο με λιγότερα μόρια από την θέση του προς την ανεργία αλλιώς θα είσαι απλά εσύ ο υπεράριθμος και άνεργος! Με τόσα κλειστά σχολεία, με τόση υπογεννητικότητα λόγω κρίσης, με τόση ενδελεχή κι ακριβοδίκαιη αξιολόγηση οι θέσεις πολύ λίγες… κι αν είσαι τυχερός….. Πως νοιώθεις τώρα που το βιώνεις όλο αυτό; θέλεις να το ζήσεις και στ΄αλήθεια; Ψελλίζεις ακόμα ότι είναι καλή η αξιολόγηση; Θέλεις να αξιολογηθείς, θέλεις να καθιερωθεί αυτό το σύστημα γιατί πιστεύεις ότι θα πιάσεις εσύ το λαχνό του τυχερού σε μια ρημαγμένη κοινωνία, σε ένα ρημαγμένο σχολείο;
Όχι συνάδελφε ούτε με το νόμο των πιθανοτήτων δεν μπορεί να συμβεί αυτό.
Όπως καταλαβαίνεις σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λειτουργούν έτσι τα πράγματα, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνει δεκτή αυτή η αξιολόγηση.
Μόνο ένα σχολείο, δημοκρατικό, χωρίς αυταρχισμούς και βιαιότητα, δίκαιο, ανοιχτό, με εκπαιδευτικούς χαρούμενους, αξιοπρεπείς, με μαθητές που θα αγαπούν την μάθηση γιατί θα έχουν και που να την εφαρμόσουν , σε μια κοινωνία με δουλειά για όλους, με υποδομές και κοινωνική πρόνοια, με πολιτισμό και πρόοδο αληθινή για όλους, μπορεί να εφαρμοστεί κάποια αξιολόγηση που δεν θα έχει σκοπό να τιμωρήσει , εξοντώσει ,να αφανίσει, να καταργήσει και να ισοπεδώσει εκδικητικά αλλά να βελτιώσει, να πάει μπροστά , να βοηθήσει, να καλυτερεύσει ζωές και δομές Μόνο αυτή δεχόμαστε.
Ας ψηφίσουμε όλοι οι σύλλογοι ΟΧΙ σε αυτό το όπλο εναντίον του δημόσιου σχολείου, της δουλειάς μας, των μαθητών μας , των γονιών τους. Λέμε όλοι μαζί ΟΧΙ σε αυτή την αξιολόγηση που για άλλη μια φορά φοράει το κοντογούνι του αρνιού αλλά δεν μπορεί να κρύψει τα δόντια του λύκου από μέσα..
Ναι στη συλλογικότητα, την συναδελφικότητα, την πρόοδο Ας μην καταργήσουμε οι ίδιοι με την συναίνεση μας ότι μας απόμεινε, ας διεκδικήσουμε ξανά ότι μας ανήκει, πριν να ναι πολύ αργά Αξίζουμε όλοι μια αξιοπρεπή Ζωή κι αυτή η αξιολόγηση θα σβήσει κάθε έννοια αξιοπρέπειας.
ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ «ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ»
Επικοινωνία: axioprepiszoi@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου