«Πώς αξιολογείται ένα μονοθέσιο;» της Άννας Σαββίδου*

Πιάσαμε πάλι τη συζήτηση για την αξιολόγηση στα σχολεία με την παρέα..

Όλος ο κόσμος ασχολείται με το ωράριό μας!

Σκανδαλώδες!!!!

Τόσες διακοπές μέσα στο χρόνο…

Θα μας αξιολογήσουν λοιπόν για το πόσο έργο παράγουμε, τι πτυχία κουβαλάει ο καθένας μας, τις σχέσεις μας με συναδέλφους, παιδιά και γονείς…

Κι αναρωτιέμαι: Πώς αξιολογείται το ότι έμεινα σε ένα μονοθέσιο τρία χρόνια μόνο και μόνο επειδή πίστευα ότι μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο;

Πώς αξιολογείται το ότι παιδιά βοσκών που όταν τα ρωτούσες: «Τί θες να κάνεις όταν μεγαλώσεις;» Και σου απαντούσαν: «Να παντρευτώ και να δέρνω την γυναίκα μου και τα παιδιά μου»! Τα οδήγησα στην θάλασσα και μπήκαν εκεί μέσα πρώτη φορά μαζί μου, τους έδειξα τον κόσμο των επιστημών, το ίντερνετ, τις τέχνες;

Πώς αξιολογείς το ότι βοήθησα κακοποιημένες μητέρες να ξεφύγουν από τον άντρα τους;

Πώς αξιολογείς το ότι κανόνιζα άπορες οικογένειες να έρθουν σε επαφή με κοινωνικές οργανώσεις για να πάρουν βοήθεια;

Πώς αξιολογείς το ότι έκανα μαθήματα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες άνευ χρημάτων εκτός εργασιακού ωραρίου;

Πώς αξιολογείς ότι ένα τετραπληγικό παιδί που είχα αναλάβει κατ' οίκον διδασκαλία το έπαιρνα με δική μου ευθύνη και κίνδυνο στα χέρια βόλτα στην παραλία να του διαβάσω παραμύθι λίγο πριν πεθάνει;

Πώς αξιολογείς το ότι διοργάνωνα παιχνίδια ομαδικά τις Κυριακές με τα παιδιά μου για να πολεμήσω φαινόμενα μπούλινγκ;

Πώς αξιολογείς πως για να μη χάσει τη δουλειά της η καθαρίστρια του σχολείου μια γριούλα 65 χρονών που ζούσε με αυτό τον πενιχρό μισθό καθάριζα εγώ από πίσω της πριν έρθουν από την επιτροπή να εξετάσουν το σχολείο για μήνες;

Και τόσα άλλα που δε με φτάνει ένας μήνας να θυμάμαι και να λέω…

Πώς να εξηγήσεις πως το να είσαι δάσκαλος δεν έχει να κάνει με τα πτυχία και τη διπλωματία που διαθέτεις αλλά έχει να κάνει με το πόσο άνθρωπος είσαι;

* Η κ. Άννα Σαββίδου είναι δασκάλα στο Νομό Λασιθίου.

πηγή