ΤΟΤΕ η Χούντα των Συνταγματαρχών, έξι χρόνια μετά την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας με τη βοήθεια των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, κάτω από την πίεση του φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος, καθώς και του αγώνα αντιφασιστών μέσα κι έξω από τη χώρα μας, προσπαθούσε με ελιγμούς να δώσει μια επίφαση εκδημοκρατισμού. Προσπάθησε να δώσει μια εικόνα συνδιαλλαγής με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου για σταδιακή, υποτίθεται, μετεξέλιξή της. Η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου ανέτρεψε τα σχέδια της Χούντας, που δείχνοντας το πραγματικό της πρόσωπο, δολοφόνησε φοιτητές και εργαζόμενους, έβγαλε ξανά τα τανκς στους δρόμους και αφού ολοκλήρωσε τα συμβόλαια που είχε συνάψει με τους εσωτερικούς και ξένους πάτρωνές της κατέρρευσε κάτω από το βάρος των εγκληματικών ενεργειών της σε βάρος του λαού μας και του λαού της Κύπρου.
Ο αγώνας των φοιτητών που είχε ξεκινήσει τότε με στόχο την κατάκτηση δημοκρατικών ελευθεριών μέσα στα Πανεπιστήμια, εξελίχθηκε σε συνολικό αντιδικτατορικό αγώνα, που έπαιρνε όλο και πιο βαθιά κοινωνικά χαρακτηριστικά για το δικαίωμα στη δουλειά, ενάντια στην πείνα και στη φτώχεια, για Παιδεία και Ελευθερία. Ήταν ένας αγώνας κατά των μηχανισμών εξάρτησης από τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ. Ήταν ένας αγώνας για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού μας.
ΤΩΡΑ, μετά από 41 χρόνια που βρισκόμαστε; Με τις πολιτικές των Κυβερνήσεων και τις εντολές του μεγάλου Κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, η φτώχεια έχει αγκαλιάσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας. Η ανεργία οδηγήθηκε στο 30 % του ενεργού πληθυσμού. Τα εργασιακά δικαιώματα μας καταργούνται. Οι μισθοί για όσους εργάζονται κι εφόσον πληρώνονται, καρατομήθηκαν περίπου στο 40 %. Τα δημοκρατικά μας δικαιώματα αναστέλλονται, η Κυβέρνηση κυβερνάει με πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου και ο φασισμός σηκώνει το αποτροπιαστικό του «ανάστημα» επαναφέροντας απειλές ολοκληρωτισμού.
Μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής βαθιά αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών, με το πρόσχημα της καπιταλιστικής κρίσης και τη βοήθεια των μνημονίων και των διεθνών της δεσμεύσεων, η Κυβέρνηση υπόσχεται έξοδο από τα μνημόνια. Αφού έχει δημιουργήσει «καμένη Γη» και έχει φέρει την κοινωνική κατάσταση στη χώρα μας 60 χρόνια πίσω, αφού έχει φροντίσει να «δέσει» με συμφωνίες και ρυθμίσεις το λαό μας για τα επόμενα 30 χρόνια, η Κυβέρνηση υπόσχεται σταδιακό εκδημοκρατισμό. Αφού διέλυσαν την παραγωγική βάση της χώρας μας, κατέστρεψαν την αγροτική οικονομία, διαλύουν και ιδιωτικοποιούν όλες τις κοινωνικές δομές του κράτους στέλνοντας στην ανεργία κι άλλες χιλιάδες εργαζομένων, μας υπόσχονται χωρίς ντροπή ανάπτυξη! Φυσικά ανάπτυξη για το μεγάλο Κεφάλαιο, για αμύθητα υπερκέρδη σε όλο και πιο λίγους και εργαζόμενους με μισθούς πείνας, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, με συντάξεις πείνας
«Οι καιροί ου μενετοί». Τότε οι φοιτητές δεν περίμεναν. Μετέτρεψαν τη διαμαρτυρία σε σύγκρουση και έγραψαν Ιστορία. Σήμερα οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν. Η οργή να γίνει οργανωμένη πάλη και να παρασύρει Κυβερνήσεις, Τρόικα, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, μνημόνια και αντιδραστικές πολιτικές και να φέρει στο προσκήνιο τον κυρίαρχο λαό, τις λαϊκές ανάγκες, την αξιοπρέπεια μας. Τότε είχαμε σωματική βία, βασανιστήρια και φίμωση. Τώρα δεν έχουμε δουλειά, δεν μπορούμε να πάρουμε γάλα στα παιδιά, μας στερούν την αξιοπρέπεια στη δουλειά, βλέπουμε να αυτοκτονεί ο διπλανός μας και δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Η φτώχεια δεν είναι ντροπή. Το να μη την πολεμάς όμως είναι ντροπή. Το Πολυτεχνείο έγινε σύμβολο γιατί μας δίδαξε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα. Για όλες τις εποχές, για όλες τις καταστάσεις.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΧΡ. ΛΑΔΑ ώρα 3:00μμ
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Διακήρυξη - PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου