1) Τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο που γίνονται οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια δεν τα ορίζουν οι καθηγητές και οι δάσκαλοι, αλλά το υπουργείο παιδείας.
2) Η διαδικασία είναι υπηρεσιακή, που σημαίνει ότι τη μέρα αυτή γίνεται η στελέχωση των υπηρεσιακών κρατικών οργάνων με τα αιρετά μέλη του, τα οποία ασχολούνται σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο με θέματα οργάνωσης και λειτουργίας των υπηρεσιών του υπουργείου παιδείας.
3) Οι Εκπαιδευτικοί δεν είναι οι νταντάδες των παιδιών, αλλά οι δάσκαλοί τους. Με όσους μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά των δύο ρόλων, μπορούμε ίσως να συζητήσουμε και για άλλα πράγματα. Να μιλήσουμε για παράδειγμα για τη συμβολική διάσταση κάθε πράξης, που γίνεται στο σχολείο. Θα μπορούσε με τη λογική κάποιων να γίνεται μάθημα στα σχολεία την 28η Οκτωβρίου, την 25η Μαρτίου, των Τριών Ιεραρχών κ.λ.π. και να γίνονται οι γιορτές και οι παρελάσεις τα απογεύματα. Φαντάζομαι ότι η αργία γι” αυτές τις μέρες δίνεται για να εμπεδωθεί στη συνείδηση των παιδιών ότι πρόκειται για πολύ σημαντικές στιγμές για τον Ελληνισμό. Οι εκλογικές διαδικασίες, που αποτελούν το θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας, είναι επίσης σημαντικά γεγονότα της σχολικής ζωής, Οι γιορτές, οι εκδρομές, οι σχολικές εκδηλώσεις, ακόμα και οι αργίες είναι κομμάτια της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πολλές φορές απαιτούν την παρουσία και τη συμμετοχή των Εκπαιδευτικών ατελείωτες ώρες πέρα από ωράρια και υπηρεσιακές υποχρεώσεις.
4) Οι διακοπές σε τακτά χρονικά διαστήματα δε γίνονται σαν χάρισμα στους Εκπαιδευτικούς, αλλά είναι παιδαγωγική ανάγκη επιστημονικά αποδεκτή από όλα τα σοβαρά εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου. Σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης (για να μη πάμε πιο μακριά) ανά δύο μήνες τα σχολεία έχουν μια εβδομάδα τουλάχιστον διακοπές και αυτό όχι φυσικά σαν χάρη στους Εκπαιδευτικούς. Αν για κάποιους είναι βαρύ να μας βλέπουν να καθόμαστε στις διακοπές των μαθητών, τότε ας εισηγηθούν να μη πληρωνόμαστε το διάστημα αυτό. Όπως φυσικά οι πυροσβέστες δεν θα πληρώνονται τις μέρες που δεν θα υπάρχει φωτιά, οι στρατιωτικοί, όταν δεν έχουμε πόλεμο, οι αστυνομικοί, όταν δεν υπάρχει παρανομία, οι εφοριακοί, όταν λήγει η περίοδος υποβολής των φορολογικών δηλώσεων, οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ και στη ΔΕΗ, όταν δεν υπάρχουν βλάβες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, όταν τ” αφεντικό δεν κάνει τζίρο κ.ο.κ.
5) Η δουλειά του Εκπαιδευτικού έχει πολλά πλεονεκτήματα (διακοπές Χριστουγέννων, Πάσχα, καλοκαιριού, καθημερινή συνεργασία με νέα παιδιά), που συνήθως σχολιάζονται από τους άλλους εργαζόμενους, αλλά και πολλές ιδιαιτερότητες, καθώς αν αποτύχει σε έναν από τους ρόλους του (παιδαγωγός, επιστήμονας, ηθοποιός, ψυχολόγος) η ζωή του μέσα στο σχολείο γίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Δε μπορεί να κρυφτεί πίσω από κανένα γραφείο. Κάθε ανθρώπινο ελάττωμα μπαίνει στο μεγεθυντικό φακό των παιδιών και φτάνει στα σπίτια όλων. Κάθε μέρα είναι μόνος απέναντι σε παιδιά και έφηβους που κουβαλούν μαζί τους τα βιώματα και τις χαρές ή τις λύπες πολλών διαφορετικών οικογενειών. Έχουν καθημερινά μπροστά τους και πρέπει να διαχειριστούν τη δυστυχία που κάθεται δίπλα-δίπλα με την ευτυχία, την κωμωδία με το δράμα, την ευφυΐα με τη βλακεία, την πονηριά με την αθωότητα, τον πλούτο με τη φτώχεια. Η προετοιμασία για τα αντικείμενα της διδασκαλίας του, η εργασία που κουβαλάει στο σπίτι για τον έλεγχο των εργασιών των μαθητών του, που χρειάζονται πολλές ώρες αθέατες στους πολλούς, είναι το πιο εύκολο μέρος της δουλειάς του.
Η απαξίωση του δασκάλου και η μίζερη καταμέτρηση των ωρών που δουλεύει ή κάθεται, σε κάθε ευκαιρία οδηγεί στην υποβάθμιση του θεσμικού του ρόλου στα μάτια των παιδιών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα που έχει να διαμορφώνει συνειδήσεις και χαρακτήρες.
Όπως σοφά έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης «Κατουράς στη θάλασσα θα το βρεις στο αλάτι»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου