Η πανδημία του covid 19 και τα έκτακτα μέτρα που έχουν ληφθεί από την κυβέρνηση για τον περιορισμό της διασποράς του ιού κρατούν τα σχολεία κλειστά μέχρι και τις 10 Απριλίου τουλάχιστον. Στα πλαίσια αυτά τα μαθήματα δε γίνονται και η ύλη δεν προχωρά. Είναι πράγματι ένα ζήτημα, αλλά μας εντυπωσιάζει το ξαφνικό ενδιαφέρον του Υπουργείου Παιδείας για κάλυψη της ύλης μέσω διαδικτυακών μαθημάτων τώρα και όχι π.χ. κάθε χρονιά που το σχολικό έτος ξεκινά γύρω στον Νοέμβρη εξαιτίας των κενών σε δασκάλους και καθηγητές.
Επίσης, για ποια διαδικτυακή μάθηση συζητάμε όταν κανένα Υπουργείο και καμία κυβέρνηση δεν έχει εξασφαλίσει από πριν την πρόσβαση όλων των μαθητών σε αυτήν. Έχουν όλοι και όλες υπολογιστή και κινητά αντίστοιχης τεχνολογίας στο σπίτι; Έχουν όλοι και όλες σύνδεση στο διαδίκτυο; Έχουν όλοι και όλες την τεχνογνωσία; Ειδικά τα παιδιά δημοτικού πόση ώρα θα είναι εκτεθειμένα σε οθόνες και κινητά; Τι θα γίνει με εκείνες τις οικογένειες που έχουν παραπάνω από ένα παιδί; Εδώ φτάσαμε να αναρωτιόμαστε αν θα υπάρξουν διακοπές σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο εξαιτίας απλήρωτων λογαριασμών.
Επιπλέον, είναι τραγικό να ορίζεται η σχέση δασκάλου μαθητή σε ένα επίπεδο απλής μεταφοράς ύλης. Είναι σχέση, δεν είναι σχήμα «εγώ δίνω ασκήσεις, εσύ λύνεις ασκήσεις… και ο χρόνος κυλά». Στο κάτω κάτω αν λείπει αυτή τη στιγμή κάτι από τα παιδιά είναι η Σχέση. Στην παρούσα φάση το θέμα της ψυχολογίας τους είναι σαφέστατα πιο σημαντικό από το αν θα προχωρήσουν στα μαθήματα και για αυτό ακόμα δεν έχουμε ακούσει κάτι.
Λοιπόν, ας το πούμε ξεκάθαρα και ειλικρινά. Δεν είμαστε σε περίοδο κανονικότητας. Είμαστε κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας, τρομαγμένοι για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Είμαστε ανήσυχοι μήπως και αρρωστήσουμε και η απάντηση είναι «κλειστείτε σπίτια σας για να αντέξει το σύστημα υγείας».
Δεν είμαστε σε κανονικότητα γιατί πάρα πολλοί από εμάς έχουμε ήδη μείνει χωρίς δουλειά μετά το κλείσιμο των καταστημάτων, εστιατορίων κ.ο.κ. και κανείς μέχρι τώρα δεν έχε αναρωτηθεί αν έχουμε τα απαραίτητα στο σπίτι κι αν θα έχουμε δουλειά αφού λήξει αυτή η κατάσταση. Δεν σκέφτηκε καν κάποιος ότι με το κλείσιμο των σχολείων σταμάτησε και η διανομή γευμάτων και έτσι πολλές οικογένειες έμειναν χωρίς φαγητό από την πρώτη μέρα.
Εν κατακλείδι και για να μιλάμε επί της ουσίας. Ας αφήσουμε στην άκρη τέτοιες ώρες κινήσεις και πρωτοβουλίες εντυπωσιασμού που στο κάτω κάτω, αν εφαρμοστούν, έχουν να προκαλέσουν βαθύτερο χάσμα στις υποτιθέμενες ίσες ευκαιρίες όλων των παιδιών στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Θα μπορούσε το Υπουργείο μέσω προγραμμάτων στη δημόσια τηλεόραση, στην ιστοσελίδα του και όπου αλλού είναι εφικτό και προσβάσιμο σε όλους να επιχειρήσει να διατηρήσει μία στοιχειώδη επαφή των μαθητών με την εκπαιδευτική διαδικασία και να βοηθήσει στην ψυχική τους ισορροπία.
Ας ασχοληθούν οι αρμόδιοι με μέτρα ουσίας που έχουν να κάνουν με τη διασφάλιση της επιβίωσης και της διαβίωση όλων μας, με την εκπαίδευση όλων των παιδιών.
Δεν ξεχνάμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια Κανείς και καμία μόνος/-η του/της.
36ου δημοτικού σχολείου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου