Απαράδεκτους περιορισμούς στη δράση του λαϊκού κινήματος με ενίσχυση του πλέγματος καταστολής και ποινικοποίησης της λαϊκής διεκδίκησης φέρνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που κατατέθηκε χτες στη Βουλή,
με τίτλο «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις», το οποίο και προωθεί προς ψήφιση χωρίς καθυστέρηση καθώς αύριο κιόλας ξεκινάει η συζήτησή του στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση προκλητικά διακηρύσσει ότι στόχος της είναι «η προστασία των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών», και από το πρώτο κιόλας άρθρο οι αγώνες του λαού εξισώνονται με κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, βάζοντας έτσι στο στόχαστρο κατακτημένες λαϊκές ελευθερίες.
Εξ ορισμού και σύμφωνα με το σκεπτικό της κυβέρνησης, κάθε λαϊκή κινητοποίηση διαταράσσει την «κοινωνικοοικονομική ζωή», με το νομοσχέδιο να αναφέρει ότι στόχος είναι να «μην διαταράσσεται υπέρμετρα», όπου ως «διατάραξη» ορίζεται «η εξαιτίας της συνάθροισης σοβαρή παρεμπόδιση της κίνησης των πολιτών και γενικά η διασάλευση της ομαλής κοινωνικής και οικονομικής ζωής μιας περιοχής».
Με το άθλιο αυτό νομοσχέδιο, που το περιεχόμενό του αποτελεί σταθερό και διαχρονικό πόθο των επιχειρηματικών ομίλων, δίνεται από την κυβέρνηση η δυνατότητα στην αστυνομία να «εκτιμάει» με βάση μια σειρά από έννοιες και διατάξεις - «λάστιχο» το κατά πόσο έχουν τα εργατικά συνδικάτα, οι μαζικοί φορείς το δικαίωμα να διαδηλώνουν. Και αναλόγως με το τι εκτιμάει η εκάστοτε αστυνομική αρχή, θα μπορεί να απαγορεύει ή ακόμα και να διαλύει μια συγκέντρωση, καθιστώντας μέχρι και «ιδιώνυμο αδίκημα» τη συμμετοχή ατόμου σε μια διαδήλωση που κατά τη γνώμη της δεν επιτρεπόταν να πραγματοποιηθεί.
Η προσπάθεια από την κυβέρνηση να μπουν στο γύψο οι αγωνιστικές διεκδικήσεις περιλαμβάνει τους πολυποίκιλους περιορισμούς που θέτει με το νομοσχέδιο για να είναι τελικά «νόμιμη» μια «δημόσια συνάθροιση», μεταξύ των οποίων η «μη παρακώλυση της κυκλοφορίας και της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς κοινής ωφέλειας και νοσηλευτικά ιδρύματα», καθιστώντας έτσι παράνομη μια κινητοποίηση που διεκδικεί π.χ. τη στελέχωση ενός νοσοκομείου ή ενός Κέντρου Υγείας.
Ενίσχυση του πλέγματος καταστολής και ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων
Με το νομοσχέδιο κάθε διαδήλωση θα υποχρεούται να ορίζει «οργανωτή», ο οποίος οφείλει να γνωστοποιεί εγγράφως «στην κατά τόπο αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή, την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό ή ορισμένες κατηγορίες προσώπων ή αριθμό συγκεκριμένων ατόμων να συμμετάσχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο». Η γνωστοποίηση ισούται με κανονικό φακέλωμα αφού ο οργανωτής υποχρεώνεται να δίνει στοιχεία της ταυτότητάς του. Ενώ το νομοσχέδιο θέτει ως υποχρέωσή του να γνωστοποιεί εκτός από «χρόνο έναρξης και λήξης», μέχρι και τον «σκοπό» της συνάθροισης, καθιστώντας την αστυνομία «κριτή» του περιεχομένου μιας λαϊκής κινητοποίησης, επομένως και το αν δικαιολογείται με βάση τα αιτήματα η νόμιμη «άδεια»...
Εκτός από όλα τα άλλα ο «οργανωτής» υποχρεούται να «ορίζει επαρκή αριθμό ατόμων, τα οποία παρέχουν συνδρομή (!) στην περιφρούρηση της συνάθροισης». Στις ...υποχρεώσεις του «οργανωτή» που περιγράφονται στο άρθρο 4 περιλαμβάνεται η μέριμνα για την ομαλή διεξαγωγή της συγκέντρωσης αλλά και να «συνεργάζεται» με την αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή, που με τη σειρά τους θα καθορίζουν «αστυνομικό ή λιμενικό διαμεσολαβητή» για το σκοπό αυτό.
Μάλιστα, το άθλιο κατασκεύασμα καθιστά τον «οργανωτή» υπεύθυνο «για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιοκτησίας από τους συμμετέχοντες στη δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Από την ευθύνη αυτή απαλλάσσεται εάν είχε γνωστοποιήσει εγκαίρως τη διεξαγωγή της συνάθροισης και αποδεικνύει ότι είχε λάβει όλα τα αναγκαία και πρόσφορα μέτρα για την πρόληψη και αποτροπή της ζημίας».
Σε ό,τι αφορά ενδεχόμενη «αυθόρμητη υπαίθρια συνάθροιση», πάλι η αδειοδότησή της επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της αστυνομικής αρχής και όπως λέει το άρθρο 2 «δύναται να πραγματοποιηθεί, εφόσον δεν διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής», δηλαδή κριτήρια - «λάστιχο» που θα μπορούν να ερμηνεύονται όπως βολεύει κάθε φορά την κυβέρνηση ώστε να βγάζει «παράνομες» τις λαϊκές διαδηλώσεις.
Η αστυνομία θα εκτιμάει το «σκοπό» και τον «αριθμό συμμετεχόντων»
Στο άρθρο 7 ορίζεται η απαγόρευση δημόσιας συνάθροισης, πάντα από την αρμόδια αρχή, με κριτήρια που μπορούν να ερμηνευθούν κατά το δοκούν, όπως αν «επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια», αν «απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής» ή αν «πρόκειται για δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ο σκοπός της οποίας αντιτίθεται προς τον σκοπό ήδη προγραμματισμένης (...) συνάθροισης». Δηλαδή, μπαίνουν απαγορεύσεις ακόμα και σε μια διαμαρτυρία σωματείων, που θα αντιδράσουν π.χ. σε μια φασιστομάζωξη, επειδή τάχα αυτή θα είναι «ήδη προγραμματισμένη».
Με το ίδιο άρθρο του κατάπτυστου νομοσχεδίου δίνεται στην αστυνομία το δικαίωμα να απαγορεύει προκαταβολικά μια διαδήλωση με βάση τον «εκτιμώμενο αριθμό συμμετεχόντων»! Δηλαδή, η αστυνομική αρχή, εκτός από αξιολόγηση του «σκοπού» (!) μιας κινητοποίησης, θα μαντεύει και τη «συμμετοχή» σε αυτή (άραγε με ποια διαδικασία;) και θα προβαίνει σε ανάλογες απαγορεύσεις ή περιορισμούς σε ό,τι αφορά το πού θα κινηθεί μια συγκέντρωση.
Στο άρθρο 9 προβλέπεται ακόμα και διάλυση μιας συγκέντρωσης εφόσον πραγματοποιείται κόντρα σε απόφαση απαγόρευσης, εφόσον οι συμμετέχοντες δεν συμμορφώνονται προς τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν ή αν μετατρέπεται σε «βίαιη».
Τέλος, ορίζεται πως αρμοδιότητα για την επιβολή περιορισμών ή απαγορεύσεων έχει η τοπική αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή, που θα καλείται να ερμηνεύει αν οι φορείς που κινητοποιούνται πειθαρχούν ή όχι με το νόμο. Μάλιστα, το νομοσχέδιο ορίζει ότι οι αστυνομικές/λιμενικές αρχές θα παίρνουν γνώμη από τους οικείους δημάρχους, ή τους υπεύθυνους προέδρους - διευθύνοντες συμβούλους δημόσιων φορέων διαχείρισης και εκμετάλλευσης λιμένων, δηλαδή νομιμοποιεί το ότι τα αφεντικά και οι υπεύθυνοι θα «παραγγέλνουν» και η αστυνομία θα εφαρμόζει την απαγόρευση κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων.
Το νομοσχέδιο, καθιστώντας «ιδιώνυμο αδίκημα» τη συμμετοχή σε μια συγκέντρωση που δεν έχει πάρει έγκριση, προβλέπει ακόμα και ποινικές κυρώσεις (μέχρι ένα έτος φυλάκιση για όσους μετέχουν σε «απαγορευμένη» πορεία, μέχρι δύο έτη σε όσους επιχειρούν βιαιοπραγίες κ.λπ.), ενώ σε περίπτωση γενικευμένων επεισοδίων η ΕΛ.ΑΣ. θα ενημερώνει τον εισαγγελέα για τη διάλυση.
Και σύσταση μηχανισμού κατά της ριζοσπαστικοποίησης...
Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται επίσης η σύσταση «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» που υπάγεται απευθείας στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ως ένα ακόμα μέτρο ενίσχυσης του πλέγματος φακελώματος και καταστολής. Και στην εισηγητική έκθεση αλλά και στο άρθρο 19 του νομοσχεδίου αναφέρεται πως στόχος είναι «να αναπτυχθεί μεταξύ των εμπλεκόμενων κρατικών φορέων και του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ένα ισχυρό δίκτυο συνεργασίας με στόχο την καταπολέμηση ποικίλων μορφών και εκφάνσεων της βίας, όπως η ριζοσπαστικοποίηση, ο βίαιος εξτρεμισμός, η ενδοοικογενειακή, έμφυλη και ενδοσχολική βία».
Θυμίζουμε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε εξαγγείλει από τις αρχές του χρόνου αυτή τη Διεύθυνση, λέγοντας πως πρόκειται για ένα «ειδικό επιτελείο με αιχμή του ενδιαφέροντος τη ριζοσπαστικοποίηση που τροφοδοτεί την τρομοκρατία και με πεδίο δράσης που θα απλώνεται παντού, από τα σωφρονιστικά καταστήματα μέχρι τις οργανώσεις φιλάθλων». Βέβαια, και μόνο η χρήση του όρου «ριζοσπαστικοποίηση», που η ερμηνεία της γίνεται «λάστιχο» στις «αντιτρομοκρατικές» διακηρύξεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, για να ενισχύεται διαρκώς με νέα μέτρα το κατασταλτικό πλαίσιο σε βάρος του λαού, είναι ενδεικτική.
Είναι πάγια τακτική να προσπαθούν να ταυτίσουν την οργανωμένη λαϊκή πάλη με πρακτικές μηχανισμών που έχουν διασυνδέσεις ή αξιοποιούνται από το αστικό κράτος για να τη συκοφαντήσουν και να την υπονομεύσουν.
Χαρακτηριστικό του μηχανισμού που επιχειρούν να «στήσουν» είναι ότι προβλέπεται «ο σχεδιασμός για την υλοποίηση, σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας, σύγχρονων μοντέλων προληπτικής αστυνόμευσης καθώς και δράσεις αποριζοσπαστικοποίησης και απεμπλοκής από τη βία». Ακόμα, η Διεύθυνση «σχεδιάζει, αναπτύσσει και αξιοποιεί νέες μεθόδους και διαδικασίες εκτίμησης κινδύνου, καθώς και στρατηγικές επικοινωνίας για την αντιμετώπιση της ιδεολογίας της βίας και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της κοινωνίας απέναντι στις αιτίες που οδηγούν στη βία».
Μέσω αυτής της Διεύθυνσης συγκροτείται ένας δαιδαλώδης μηχανισμός που φτάνει ακόμα και μέχρι τους δήμους! Λέει χαρακτηριστικά: «...αναπτύσσει ευρύτερες συνεργασίες σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο και εκπροσωπεί τη χώρα σε διεθνή, περιφερειακά, ευρωπαϊκά ή άλλα συνέδρια, συναντήσεις, ομάδες εργασίας και εκπαιδεύσεις επί θεμάτων που άπτονται της αποστολής της» και «...σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο η Εθνική Στρατηγική Πρόληψης της Βίας υλοποιείται, κατά περίπτωση, είτε αυτοτελώς από τη Διεύθυνση Πρόληψης της Βίας, είτε σε συνεργασία με τις οικείες αστυνομικές, δημοτικές και άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες και φορείς, τις Επιτροπές Περιφερειακής Συνεργασίας και Ασφάλειας και τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας».
«Στην Ελλάδα, τελευταία φορά που υπήρξε νόμος για τις συγκεντρώσεις και τις πορείες ήταν επί Χούντας, το 1971. Ένας νόμος που παρέμεινε νεκρός σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, αλλά αναβιώνει τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη» σημειώνει ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Ραγκούσης.
«Τερατούργημα» και «χουντικής έμπνευσης κατασκεύασμα» χαρακτήρισε το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τον περιορισμό και την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων, ο γγ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Με ιδιώνυμο κατά διαδηλωτών, απαγορεύσεις, εξοντωτικές αποζημιώσεις και ευχέρεια στη διάλυση των συγκεντρώσεων η κυβέρνηση βάζει στο γύψο το δικαίωμα στη διαδήλωση, με το υπεραντιδραστικό νομοσχέδιο που κατέθεσε στη βουλή, με τίτλο «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις». Το νομοθετικό τερατούργημα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη θέτει υπό δρακόντειους περιορισμούς και ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στη διαδήλωση, επιτρέποντας μόνο διαδηλώσεις που επιτρέπουν η αστυνομία και η κυβέρνηση! «Ξεχνώντας» πως το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα και δεν μπορεί να ασκείται με άδεια της κυβέρνησης, εναντίον της πολιτικής της οποίας συνήθως εκδηλώνεται αναφέρει ανακοίνωση του ΝΑΡ και της νΚΑ.
Εκατοντάδες μαζικές οργανώσεις έχουν ταχθεί ήδη κατά του νομοσχεδίου.
Είναι φανερό από όλο τον βίο και την πολιτεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ότι προετοιμάζεται για να αντιμετωπίσει την οργή των λαϊκών μαζών για όλο το βάρβαρο για τον κόσμο της εργασίας αλλά εξυπηρετικό για το κεφάλαιο νομοθετικό της έργο και πρακτική.
Ο λαός, οι εργαζόμενοι, για μια ακόμη φορά καλούνται να υπερασπίσουν όχι μόνο τα συμφέροντα τους αλλά και τα θεμελιώδη δικαιώματα όλων των πολιτών αυτής της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου