Mπορεί πολλοί να θεωρούν πως στις 19 Μαϊου του 1919 ξεκίνησε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου απο τους Τούρκους εθνικιστές , αλλά στην πραγματικότητα τα βάσανα των περίπου 600.000 Ποντίων ξεκίνησαν νωρίτερα.Κατα τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου οι Νέότουρκοι με πρόσχημα την ασφάλεια του κράτους στην περίοδο του πολέμου, αρχίζουν να εκτοπίζουν ενα μεγάλο μέρος των ποντίων στην ενδοχώρα και τους βάζουν να εργάζονται στα "Αμελέ Ταμπουρού" , τα οποία είναι τάγματα εργασίας.
Στα τάγματα αυτά εργάζονταν όσοι άνδρες δεν κατατάσσονταν στο στρατό και δούλευαν στις πιο εξοντωτικές εργασίες όπως σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων. Οι περισσότεροι άνδρες πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες. Χιλιάδες Πόντοι πέθαναν κατω απο αυτές τις συνθήκες. Αυτά συμβαίνουν ενω στην Ανατολή είναι σε εξέλιξη η Γενοκτονία των Αρμενίων με θύματα 1.500.000 ανθρώπους.
Παράλληλα οι Τούρκοι συνέχιζαν τις δολοφονίες αλλά ακόμη και τις πυροπολήσεις των χωριών των Ελλήνων του Πόντου. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Πόντιοι ανέβηκαν στα βουνά και ως αντάρτες προσπαθησαν να αμυνθούν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων, οι τούρκοι εθνικιστές άρχισαν να στρέφουν όλη τη προσοχή τους στον Πόντο και άρχισαν να εντείνουν τις προσπάθειες τους για την εξολόθρευση του Ελληνισμού στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
Το 1919 οι Πόντιοι μαζί με τους Αρμένιους που έβλεπαν οτι έρχεται η μεγάλη καταστροφή προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος για να μπορέσουν να σωθούν. Το σχέδιο αυτό δεν πέτυχε, ο τουρκικός εθνικισμός έφτασε στο ζενίθ και τότε ξεκίνησε η δεύτερη φάση της γενοκτονίας η οποία ήταν και η πιο σκληρή.
Στις 19 Μαίου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τον απελευθερωτικό αγώνα των Τούρκων. Ομως στην πραγματικότητα παράλληλα με τη δράση αυτή, ξεκινά και η φάση της εξαφάνισης του Ποντιακού πληθυσμού. Δίνει εντολές σε δικούς τους ανθρώπους για την ολοκλήρωση του σχεδίου. Ισχυρές δυνάμεις των τούρκων εθνικιστών καταπολεμούν τους Πόντιους αντάρτες και σκοτώνουν γυναικόπεδα και πυρπολούν εκατοντάδες χωριά.
Σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις μέχρι το 1922 δηλαδή τη Μικρασιατική Καταστροφή, τουλάχιστον 200.000 Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους απο τις βαρβαρότητες των Τούρκων. Υπάρχουν αναφορές και για μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων. Ομως το σημαντικό στην ενέργεια των Τούρκων δεν είναι οι αριθμοί αλλά ο σκοπός τους, καθώς εξαφάνισαν εναν ολόκληρο Πολιτισμό μέσα σε περίπου 5 χρόνια.
Πολλοί Πόντιοι για να γλιτώσουν απο το Γενοκτονία διέφυγαν στη Ρωσία και αργότερα περίπου 350.000 ήρθαν στην Ελλάδα
Η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Στην Τουρκία η 19η Μαϊου είναι εθνική γιορτή! Καθώς οι γείτονες μας στα βιβλία ιστορίας τους διδάσκονται πως την ημέρα αυτή ξεκίνησε ο απελευθερωτικός αγώνας των Τούρκων, δηλαδή την ημέρα που έφτασε ο Κεμάλ στην Σαμψούντα. Δεν γνωρίζουν περισσότερα για τα βάσανα των Ποντίων και την εξολόθρευση τους. Μετά την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας, με εντολή του Κεμάλ η ημέρα αυτή ανακηρύχθηκε σε "Γιορτή της Νεολαίας" και σε όλη τη χώρα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις και παρελάσεις απο τους μαθητές των σχολείων.
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ - ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την Ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν ... αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό.
Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού- αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας.
Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά – ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες.
Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν.
Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι Τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους.
Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των Γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000. Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.πηγη
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία των Ποντίων
Στις δύο πόλεις θα γίνουν ποδηλατοδρο?ίες μνήμης και ολονυχτίες σε Σύνταγμα και ΚαμάραΜε συγκεντρώσεις σε ανοιχτούς χώρους και ποδηλατοδροµίες κορυφώνονται αύριο οι εκδηλώσεις της Παµποντιακής Οµοσπονδίας Ελλάδος για τη διεκδίκηση της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Στη Θεσσαλονίκη η κεντρική εκδήλωση θα γίνει στην Πλατεία Αγίας Σοφίας µε οµιλητές τον πολιτικό επιστήµονα Μ. Χαραλαµπίδη και τον Ελληνοαµερικανό πολιτικό Λ. Ραπτάκη, ο οποίος ως γερουσιαστής το 2008 πέτυχε την ψήφιση νόµου από την πολιτεία του Rhode Island της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Στην Αθήνα η αντίστοιχη συγκέντρωση θα γίνει στην Πλατεία Συντάγµατος µε οµιλητή τον βουλευτή του σουηδικού Κοινοβουλίου, Ν. Παπαδόπουλο. Παράλληλα, η Παµποντιακή Οµοσπονδία Ελλάδος διοργανώνει ποδηλατοδροµίες µνήµης στη Θεσσαλονίκη µε αφετηρία τον Χορτιάτη, ενδιάµεση στάση το κολέγιο Ανατόλια και τελικό προορισµό την Πλατεία Αγίας Σοφίας, ενώ η αντίστοιχη ποδηλατοδροµία ξεκινά από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και καταλήγει στον Αγνωστο Στρατιώτη στο Σύνταγµα.
Επειτα από ενέργειες της Οµοσπονδίας, και µε σύµφωνη γνώµη της Προεδρίας της Δηµοκρατίας, την ώρα της κατάθεσης στεφάνων στο µνηµείο του Αγνωστου Στρατιώτη οι Εύζωνες της Προεδρικής Φρουράς θα εκτελέσουν την υπηρεσία τους µε τη φορεσιά των ανταρτών του ποντιακού έπους.
Η συντονιστική επιτροπή νεολαίας της Παµποντιακής Οµοσπονδίας διοργανώνει ολονυχτίες, µε πένθιµα άσµατα, απαγγελίες ποιηµάτων και διανοµή ιστορικού υλικού σήµερα στις 23.00 στην Καµάρα και την Πλατεία Συντάγµατος.
Αυστραλία: Εκδηλώσεις μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων
του ανταποκριτή μας Σ. Χατζημανώλη
Άρχισαν στη Μελβούρνη οι εκδηλώσεις μνήμης για τη γενοκτονία των Ποντίων. Ομογενειακοί φορείς κατέθεσαν στεφάνια στη μνήμη των θυμάτων στο Ελληνικό Μνημείο.
Επίσης, έγινε επιμνημόσυνη δέηση και δόθηκε διάλεξη από τον Ελλαδίτη επισκέπτη, δημοσιογράφο και συγγραφέα κ. Παναγιώτη Καϊσίδη.
Οι εκδηλώσεις, που οργανώνει η Συντονιστική Επιτροπή Εκδηλώσεων Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας, θα ολοκληρωθούν στις 29 Μαΐου με την απονομή των βραβείων του μαθητικού διαγωνισμού.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Γερμανία: Εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Στον αγώνα κατά της λήθης και στη διεκδίκηση της διεθνούς αναγνώρισης κάθε πτυχής της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού συστρατεύονται όλοι οι φορείς των Ποντίων στην Ευρώπη, πραγματοποιώντας το μήνα Μάιο εκδηλώσεις μνήμης σε κάθε πόλη όπου δραστηριοποιούνται οι σύλλογοι της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη (ΟΣΕΠΕ).
Σε συνεργασία με τους Συλλόγους των κρατιδίων της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, της Βάδης Βυρτεμβέργης/Βαυαρίας και της Έσσης, η Ομοσπονδία διοργάνωσε χθες τρεις κεντρικές εκδηλώσεις μνήμης, με ομιλητές, αντίστοιχα, τον πολιτικό επιστήμονα - κοινωνιολόγο, Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τον εκδότη της εφημερίδας «Ποντιακή Γνώμη», Σάββα Καλεντερίδη και τον δικηγόρο Φαήλο Κρανιδιώτη. Καλεσμένοι όλων των εκδηλώσεων, που συντονίζονται από την αρμόδια Επιτροπή της ΟΣΕΠΕ, ήταν εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, επίσημοι, συγγραφείς, διανοούμενοι και εκπρόσωποι των κοινοτήτων των Αρμενίων και Ασσυρίων.
Οι εκδηλώσεις κορυφώνονται στις 28 Μαΐου με μία ημερίδα, με θέμα «Γενοκτονία των Χριστιανικών Πληθυσμών», που διοργανώνεται στο πανεπιστήμιο «Vaihingen», της Στουτγάρδης, σε συνεργασία με τις οργανώσεις των Αρμενίων και Ασσυρίων και κεντρικός ομιλητής γνωστό Γερμανό ερευνητή. Θα ακολουθήσει συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ευαγγελικής Εκκλησίας και των γερμανικών κομμάτων, αλλά και Τούρκων διανοουμένων που δραστηριοποιούνται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Οι Έλληνες του Πόντου θα συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο, με νέες συνεργασίες και με την αξιοποίηση των νέων μέσων, την ανάδειξη του παρελθόντος», τονίζεται-μεταξύ άλλων-σε ανακοίνωση της ΟΣΕΠΕ. «Στις 19 Μαΐου 1919 ξεκινά η αρχή του τέλους για τον Ελληνισμό του Πόντου. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η τρισχιλιετής παρουσία του ελληνικού στοιχείου στον μακρινό Πόντο ξεριζώθηκε με τραγικό τρόπο. Περισσότεροι από 353.000 άνθρωποι, πάνω από το 50% του πληθυσμού που ζούσε το 1913 στον Πόντο, βρήκαν οικτρό θάνατο από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς».
Δ.Ρ.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου