Oι εκλογές της 6ης Μάη έδωσαν αναμφισβήτητα αφορμή για την εξαγωγή
πολλών και χρήσιμων συμπερασμάτων που αφορούν την πολιτική κατάσταση στη χώρα
μας: από τη μία κατέγραψαν την ήττα της πολιτικής των μνημονίων, της δανειακής
σύμβασης και της κοινωνικής εξαθλίωσης, από την άλλη όμως αποκάλυψαν τη βαθιά ιδεολογική
σύγχυση ενός τμήματος του εκλογικού σώματος, που δημιουργήθηκε από την επίμονη
και επί μακρόν διαστρέβλωση των αιτίων της ανεργίας, της ανασφάλειας, της
λιτότητας και της εγκληματικότητας και που επέλεξε τελικά να στηρίξει τη
συντηρητική μερίδα του κοινοβουλίου, από τον αμιγή νεοφιλελευθερισμό ως και τον
πιο ακραίο εθνικισμό (η Ιστορία επαναλαμβάνεται…)
Ωστόσο,
παρ΄ όλο που η αμφισβήτηση των μνημονίων και η κατάρρευση του δικομματικού
πολιτικού συστήματος και των υποστηρικτών του είχε αριστερά χαρακτηριστικά,
αυτό για μας δεν αρκεί σε επίπεδο εκλογικής αναμέτρησης και μόνο. Πιστεύουμε
ακράδαντα ότι καμιά λύση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να προκύψει πραγματικά,
εάν αυτή δεν στηρίζεται από ένα συνειδητοποιημένο και μαχητικό λαϊκό κίνημα το
οποίο θα δείξει τη θέληση να δρομολογήσει αλλαγή πορείας σε όλα τα επίπεδα.
Ήδη, και παρά την εκλογική
περίοδο, οι υπηρέτες της πολιτικής του μνημονίου και των «υποχρεώσεων» που
απορρέουν από την δανειακή σύμβαση προχωρούν ακάθεκτοι με τις ιδιωτικοποιήσεις των οργανισμών του
δημοσίου τομέα, τις ατομικές συμβάσεις
με τη μετενέργεια, τις νέες περικοπές
στις επικουρικές συντάξεις και στους μισθούς στο δημόσιο, τις απολύσεις, την αύξηση της ανεργίας, τις νέες φοροεπιδρομές
μέσω των φορολογικών δηλώσεων και τα νέα χαράτσια,
την ίδια στιγμή που μία μέρα πριν την παραίτηση Παπαδήμου, χαρίστηκαν στις τράπεζες άλλα 18 δις ευρώ…
Στη νέα συγκυρία μπαίνουν ξεκάθαρα πλέον τα
ερωτήματα τι σωματεία και τι μορφές πάλης χρειαζόμαστε. Τόσο η ΠΑΣΚ όσο
και η ΔΑΚΕ και αυτή τη χρονιά, με τις κοινές τους αποφάσεις σε όλα τα ζητήματα
στη ΔΟΕ και όχι μόνο (συνδρομή, αξιολόγηση, πρόγραμμα δράσης), εξευτέλισαν τους αγώνες και φάνηκαν παντελώς ανίκανες να
εναντιωθούν στο κύμα των εξελίξεων και τώρα φυσικά φοβούνται ότι δεν θα
μπορέσουν να ελέγξουν πια το εκλογικό σώμα των συναδέλφων και να το
χειραγωγήσουν και πάλι προς την πλευρά του εφησυχασμού. Με τη στάση τους συνέβαλαν και πολλές φορές βοήθησαν στο σάρωμα των
εργασιακών μας δικαιωμάτων και σ΄ αυτές τις εκλογές με την αγωνιστική μας
ψήφο θα πάρουν και πάλι την απάντηση.
Τι συμβαίνει στο Ν.Τ.
ΑΔΕΔΥ Σάμου
Το Ν.Τ. της
ΑΔΕΔΥ μπορεί να μην έχει την ισχύ των αποφάσεων ενός β/βάθμιου οργάνου (π.χ.
ΑΔΕΔΥ), μπορεί όμως να έχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο τοπικά: να αποτελεί το συνδετικό
κρίκο ανάμεσα στα πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου τομέα (στη Σάμο είναι ο
Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σάμου, η ΕΛΜΕ, οι Νοσοκομειακοί Υπάλληλοι και τα
Σωματεία Εργαζομένων στην Εφορία και στους ΟΤΑ), να συλλέγει και να προωθεί
τα αιτήματά τους και να οργανώνει
τρόπους πάλης με τρόπο καίριο και αποδοτικό.
Αυτό προϋποθέτει μια ηγεσία τέτοια
που θα αφουγκράζεται τη βάση της και δε θα υποκύπτει σε κομματικά συμφέροντα. Δυστυχώς
όμως τα τελευταία χρόνια στο Ν.Τ. της Σάμου, η «πλειοψηφούσα» παράταξη που
πρόσκειται στο ΠΑΜΕ (πλειοψηφούσα με τις ψήφους ΠΑΣΚ+ΔΑΚΕ), φαίνεται να
λησμόνησε το ρόλο της και αγνόησε πολλές φορές τα πρωτοβάθμια σωματεία που εκπροσωπεί,
προκειμένου να ακολουθήσει τη «γραμμή» του Εργατικού Κέντρου Σάμου (στέλεχος
επίσης στο ΠΑΜΕ). Και λυπόμαστε πραγματικά που έτσι φαίνεται να ναυαγεί η ελπίδα
για μια ενωμένη αγωνιστική Αριστερά, τουλάχιστον στη Σάμο που έχουμε την τύχη η
προοδευτική μερίδα να αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιπροσώπων στην
ΑΔΕΔΥ, και που απορρίφθηκε η πρότασή μας από τις προηγούμενες εκλογές (που ισοψήφησαν
οι δύο αριστερές παρατάξεις) για ταξικό ενωτικό προεδρείο, προσκρούοντας στα κομματικά
συμφέροντα ενός χώρου με τον οποίο είμαστε ουσιαστικά συμπορευόμενοι και σε
καμία περίπτωση σε σύγκρουση.
Η
Ανεξάρτητη Επικοινωνία, η μόνη παράταξη που τελικά ενδιαφέρεται πραγματικά για την οργάνωση
του προοδευτικού δημοκρατικού κινήματος και όχι για το ποια «σφραγίδα» αυτό θα
φέρει (μια που δεν έχει κανένα κομματικό συμφέρον) έχει προβεί ήδη από τον
περασμένο Οκτώβρη σε επανειλημμένες εκκλήσεις προς τον πρόεδρο του Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ
Σάμου για γενική συνέλευση των σωματείων ώστε να συζητηθούν α) τα προβλήματα
των δημοσίων υπαλλήλων και να προβούμε και σε δράσεις όχι μόνο τοπικά, αλλά και
πανελλαδικά με άλλα σωματεία και β) να εξετασθεί το ζήτημα των χωριστών
συγκεντρώσεων που έχει προκύψει με το Εργατικό Κέντρο Σάμου και να συζητηθεί
επίσημα η δυνατότητα συνδιοργάνωσης των απεργιακών εκδηλώσεων στις κοινές
απεργίες, χωρίς όμως να παρεμβαίνει το Εργατικό Κέντρο στις εσωτερικές
διαδικασίες των πρωτοβάθμιων σωματείων της ΑΔΕΔΥ. Αναμένουμε ακόμη απαντήσεις…
Εντωμεταξύ
θα αγωνιζόμαστε όπως πάντα όχι μόνο για ταξική ενότητα αλλά και για:
·
Ανατροπή
του μνημονίου, των εφαρμοστικών νόμων και μονομερή διαγραφή του χρέους.
·
Κατάργηση του νέου
μισθολογίου που καταδικάζει στη φτώχεια όλους τους εκπ/κούς και απρόσκοπτη
βαθμολογική εξέλιξη όλων των εκπ/κών.
·
Άμεση απόσυρση των 150.000
απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων.
·
Κατάργηση των
αντιασφαλιστικών νόμων, επιστροφή των κλεμμένων στα ταμεία.
·
Κατάργηση του νομικού
καθεστώτος για την αξιολόγηση της απόλυσης.
·
Μπλοκάρισμα της υλοποίησης του ν. 3848/10 του νέου σχολείου.
·
Δίχρονη δημόσια
προσχολική αγωγή και κατοχύρωση του ωραρίου των νηπιαγωγών.
·
Μείωση
της συνδρομής της ΔΟΕ στα 20€ για τους μόνιμους και αναπληρωτές, στα 10€
στους αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου και 5€ για τους ωρομίσθιους.
·
Κανένα
κλείσιμο-συγχώνευση-υποβιβασμό σχολείου και μείωση θέσεων εργασίας.
·
Οι επιχορηγήσεις των
σχολείων να εξαιρεθούν από τις μειώσεις της Τρόικας.
Υποψήφιοι για το Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Σάμου
Αρζουμανίδη Άννα, 2ο Σάμου - Δάλλη Μαρία, Μυτιληνιών
Κακαγιάννης Αντώνης, Πυθαγορείου - Μπαρμπάκη
Μαρία, Μεσαίου
Καρλοβασίου
Παπαδήμου Δέσποινα, Νηπ/γείο Χώρας - Πόθα Μαρία, 2ο Σάμου - Αγγλικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου