Έδωσαν και τη ψυχή τους. Με την αμέριστη οικονομική βοήθεια και τη στήριξη των γονιών τους οι νέοι φοιτητές βρίσκονται πλέον στον δρόμο. Μερικές φορές μεταφορικά και μερικές κυριολεκτικά.
Νέοι, νέες και γονείς οργώνουν τις πόλεις της "επιτυχίας" για ένα κεραμίδι που να είναι αξιοπρεπές και ταυτόχρονα να το αντέχει η τσέπη της οικογένειας.
Αν η επιτυχία οδήγησε σε μεγάλο αστικό κέντρο (Αθήνα-Θεσσαλονίκη) ή τουριστική περιοχή τότε το πρόβλημα είναι τεράστιο. Από τη μια μεριά η κρίση περιόρισε την ανέγερση κατοικιών και από την άλλη ρήμαξε το εισόδημα των οικογενειών και ταυτόχρονα με αναπτυσσόμενο το τουριστικό ρεύμα και τις χρονομισθώσεις ακινήτων στις πλατφόρμες τύπου Airbnb περιορίστηκαν από τη μια οι διαθέσιμες κατοικίες και από την άλλη πήραν τα νοίκια την ανηφόρα.
Το πρόβλημα μεγεθύνεται και από το γεγονός ότι φοιτητικές εστίες δεν χτίζονται εδώ και πολλά χρόνια αφού οι εγκληματικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές θεωρούν τις σπουδές ατομική υπόθεση και όχι υποχρέωση της κοινωνίας προς όλους.
Έτσι έχουμε τα φαινόμενα επιτυχόντες φοιτητές να εγγράφονται αλλά να μην φοιτούν έχοντας σκοπό να ξαναδώσουν για να επιτύχουν σε μια σχολή κοντά στο πατρικό τους ή να προσπαθούν να νοικιάσουν μεγαλύτερα (άρα υποχρεωτική συγκατοίκηση με 2-3ή 4 άτομα) και πιο απομακρυσμένα από τις σχολές σπίτια με αποτέλεσμα να πάρουν και αυτών οι τιμές των ενοικίων την ανηφόρα.
Το πρόβλημα έχει γενικότερες παρενέργειες. Επηρεάζεται η εύρεση στέγης και για όλες τις λαϊκές οικογένειες με ταυτόχρονη φοροδιαφυγή με την χρονομίσθωση πολλών επιτηδείων και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε κάποιους μικροϊδιοκτήτες.
Γράφαμε παλιότερα: Το τουριστικό ρεύμα στη χώρα μας μεγαλώνει και μαζί του φέρνει ουκ ολίγα άνθη του κακού όπως η έλλειψη στέγης.
Αυτό κάθε αυτό δεν ευθύνεται αλλά η έλλειψη υποδομών, η αναρχία στην αγορά ενοικίασης κατοικιών, η απληστία της ιδιοκτησίας για κέρδος στον καπιταλισμό αλλά και το νομικό πλαίσιο που αφήνει ατιμώρητη την ασυδοσία και τη φοροδιαφυγή.
Τα φαινόμενα αναπληρωτών και όχι μόνο εκπαιδευτικών να κοιμούνται σε σλίπινγκ μπαγκ στα σχολεία το φθινόπωρο, να πετιούνται έξω και να ξανακοιμούνται σε αυτά από τον Απρίλιο, φοιτητών σε τουριστικές πόλεις να μένουν σε αυτοκίνητα, πυλωτές, ξενοδοχεία, τρεις τρεις σε χρυσοπληρωμένες τρύπες αλλά και εποχιακών εργαζομένων να αλλάζουν βάρδια στο ίδιο κρεβάτι είναι ιστορίες καθημερινής τρέλας και καθημερινού βασάνου στις τουριστικές και όχι μόνο περιοχές.
Μάλιστα όσο πιο ακριβό και κοσμοθώρητο το νησί ή η περιοχή-πόλη τόσο χειρότερα τα πράγματα για τις δυσκολίες στέγασης και το ύψος των ενοικίων ακόμη και για τους μόνιμους κατοίκους πλέον. Τα δισεκατομμύρια πάνε και έρχονται πχ στη Μύκονο αλλά η ξεφτίλα για τον δάσκαλο και τον καθηγητή του γιου τους να κοιμάται στο σλιπινγκ μπαγκ παραμένει. Μπορεί τα Χανιά ή το Ρέθυμνο να είναι περήφανα για το πολυτεχνείο και τις άλλες ανώτατες σχολές τους αλλά οι νέοι φοιτητές δεν έχουν που "την κεφαλήν κλίναι" για έναν ύπνο, για να μην μιλήσουμε για χώρο μελέτης και φυσικά ήλθε η παγκοσμιοποίηση, οι "πλατφόρμες" και η ασυδοσία τους να κάνουν το πρόβλημα τρισχειρότερο. Τα ενοίκια τραβούν την ανηφόρα και γίνονται απλησίαστα ακόμη και τα πολύ μικρά και παλιά σπίτια.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι έτσι έχουν τα πράγματα και τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό. Θα ισορροπήσει στο τέλος η περιβόητη αγορά και θα αυτορυθμιστεί. Μέχρι τότε υπομονή και στα μικρά και στα μεγάλα δράματα εγκατάλειψης της δουλειάς ή των σπουδών.
Αν περιμένουμε τις αυτορρυθμίσεις το μόνο σίγουρο είναι τα δράματα που άπτονται του προβλήματος.
Πρέπει να διεκδικηθούν και από το φοιτητικό και το εκπαιδευτικό κίνημα άμεσα οι επιτάξεις ξενοδοχείων και κάθε χώρου που προσφέρεται, να μπει διατίμηση ενοικίου στην τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο και άμεσα να ξεκινήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα φοιτητικής και εργατικής-λαϊκής στέγης. Αφού λένε ότι τέλειωσαν τα μνημόνια και υπάρχει δημοσιονομικός χώρος ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου