Η ρατσιστική επίθεση φασιστοειδών με μπουκάλια και πέτρες στο σπίτι του Αμίρ,
του μαθητή του 6ου δημοτικού σχολείο Δάφνης, ο οποίος κληρώθηκε να κρατήσει την
σημαία στην παρέλαση, προκαλεί οργή και αγανάκτηση για το θράσος και το
δολοφονικό μένος σε βάρος ανθρώπων κατατρεγμένων από τους πολέμους.
Αυτές οι επιθέσεις είναι συμπλήρωμα της καμπάνιας της Χρυσής Αυγής ενάντια στην κλήρωση για τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες στα δημοτικά σχολεία, που έδειξε το χυδαίο πρόσωπο της στην Σαντορίνη με τα τάγματα εφόδου να καταδιώκουν γονείς και μαθητές.
Από πέρυσι, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιχειρούν να πατήσουν πόδι στα σχολεία με μια χυδαία ισλαμοφοβική εκστρατεία μίσους κατά των προσφυγόπουλων. Ο υπόδικος Λαγός μάλιστα μπούκαρε με το τάγμα του, χτυπώντας εκπαιδευτικούς στο σχολείο του Ικονίου. Αυτή η εκστρατεία μίσους έσπασε τα μούτρα της όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την μαζική ενωτική, αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση των σωματείων των εκπαιδευτικών, των συλλόγων γονέων αλλά και όλης της αριστεράς που ακύρωσε τα σχέδια τους.
Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την επιλογή της ένταξης στην απογευματινή ζώνη έστρωνε το έδαφος στη Χρυσή Αυγή για να στοχοποιεί τα προσφυγόπουλα ενώ παραβίαζε την αρχή της ισότιμης πρόσβασης στην παιδεία για τα προσφυγόπουλα. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αρνιόταν να διαθέσει προσωπικό για την στελέχωση τάξεων υποδοχής, όπως άλλωστε ήταν υποχρεωμένη, κάτι που συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας, έστω και αν αναγκάστηκε να μεταφέρει τα προσφυγόπουλα στη πρωινή ζώνη. Η συνολική πολιτική της, με την εφαρμογή της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, πνίγει πρόσφυγες στη Μεσόγειο, φυλακίζει στα στρατόπεδα και εγκλωβίζει στα νησιά χιλιάδες. Σε όλη την Ευρώπη, αυτές οι πολιτικές φούντωσαν τα πανιά των ακροδεξιών.
Το γεγονός ότι ο Αμίρ παρέλασε με ταμπέλα και όχι με την σημαία, την οποία τελικά πήρε από τον Τσίπρα σε μια ενέργεια απύθμενης υποκρισίας ανοίγει ερωτηματικά για το πώς συνέβη κάτι τέτοιο.
Όμως, σε κάθε περίπτωση δεν δικαιούται να κουνάει το δάχτυλο της ορθής ερμηνείας των νόμων και των εγκυκλίων η κυβέρνηση που φροντίζει να πατάει σε δύο βάρκες αφήνοντας περιθώρια για ενέργειες που οδηγούν αντικειμενικά σε ρατσιστικούς αποκλεισμούς. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να απειλεί με διώξεις εκπαιδευτικών όταν η ίδια συντηρεί το καθεστώς των εθνικιστικών και ρατσιστικών παρελάσεων, κληρονομημένων από τη δικτατορία Μεταξά και τη χούντα. Ας τις καταργήσει επιτέλους για να ξεφορτωθούμε από την σαβούρα του παρελθόντος.
Η δημιουργική ασάφεια της σχετικής εγκυκλίου για την κλήρωση σημαιοφόρων αφήνει τα περιθώρια για «ερμηνείες» που οδηγούν σε ρατσιστικούς αποκλεισμούς με την προβολή του κριτηρίου του εκκλησιασμού ως προϋπόθεση για να κρατήσει τη σημαία ένα παιδί διαφορετικού θρησκεύματος.
Είναι φανερό ότι οι διευθυντές της περιοχής της Δάφνης, οι οποίοι δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει πρόβλεψη του νομοθέτη για αλλόθρησκους, πως θα παραστούν στη δοξολογία με τη σημαία" εφαρμόζουν κριτήριο που οδηγεί στον ρατσιστικό αποκλεισμό στην περίπτωση αυτή του Αμίρ. Είναι μια «τυπολατρεία» που θρέφει τον αποκλεισμό με βάση το θρήσκευμα.
Πρόκειται για συγκεκριμένο ολίσθημα που κάθε προσπάθεια να ερμηνευτεί αλλιώς δεν βοηθάει, αλλά πισωγυρίζει τους εκπαιδευτικούς και πρώτα από όλα τους ίδιους που αγκαλιάζουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Αυτό δεν έχει ναι μεν αλλά, χρειάζεται να είναι χωρίς προϋποθέσεις ξεκάθαρα. Διαφορετικά, οι ρατσιστικές εκστρατείες της δεξιάς και της ακροδεξιάς θα δικαιώνονται από την πίσω πόρτα ενώ το κίνημα έχει δώσει μάχες για να τις πετάξουμε από την μπροστινή πόρτα, κάτι που αρνείται επίμονα η κυβέρνηση και για αυτό συντηρεί τις παρελάσεις.
Η αριστερά που δίνει τη μάχη για να σώσει το δημόσιο σχολείο από τις περικοπές των μνημονίων χρειάζεται να δώσει αποφασιστικά την μάχη κατά των ρατσιστικών αποκλεισμών με πρόσχημα την σημαία μέχρι να καταργηθούν οι παρελάσεις. Oι ηγεσίες των συνδικάτων χρειάζεται να μπουν μπροστά και όχι να αναπαράγουν επιλογές που πισωγυρίζουν τις καταχτήσεις των εκπαιδευτικών που βρέθηκαν χρόνια στη πρώτη γραμμή της υποδοχής των προσφυγόπουλων και των παιδιών των μεταναστών. Αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που χωράει όλα τα παιδιά, ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων, ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή, την θρησκεία, το χρώμα του δέρματος. Ένα σχολείο που ο κάθε Αμίρ χωράει , με ίσα δικαιώματα και χωρίς ρατσιστικούς αποκλεισμούς.
Αυτές οι επιθέσεις είναι συμπλήρωμα της καμπάνιας της Χρυσής Αυγής ενάντια στην κλήρωση για τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες στα δημοτικά σχολεία, που έδειξε το χυδαίο πρόσωπο της στην Σαντορίνη με τα τάγματα εφόδου να καταδιώκουν γονείς και μαθητές.
Από πέρυσι, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιχειρούν να πατήσουν πόδι στα σχολεία με μια χυδαία ισλαμοφοβική εκστρατεία μίσους κατά των προσφυγόπουλων. Ο υπόδικος Λαγός μάλιστα μπούκαρε με το τάγμα του, χτυπώντας εκπαιδευτικούς στο σχολείο του Ικονίου. Αυτή η εκστρατεία μίσους έσπασε τα μούτρα της όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την μαζική ενωτική, αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση των σωματείων των εκπαιδευτικών, των συλλόγων γονέων αλλά και όλης της αριστεράς που ακύρωσε τα σχέδια τους.
Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την επιλογή της ένταξης στην απογευματινή ζώνη έστρωνε το έδαφος στη Χρυσή Αυγή για να στοχοποιεί τα προσφυγόπουλα ενώ παραβίαζε την αρχή της ισότιμης πρόσβασης στην παιδεία για τα προσφυγόπουλα. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αρνιόταν να διαθέσει προσωπικό για την στελέχωση τάξεων υποδοχής, όπως άλλωστε ήταν υποχρεωμένη, κάτι που συνεχίζει ακόμη και στις μέρες μας, έστω και αν αναγκάστηκε να μεταφέρει τα προσφυγόπουλα στη πρωινή ζώνη. Η συνολική πολιτική της, με την εφαρμογή της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, πνίγει πρόσφυγες στη Μεσόγειο, φυλακίζει στα στρατόπεδα και εγκλωβίζει στα νησιά χιλιάδες. Σε όλη την Ευρώπη, αυτές οι πολιτικές φούντωσαν τα πανιά των ακροδεξιών.
Το γεγονός ότι ο Αμίρ παρέλασε με ταμπέλα και όχι με την σημαία, την οποία τελικά πήρε από τον Τσίπρα σε μια ενέργεια απύθμενης υποκρισίας ανοίγει ερωτηματικά για το πώς συνέβη κάτι τέτοιο.
Όμως, σε κάθε περίπτωση δεν δικαιούται να κουνάει το δάχτυλο της ορθής ερμηνείας των νόμων και των εγκυκλίων η κυβέρνηση που φροντίζει να πατάει σε δύο βάρκες αφήνοντας περιθώρια για ενέργειες που οδηγούν αντικειμενικά σε ρατσιστικούς αποκλεισμούς. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να απειλεί με διώξεις εκπαιδευτικών όταν η ίδια συντηρεί το καθεστώς των εθνικιστικών και ρατσιστικών παρελάσεων, κληρονομημένων από τη δικτατορία Μεταξά και τη χούντα. Ας τις καταργήσει επιτέλους για να ξεφορτωθούμε από την σαβούρα του παρελθόντος.
Η δημιουργική ασάφεια της σχετικής εγκυκλίου για την κλήρωση σημαιοφόρων αφήνει τα περιθώρια για «ερμηνείες» που οδηγούν σε ρατσιστικούς αποκλεισμούς με την προβολή του κριτηρίου του εκκλησιασμού ως προϋπόθεση για να κρατήσει τη σημαία ένα παιδί διαφορετικού θρησκεύματος.
Είναι φανερό ότι οι διευθυντές της περιοχής της Δάφνης, οι οποίοι δηλώνουν ότι «δεν υπάρχει πρόβλεψη του νομοθέτη για αλλόθρησκους, πως θα παραστούν στη δοξολογία με τη σημαία" εφαρμόζουν κριτήριο που οδηγεί στον ρατσιστικό αποκλεισμό στην περίπτωση αυτή του Αμίρ. Είναι μια «τυπολατρεία» που θρέφει τον αποκλεισμό με βάση το θρήσκευμα.
Πρόκειται για συγκεκριμένο ολίσθημα που κάθε προσπάθεια να ερμηνευτεί αλλιώς δεν βοηθάει, αλλά πισωγυρίζει τους εκπαιδευτικούς και πρώτα από όλα τους ίδιους που αγκαλιάζουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Αυτό δεν έχει ναι μεν αλλά, χρειάζεται να είναι χωρίς προϋποθέσεις ξεκάθαρα. Διαφορετικά, οι ρατσιστικές εκστρατείες της δεξιάς και της ακροδεξιάς θα δικαιώνονται από την πίσω πόρτα ενώ το κίνημα έχει δώσει μάχες για να τις πετάξουμε από την μπροστινή πόρτα, κάτι που αρνείται επίμονα η κυβέρνηση και για αυτό συντηρεί τις παρελάσεις.
Η αριστερά που δίνει τη μάχη για να σώσει το δημόσιο σχολείο από τις περικοπές των μνημονίων χρειάζεται να δώσει αποφασιστικά την μάχη κατά των ρατσιστικών αποκλεισμών με πρόσχημα την σημαία μέχρι να καταργηθούν οι παρελάσεις. Oι ηγεσίες των συνδικάτων χρειάζεται να μπουν μπροστά και όχι να αναπαράγουν επιλογές που πισωγυρίζουν τις καταχτήσεις των εκπαιδευτικών που βρέθηκαν χρόνια στη πρώτη γραμμή της υποδοχής των προσφυγόπουλων και των παιδιών των μεταναστών. Αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που χωράει όλα τα παιδιά, ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων, ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή, την θρησκεία, το χρώμα του δέρματος. Ένα σχολείο που ο κάθε Αμίρ χωράει , με ίσα δικαιώματα και χωρίς ρατσιστικούς αποκλεισμούς.
συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου