Ο λόγος για το Zeitgeist («Πνεύμα των Καιρών»), μια 2ωρη καλοδουλεμένη κατά κοινή ομολογία παραγωγή, η οποία διανέμεται δωρεάν από το 2007 στο διαδίκτυο, ενώ η επιτυχία του (αλλά και το εύρος των νέων «αποκαλύψεων» και των στοιχείων που μεταδίδει) οδήγησε και στην παραγωγή του δεύτερου μέρους το 2008. Σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται και τρίτο μέρος την άνοιξη του νέου έτους.
Παρακολουθήσαμε με μεγάλο ενδιαφέρον και την πολιτική ανάλυση και τα ιστορικά στοιχεία που παρατίθενται και το συνιστούμε ανεπιφύλακτα!
Τη διάδοσή του ακολούθησε η δημιουργία χιλιάδων γκρουπ και φόρουμ στο διαδίκτυο που υποστηρίζουν, αναλύουν ή ασκούν κριτική στις «αποκαλύψεις» του ντοκιμαντέρ. Αντίστοιχη, όμως, ήταν και η αντίδραση των συμβατικών Μέσων ενημέρωσης, τα οποία στο σύνολό τους καταδίκασαν τα στοιχεία που παρουσιάζονται με την κατηγορία (κυρίως) ότι στερούνται της αξιοπιστίας των πηγών τους και ότι το ντοκιμαντέρ παροτρύνει τον κόσμο σε μία -λίγο πολύ- συνωμοσιολογική θεώρηση των πραγμάτων.
Μολονότι το ντοκιμαντέρ δεν δημιούργησε τριγμούς στο «σύστημα» ούτε προκάλεσε φορείς, όπως η εκκλησία, ο Λευκός Οίκος και η Παγκόσμια Τράπεζα να προβούν σε ανακοινώσεις, όπως ίσως ο Peter Joseph, δημιουργός του ντοκιμαντέρ, θα ανέμενε με αισιοδοξία, εντούτοις, η δουλειά του έχει λάβει 3 διεθνή βραβεία! Ωστόσο, αυτό είναι το λιγότερο: οι εκατομμύρια θαυμαστές του (μέσα στις 3 πρώτες εβδομάδες προβολής του ντοκιμαντέρ, το παρακολούθησαν περισσότεροι από 50 εκατομμύρια άνθρωποι!) διαδίδουν τις «ιδέες», συζητούν και επεκτείνουν την έρευνα με νέα στοιχεία και πολλοί εξ αυτών είναι έτοιμοι να αλλάξουν εκτός από αντιλήψεις και τον τρόπο ζωής τους!
Η zougla.gr, ορμώμενη από τη μεγάλη δημοτικότητα του ντοκιμαντέρ και την απαρχή ενός νέου κινήματος γύρω από αυτό, παρουσιάζει σύντομα και δίχως να λαμβάνει θέση τα κύρια κεφάλαιά του και πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα: συναντά τους ιδρυτές του ελληνικού κινήματος και συζητάει μαζί τους για μια σειρά «επίμαχων», σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, ζητημάτων.
Τι πραγματεύεται
Το πρώτο μέρος του Zeitgeist (δείτε το με ελληνικούς υπότιτλους εδώ ) ξεκινά με την αμφισβήτηση της εγκυρότητας -αλλά και της πρωτογένειας- του χριστιανικού δόγματος (άλλα και των υπόλοιπων δημοφιλών θρησκειών γενικότερα), προβάλλοντας τις αρχαιότερες θρησκείες ως την βασική -αλλά μη παραδεκτή από το χριστιανικό δόγμα- πηγή των θεμελιωδών αρχών της χριστιανοσύνης.
Εν συνεχεία παρουσιάζονται στοιχεία που θέτουν υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα των ανακοινώσεων των ΗΠΑ περί του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11 Σεπτεμβρίου, διακηρύττοντας λίγο πολύ ότι πρόκειται για μια εντελώς ανήθικη, καλοστημένη τακτική παραπλάνησης, προκειμένου να δικαιολογηθούν οι επερχόμενοι πόλεμοι κατά της τρομοκρατίας.
Η πρώτη ταινία κλείνει παρουσιάζοντας ανείπωτες πλευρές της ιστορίας των ΗΠΑ, το νόημα των οποίων είναι να φανεί η πραγματική αιτία που καθοδηγεί τα πανίσχυρα κέντρα αποφάσεων τόσο για τις χρηματοπιστωτικές τους ενέργειες όσο και για τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από μερικούς από τους σημαντικότερους πολέμους του 20ου αιώνα.
Addendum
Το δεύτερο μέρος με τίτλο «Zeitgeist Addendum» (δείτε το με ελληνικούς υπότιτλους εδώ ) εστιάζει στους μηχανισμούς που διέπουν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέσω των οποίων τα κράτη παραμένουν πάντα δέσμια των ιθυνόντων των μηχανισμών αυτών που κινούν τα νήματα της οικονομίας κατά το δοκούν και σίγουρα όχι με γνώμονα τα συμφέροντα των λαών.
Το αν ισχύουν ή όχι τα στοιχεία που παρουσιάζονται (και) εδώ χρήζει μεγάλης ανάλυσης και οι ενστάσεις παραμένουν και εδώ έντονες. Ανεξάρτητα από το ντοκιμαντέρ, όμως, στις μέρες μας δεν λείπουν οι σημαίνουσες φωνές που αμφισβητούν δημόσια τόσο τα κίνητρα όσο και τις μεθόδους αυτών που ουσιαστικά καθορίζουν τις τύχες των οικονομιών. Όπως σχολιάζει στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Αυταπάτη» ο επιφανής οικονομολόγος και πρώην διευθύνων αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζόζεφ Στίγκλιτζ, «οι αποφάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου λαμβάνονται με βάση ένα περίεργο μείγμα ιδεολογίας και κακών οικονομικών, ένα δόγμα που μερικές φορές μοιάζει μόλις να συγκαλύπτει κάποια ιδιαίτερα συμφέροντα» και συνεχίζει, λέγοντας ότι το σύστημα που μας διέπει είναι ένα «σύστημα που θα μπορούσε να ονομαστεί παγκόσμια διακυβέρνηση χωρίς παγκόσμια κυβέρνηση, ένα σύστημα όπου λίγοι οργανισμοί (Παγκόσμια Τράπεζα και ΔΝΤ) κυριαρχούν στο σκηνικό και πολλοί από εκείνους που υφίστανται τις αποφάσεις των τελευταίων μένουν σχεδόν χωρίς τη δική τους φωνή». Αναγνώριση μιας δεδομένης κατάστασης από κάποιον που την έχει ζήσει από μέσα λοιπόν και άρα... πεδίο προβληματισμού λαμπρό για το zeitgeist που προσφέρει τη δική του εκδοχή.
Σωτήρης Σκουλούδης
Για ακόμη περισσότερα...http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=84021&cid=40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου