Του Π. Στεφανάκου Με εκπαιδευτικό... Αρμαγεδδώνα ισοδυναμεί η επιχείρηση συγχώνευσης όλων των σχολείων με σχετικά μικρό αριθμό, ανεξάρτητα από το αν λειτουργούν σε αστικά κέντρα ή δύσβατες και ακριτικές περιοχές. Το υπουργείο Παιδείας μέχρι τέλος Φεβρουαρίου θέλει να έχει στα χέρια του τις λίστες κατάργησης-συγχώνευσης σχολείων, "προκειμένου το προσεχές σχολικό έτος να ξεκινήσει με τους ευνοϊκότερους όρους". Δηλαδή, με λιγότερα σχολεία, άρα λιγότερα έξοδα, αλλά κυρίως με λιγότερους εκπαιδευτικούς
Ο στόχος του σχεδίου είναι καθαρά λογιστικός. Υπολογίζεται ότι σε κάθε συγχώνευση χάνεται το 20% των οργανικών θέσεων. Οι "πλεονάζοντες" εκπαιδευτικοί θα τεθούν στη διάθεση της υπηρεσίας κι αν βρουν δουλειά εντός των ορίων των νομών που υπηρετούν, έχει καλώς. Διαφορετικά, το δισάκι τους στον ώμο και όπου τους βγάλει το... φύλλο πορείας. Νέοι διορισμοί ή προσλήψεις θα γίνουν ελάχιστοι. Με τους "υπεράριθμους" εκπαιδευτικούς, εκτιμούν ότι θα καλύψουν τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Αν η κυβέρνηση, παρά τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών και των τοπικών κοινωνιών, κυρίως των γονιών, καταφέρει να σβήσει από τον εκπαιδευτικό χάρτη κάθε σχολείο με μικρό αριθμό μαθητών, θα μιλάμε για κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας.
Αποψιλώνουν τα σχολεία
Ποια σχολεία τελούν υπό κατάργηση; Άλλες πληροφορίες μιλούν για σχολεία με κάτω από 60 μαθητές (αυτή φαίνεται να είναι η ντιρεκτίβα για την περιφέρεια). Για τα αστικά κέντρα, υπάρχει άλλη οδηγία. Μετράνε κεφάλια και κόβουν σχολεία με λιγότερους από 130 μαθητές. Επίσημη ενημέρωση δεν υπάρχει. Τις... λίστες προγραφών καταρτίζουν οι διευθυντές εκπαίδευσης κρυφά από τους εκπαιδευτικούς και τις τοπικές κοινωνίες. Κάποιες πληροφορίες ξεφεύγουν και γίνεται χαμός (βλέπε σχόλια στη διαβούλευση). Πριν από λίγες ημέρες, η υφυπουργός Παιδείας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, η οποία επιβλέπει το σχέδιο συγχωνεύσεων, προσπάθησε να βάλει στο παιχνίδι τους δήμαρχους. Τους ζήτησε μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, το αργότερο, να έχουν "διαγράψει" από φόρμες που τους έχουν δοθεί με τις σχολικές μονάδες της περιοχής τους τα σχολεία που δεν χρειάζονται. Τρεις ημέρες μετά, τους φωνάζουν στο υπουργείο Παιδείας για μια συνάντηση γνωριμίας. Οι δήμαρχοι που θα σπεύσουν να διαγράψουν σχολεία, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, εκτός από το... "μαύρο" που θα φάνε, θα φορτωθούν και τα έξοδα της μεταφοράς των παιδιών σε άλλες περιοχές.
Τρέχα-τρέχα, οδηγέ...
Ο χρόνος μεταφοράς ορίζεται στη μισή ώρα για τα παιδιά του δημοτικού (να πάνε) και στα τρία τέταρτα για τα παιδιά γυμνασίων και λυκείων. Ωστόσο, οι διευθυντές εκπαίδευσης, όπως αποκαλύπτουν σύλλογοι γονέων, κάνουν σχέδια που καταστρατηγούν αυτά τα όρια. Επίσης, σύμφωνα με τις εντολές που τους έχουν δοθεί, πάνε να κλείσουν ακόμα και σχολεία τα οποία έχουν και σεβαστό αριθμό μαθητών, αλλά και άρτιες υποδομές.
Οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών εστιάζονται στις κοινωνικές και παιδαγωγικές επιπτώσεις που θα έχει η διαμόρφωση του νέου εκπαιδευτικού χάρτη. Τα σχόλια που διατύπωσαν γονείς και εκπαιδευτικοί στη διαβούλευση-εξπρές του υπουργείου Παιδείας δίνουν μια γεύση για την καταστροφή την οποία θα προκαλέσει η μαζική αποψίλωση σχολείων.
Θα βουλιάξουν τα τμήματα
Πληθωρικά τμήματα για να χωρέσουν όλοι στα "νέα" σχολεία, που, όμως, χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν μικρό αριθμό μαθητών. Τότε, βλέπετε, δεν υπήρχε το Μνημόνιο και τα σχολεία χτίζονταν για λίγους μαθητές, ώστε να μπορούν τα παιδιά να αναπτύξουν στενές σχέσεις με τους δασκάλους τους και μεταξύ τους. Εκείνη την, προ Μνημονίου, εποχή είχε καθιερωθεί ως κυρίαρχη και η άποψη ότι τα μικρά τμήματα κάνουν καλό στην εκπαίδευση και σε όλη την Ευρώπη υπήρχε μέριμνα να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα. Εμείς, με 17 μαθητές ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια, ήμαστε πάνω από τον μέσο όρο των χωρών - μελών της Ε.Ε. και παλεύαμε (οι εκπαιδευτικοί πρώτα και κύρια) για να προσαρμοστούμε και σ' έναν δείκτη καλό για τα παιδιά.
Τώρα, η κ. Χριστοφιλοπούλου θέτει ως όριο τους 25 μαθητές ανά τμήμα στα δημοτικά και τους 30 στα γυμνάσια και λύκεια, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 20 μαθητές. Στις αρχές του χρόνου έσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει ούτε ένα τριαντάρι τμήμα. Από την επόμενη χρονιά, τα τριαντάρια θα είναι ο κανόνας. Για το καλό των παιδιών, λέει η εγκύκλιος Χριστοφιλοπούλου. "Και γιατί ήταν κακό όταν στην τάξη μου είχα 17 παιδιά;" αναρωτιέται ένας "απλός δάσκαλος Πληροφορικής". "Τα έβαλα μόνα τους στα θρανία, για να μπορώ να κάθομαι δίπλα τους, κάθομαι στον Γιώργο, στο πρώτο θρανίο, σκύβω δίπλα του, βλέπω τι γράφει, μπράβο, αγόρι μου, σε βλέπω συνάδελφο σε λίγο καιρό, πάω στο δεύτερο θρανίο, όχι, Μαρία, δεν είναι αλγόριθμος αυτός που έγραψες και της παίρνω το στυλό να διορθώσω το αστείο λάθος της, και έτσι περνάει ο καιρός, ετοιμάζοντας αυτά τα παιδιά για τη μάχη των Πανελληνίων"...
Και στα κεραμίδια
Τώρα θα τα ξεχειλώσουμε τα τμήματα και θα βάλουμε και μαθητές στα κεραμίδια. Αλήθεια, τι απέγιναν οι μαθητές των σχολείων που καταργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν υπήρχαν αυτά τα προβλήματα και οι συγχωνεύσεις, παρ' ότι χωρίς σχεδιασμό, ήταν εντός πλαισίου... λογικής; Ο Ζαχαρίας Καψαλάκης, εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο ΠΥΣΠΕ Ηρακλείου, δίνει την εξής εικόνα: "Εδώ και χρόνια καταργούνται χωρίς σχεδιασμό ολιγοθέσια σχολεία και οι μαθητές τους στοιβάζονται μαζί με τους μαθητές αστικών και ημιαστικών κέντρων σε μικρές αίθουσες, ενώ οι αυλές των σχολείων γέμισαν από λυόμενα για να χωρέσει όλος αυτός ο πληθυσμός".
Το θέμα της μεταφοράς είναι ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα (δείτε σχόλια διαβούλευσης), όπως και η μετακίνηση μαθητών σε αστικά κέντρα, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Τόμοι έχουν γραφτεί και γράφονται και σήμερα για τα πολυπληθή και απρόσωπα σχολεία (πολυδύναμα τα λέει η κ.Διαμαντοπούλου). Επιπλέον, υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθούν σχολεία - "γκέτο", αφού κάποια από τα, υπό συγχώνευση, σχολεία έχουν 21% ή 30% ή 41% αλλοδαπούς και μετανάστες μαθητές, δηλώνουν εκπαιδευτικοί από ενώσεις καθηγητών της Αθήνας.
Κόβουν σχολεία με κάτω από 60 ή και 130 μαθητές. Ξεχειλώνουν τα τμήματα και φορτώνουν τα παιδιά σε λεωφορεία για να κόψουν τα έξοδα. Μέχρι τέλος Φεβρουαρίου οι λίστες προγραφών που καταρτίζουν εν κρυπτώ οι διορισμένοι περιφερειάρχες εκπαίδευσης
Αποψιλώνουν τα σχολεία
Ποια σχολεία τελούν υπό κατάργηση; Άλλες πληροφορίες μιλούν για σχολεία με κάτω από 60 μαθητές (αυτή φαίνεται να είναι η ντιρεκτίβα για την περιφέρεια). Για τα αστικά κέντρα, υπάρχει άλλη οδηγία. Μετράνε κεφάλια και κόβουν σχολεία με λιγότερους από 130 μαθητές. Επίσημη ενημέρωση δεν υπάρχει. Τις... λίστες προγραφών καταρτίζουν οι διευθυντές εκπαίδευσης κρυφά από τους εκπαιδευτικούς και τις τοπικές κοινωνίες. Κάποιες πληροφορίες ξεφεύγουν και γίνεται χαμός (βλέπε σχόλια στη διαβούλευση). Πριν από λίγες ημέρες, η υφυπουργός Παιδείας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, η οποία επιβλέπει το σχέδιο συγχωνεύσεων, προσπάθησε να βάλει στο παιχνίδι τους δήμαρχους. Τους ζήτησε μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, το αργότερο, να έχουν "διαγράψει" από φόρμες που τους έχουν δοθεί με τις σχολικές μονάδες της περιοχής τους τα σχολεία που δεν χρειάζονται. Τρεις ημέρες μετά, τους φωνάζουν στο υπουργείο Παιδείας για μια συνάντηση γνωριμίας. Οι δήμαρχοι που θα σπεύσουν να διαγράψουν σχολεία, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, εκτός από το... "μαύρο" που θα φάνε, θα φορτωθούν και τα έξοδα της μεταφοράς των παιδιών σε άλλες περιοχές.
Τρέχα-τρέχα, οδηγέ...
Ο χρόνος μεταφοράς ορίζεται στη μισή ώρα για τα παιδιά του δημοτικού (να πάνε) και στα τρία τέταρτα για τα παιδιά γυμνασίων και λυκείων. Ωστόσο, οι διευθυντές εκπαίδευσης, όπως αποκαλύπτουν σύλλογοι γονέων, κάνουν σχέδια που καταστρατηγούν αυτά τα όρια. Επίσης, σύμφωνα με τις εντολές που τους έχουν δοθεί, πάνε να κλείσουν ακόμα και σχολεία τα οποία έχουν και σεβαστό αριθμό μαθητών, αλλά και άρτιες υποδομές.
Οι αντιδράσεις των εκπαιδευτικών εστιάζονται στις κοινωνικές και παιδαγωγικές επιπτώσεις που θα έχει η διαμόρφωση του νέου εκπαιδευτικού χάρτη. Τα σχόλια που διατύπωσαν γονείς και εκπαιδευτικοί στη διαβούλευση-εξπρές του υπουργείου Παιδείας δίνουν μια γεύση για την καταστροφή την οποία θα προκαλέσει η μαζική αποψίλωση σχολείων.
Θα βουλιάξουν τα τμήματα
Πληθωρικά τμήματα για να χωρέσουν όλοι στα "νέα" σχολεία, που, όμως, χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν μικρό αριθμό μαθητών. Τότε, βλέπετε, δεν υπήρχε το Μνημόνιο και τα σχολεία χτίζονταν για λίγους μαθητές, ώστε να μπορούν τα παιδιά να αναπτύξουν στενές σχέσεις με τους δασκάλους τους και μεταξύ τους. Εκείνη την, προ Μνημονίου, εποχή είχε καθιερωθεί ως κυρίαρχη και η άποψη ότι τα μικρά τμήματα κάνουν καλό στην εκπαίδευση και σε όλη την Ευρώπη υπήρχε μέριμνα να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα. Εμείς, με 17 μαθητές ανά τμήμα στην πρωτοβάθμια, ήμαστε πάνω από τον μέσο όρο των χωρών - μελών της Ε.Ε. και παλεύαμε (οι εκπαιδευτικοί πρώτα και κύρια) για να προσαρμοστούμε και σ' έναν δείκτη καλό για τα παιδιά.
Τώρα, η κ. Χριστοφιλοπούλου θέτει ως όριο τους 25 μαθητές ανά τμήμα στα δημοτικά και τους 30 στα γυμνάσια και λύκεια, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 20 μαθητές. Στις αρχές του χρόνου έσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει ούτε ένα τριαντάρι τμήμα. Από την επόμενη χρονιά, τα τριαντάρια θα είναι ο κανόνας. Για το καλό των παιδιών, λέει η εγκύκλιος Χριστοφιλοπούλου. "Και γιατί ήταν κακό όταν στην τάξη μου είχα 17 παιδιά;" αναρωτιέται ένας "απλός δάσκαλος Πληροφορικής". "Τα έβαλα μόνα τους στα θρανία, για να μπορώ να κάθομαι δίπλα τους, κάθομαι στον Γιώργο, στο πρώτο θρανίο, σκύβω δίπλα του, βλέπω τι γράφει, μπράβο, αγόρι μου, σε βλέπω συνάδελφο σε λίγο καιρό, πάω στο δεύτερο θρανίο, όχι, Μαρία, δεν είναι αλγόριθμος αυτός που έγραψες και της παίρνω το στυλό να διορθώσω το αστείο λάθος της, και έτσι περνάει ο καιρός, ετοιμάζοντας αυτά τα παιδιά για τη μάχη των Πανελληνίων"...
Και στα κεραμίδια
Τώρα θα τα ξεχειλώσουμε τα τμήματα και θα βάλουμε και μαθητές στα κεραμίδια. Αλήθεια, τι απέγιναν οι μαθητές των σχολείων που καταργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν υπήρχαν αυτά τα προβλήματα και οι συγχωνεύσεις, παρ' ότι χωρίς σχεδιασμό, ήταν εντός πλαισίου... λογικής; Ο Ζαχαρίας Καψαλάκης, εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο ΠΥΣΠΕ Ηρακλείου, δίνει την εξής εικόνα: "Εδώ και χρόνια καταργούνται χωρίς σχεδιασμό ολιγοθέσια σχολεία και οι μαθητές τους στοιβάζονται μαζί με τους μαθητές αστικών και ημιαστικών κέντρων σε μικρές αίθουσες, ενώ οι αυλές των σχολείων γέμισαν από λυόμενα για να χωρέσει όλος αυτός ο πληθυσμός".
Το θέμα της μεταφοράς είναι ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα (δείτε σχόλια διαβούλευσης), όπως και η μετακίνηση μαθητών σε αστικά κέντρα, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Τόμοι έχουν γραφτεί και γράφονται και σήμερα για τα πολυπληθή και απρόσωπα σχολεία (πολυδύναμα τα λέει η κ.Διαμαντοπούλου). Επιπλέον, υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθούν σχολεία - "γκέτο", αφού κάποια από τα, υπό συγχώνευση, σχολεία έχουν 21% ή 30% ή 41% αλλοδαπούς και μετανάστες μαθητές, δηλώνουν εκπαιδευτικοί από ενώσεις καθηγητών της Αθήνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου