Tην χρονιά που τελειώνει (2011) οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούμε στην Β/θμια και τη Α/θμια εκπαίδευση απωλέσαμε, κατά μέσο όρο, περί τα 400 τουλάχιστον ευρώ από τον μηνιαίο μισθό μας, άρα είχαμε ετήσια απώλεια περί τα 5.000 ευρώ (χάσαμε, δηλαδή, σχεδόν τέσσερις (4) μισθούς). Είμαστε 170.000 οι καθηγητές και οι δάσκαλοι / νηπιαγωγοί, άρα για ολόκληρο το χρόνο το κράτος εξοικονόμησε (από τη μείωση του ήδη πενιχρού μισθού μας) κοντά στο 1 (ένα) δισ. ευρώ. Δεν ξέρω αν είναι πολλά ή λίγα, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι τόσα και λίγα παραπάνω (1,2 δισ. ευρώ) είναι τα χρήματα που χρωστάει ο ΟΣΕ στην Εφορία, βάσει τη λίστας των οφειλετών που δημοσιοποίησε πρόσφατα το υπ. Οικονομικών (ΠΟΛ 1185/2011,http://www.gsis.gr/debtors/kerdoskopika-np.htmlΑν κάνουμε την αναγωγή κατά μήνα τα χρήματα που εξοικονομεί από τους 170.000 εκπαιδευτικούς το κράτος είναι περί τα 70.000.000 ευρώ. Το καλό μας το κράτος, δηλαδή, επιλέγει να συρρικνώσει έτι περαιτέρω το εξαθλιωμένο εισόδημα της πλέον χαμηλόμισθης κατηγορίας εργαζομένων στο δημόσιο που δεν είναι άλλη απ΄ αυτή των εκπαιδευτικών.
Tα ξαναείπαμε γι΄ αυτό το θέμα, προ έτους, στη “Eλευθερία” (3/10/2010, σελ. 10), ότι τη τελευταία 20ετία ο μηνιαίος μισθός των καθηγητών ήταν περίπου αντίστοιχος με τις απολαβές του 15νθημέρου (!) ετέρων κλάδων – “ρετιρέ”, όπως, π.χ. των εφοριακών, τελωνειακών, ΔΕΗ, ΟΤΕ, EΡΤ, ΟΣΕ και λοιπών “ευγενών” υπηρεσιών, οργανισμών και επιχειρήσεων του στενού και ευρυτέρου δημοσίου τομέα. Ειλικρινά δε ομολογώ ότι ακόμη αδυνατώ να το “χωνέψω”: 1.400 ευρώ το μήνα ο καθηγητής (με πτυχίο πανεπιστημίου, ενίοτε και με μεταπτυχιακό ή και διδακτορικό) και 1.400 ευρώ το δεκαπενθήμερο (!!!) ο εφοριακός (ενίοτε και με απολυτήριο Δημοτικού ή και Γυμνασίου, δηλ. ο κλητήρας…). Μιλάμε για απόλυτη ισοπέδωση – και οι λίθοι κεκράξονται…(Λουκ. 19, 40).
Φυσικά, το συναίσθημα που νιώθω δεν είναι ούτε φθόνος, ούτε ζήλια για τα ως άνω «ρετιρέ», γιατί αν είχα ξανά να επιλέξω επάγγελμα πάλι εκπαιδευτικός θα γινόμουνα. Αυτό που νιώθω, που νιώθουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί, καθηγητές και δάσκαλοι, είναι πίκρα – για τον παραλογισμό, για την πρόδηλη αδικία, την οποία επέβαλαν οι γνωστές παρακρατικές συντεχνιακές πρακτικές, τα μικροπολιτικά και μικροκομματικά συμφέροντα (τα οποία είναι και αυτά που, εν τέλει, καταβαράθρωσαν τη χώρα).
Eρχεται, λοιπόν, τώρα το καλό μας το κράτος και επικαλούμενο τη οικονομική κρίση (για την οποία οικονομική κρίση οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εκπαιδευτικοί. Φταίμε, ως κλάδος, για πολλά άλλα θέματα που έχουν σχέση με την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης (βλ. σχετικό άρθρο μας στην “E”, 8/6/2010, σελ. 8), αλλά για την οικονομική κρίση από πού κι ως που φταίνε οι εκπαιδευτικοί έχοντας απολαβές χαμηλότερες και αυτών των κλητήρων του υπ. Οικονομικών;), έρχεται, λοιπόν, το καλό μας το κράτος και μας λέει ότι “συγκυρίας ένεκεν θα πρέπει να σας μειώσω το μισθό”.
Mας κόβει, λοιπόν, από ένα 400άρι και εξοικονομεί περί τα 70.000.000 ευρώ το μήνα. Και το κάνει αυτό τη ώρα που (βάσει της ιδίας, ως άνω, λίστας οφειλετών) τα χρέη π.χ. της “ΠΑΕ – ΑΕΚ” στην Εφορία ξεπερνούν τα 100.000.000 ευρώ. Ε, σου λέει, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε …τρίπλα στην ΑΕΚ και να εισπράξουμε τα οφειλόμενα χρέη απ΄ αυτήν και τους λοιπούς οφειλέτες του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα ας τα στερήσουμε από τον …πλούσιο καθηγητή… Ηταν πολλά τα 1.450 ευρώ για ένα τρίτεκνο καθηγητή με μεταπτυχιακό Master και η ευνομούμενη (τρομάρα της…) πολιτεία έκρινε ότι αυτός θα σώσει τη χώρα από την χρεοκοπία στην οποία την οδήγησαν τα πάσης φύσεως, λογής και (κομματικής) αποχρώσεως “λαμόγια” την τελευταία 30ετία.
Και να΄ ταν μόνο η ΑΕΚ που χρωστάει, εντάξει, θα μπορούσαμε – τρόπος του λέγειν – να κάνουμε τα στραβά μάτια χάριν της ιστορίας που έχει πίσω του ο δοξασμένος δικέφαλος αητός, αλλά εδώ μιλάμε για απίστευτο όργιο φοροδιαφυγής: στη λίστα των οφειλετών φιγουράρουν κι΄ άλλες ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες, όπως – ενδεικτικά – ο ΠΑΟΚ με χρέος 68.000.000 ευρώ, η Πανιώνιος με 21.000.000 ευρώ, η αλήστου μνήμης “Ολυμπιακή” με 151.000.000, η, επίσης, αλήστου μνήμης Τράπεζα Κρήτης με 158.000.000 ευρώ, δημοτικές επιχειρήσεις, όπως, π.χ. των Ανω Λιοσίων με 340.000.000 ευρώ, Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ν. Αττικής) με 46.000.000 ευρώ, ενώ ως προβληματικός φέρεται και ο Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (OAE) καθώς εμφανίζεται και αυτός να έχει χρέη (ανασυγκρότηση, σου λέει, μετά, τρομάρα του…) 70.000.000 ευρώ.
Φυσικά, υπάρχουν και γνωστές μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί που χρωστάνε τα “μαλλιοκέφαλά” τους… (Aλήθεια, πως είναι δυνατόν το κράτος να απειλεί ότι θα κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα στο πολίτη που δεν έχει – ελλείψει πόρων – να πληρώσει το χαράτσι για τα ακίνητα ή το ίδιο το κράτος να κλείνει στη φυλακή τον εμποράκο που χρωστάει λίγες χιλιάδες ευρώ στην Εφορία και την ίδια στιγμή όλοι αυτοί που χρωστάνε τα ιλιγγιώδη αυτά ποσά και το ρεύμα τους να έχουν και να κυκλοφορούν ελεύθεροι;…). Eδώ μιλάμε για οφειλές κάποιων επιχειρήσεων που φθάνουν στα ποσά των 500.000.000 ευρώ, των 400.000.000 ευρώ – τα οποία, φυσικά, λιμνάζουν και μένουν ανείσπρακτα, οπότε έρχεται το κράτος και σου λέει επειδή έχουμε τρέχουσες επιτακτικές ανάγκες και δεν μπορούμε να τα πάρουμε από αυτούς που έχουν και δεν μπορούμε να εισπράξουμε από εκείνους που χρωστάνε, ας τα πάρουμε από τους …ολιγαρκείς εκπαιδευτικούς… Τι κι αν είναι χαμηλόμισθοι, τι κι΄ αν δεν χρωστάνε; – και δώστου φόρο στον καθηγητή και δώστου περικοπή, δώστου χαράτσι…
Ως εκπαιδευτικός νιώθω πίκρα γι΄ αυτήν την άνιση και άδικη μεταχείριση που επεφύλασσε όλα αυτά τα χρόνια το κράτος στο κλάδο μου και ως πολίτης είμαι οργισμένος για τη φαυλεπίφαυλη μισθολογική πολιτική που αποτέλεσε και, δυστυχώς, συνεχίζει ν΄ αποτελεί το άκρον άωτον της μικροπολιτικής ασυδοσίας και υποκρισίας. Εδώ και πολλά χρόνια οι εκπαιδευτικοί είμαστε τα μόνιμα υποζύγια του κρατικού προϋπολογισμού, φορτωνόμαστε δυσανάλογα – σε σχέση μ΄ άλλους κλάδους – βάρη, καθώς ήμασταν και παραμένουμε, εξ επόψεως μισθολογικών απολαβών, ο πλέον ταπεινωμένος και καταφρονεμένος κλάδος εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (το σλόγκαν «καλύτερα κλητήρας, παρά καθηγητής…» που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια στα σχολεία, ασφαλώς, δεν αποτελεί μομφή κατά της συμπαθεστάτης κατηγορίας των κλητήρων, αλλά έκφραση καημού, παραπόνου και πικρίας για την ελεεινή συμπεριφορά της πολιτείας εις βάρος του κλάδου μας)
Πως θα ζήσει κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε υπουργέ Οικονομικών, κυρία υπουργέ Παιδείας ο δίτεκνος καθηγητής με μισθό (από 1.350 ευρώ που ήταν μέχρι τώρα) 1.150 ευρώ το μήνα (βάσει του νέου μισθολογίου), πώς ο τρίτεκνος καθηγητής θα ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του με μισθό (από 1.450 που ήταν μέχρι τώρα) 1.200 ευρώ το μήνα, όταν μάλιστα σπουδάζουν και παιδιά; (σημειωτέον ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά μας δεν τα σπουδάζουμε σε Αγγλίες και Γαλλίες, όπως τινές των “ρετιρέ”, αλλά στην Ελλαδίτσα μας). Πως θα ζήσει με 680 ευρώ το μήνα ο νεοδιόριστος συνάδελφος (τι να πρωτοπληρώσει o άνθρωπος; Ενοίκιο ή βενζίνη για τις μετακινήσεις του – βλέπετε εμείς δεν έχουμε τα προνόμια των δωρεάν μετακινήσεων που παρέχονται σε άλλους “ευγενείς” κλάδους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα);…
* Ποτέ δεν διεκδικήσαμε παχυλούς μισθούς ή προνόμια (για εισαγωγικό – καθαρό μισθό 1.400 ευρώ το μήνα αγωνιζόταν τόσα χρόνια η κακομοίρα η ΟΛΜΕ, αλλά, ενώ για τα «ρετιρέ» πάντα είχε, για μας πάντα στέρευε ο κρατικός κορβανάς. Ετσι ο εισαγωγικός μισθός παρέμενε στα 1.000 ευρώ μέχρι πρότινος, ενώ τώρα, με το νέο μισθολόγιο, κατρακυλά στα 680 ευρώ…). Αυτό που διεκδικούμε είναι η απόδοση της ελάχιστης τιμής στο λειτούργημα που ασκούμε και ο έμπρακτος σεβασμός της αξιοπρέπειάς μας. Ηδη έχουμε φθάσει στα όριά μας – και αυτό που μαθαίνουμε στους μαθητές μας και ισχύει για μας, αποστέλλεται ως μήνυμα προς υμάς: η αξιοπρέπεια δεν παζαρεύεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου