Διαβάζοντας την ανακοίνωση-απάντηση του Μπάμπη Κόκκινου, Προέδρου της ΔΑΚΕ Π.Ε και Αντιπροέδρου της ΔΟΕ, θεωρώ πως πρέπει να καταθέσω τις απόψεις και παρατηρήσεις μου για το συγκεκριμένο και επαναλαμβανόμενο από τη δεκαετία του 1980 φαινόμενο της μεταπήδησης συνδικαλιστών σε πολιτικές θέσεις και θέσεις εξουσίας.
Κατ’ αρχάς θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν πιστεύω πως ο αντιπρόεδρος της ΔΟΕ και Πρόεδρος της ΔΑΚΕ στερείται προσόντων για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της θέσης στην οποία τοποθετήθηκε από τον υπουργό ανάπτυξης. Το βιογραφικό του, το οποίο συνοδεύει την απόφαση για την τοποθέτησή του στη θέση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου των ΚΕΚ ΕΛΤΑ είναι πλουσιότατο. Ο ίδιος στην απάντησή του στην παράταξη των Παρεμβάσεων της ΔΟΕ δηλώνει πως δεν συνιστά ασυμβίβαστο η διατήρηση των δύο θέσεων, του Συνδικαλιστή μέλους του Β/θμιου Οργάνου και του Προέδρου μιας κρατικής επιχείρησης.
Πάνω σ΄ αυτό θα καταθέσω την άποψή μου, μια άποψη που εκφράζει τη μεγάλη πλειοψηφία των μάχιμων συναδέλφων που υπηρετούν στα σχολεία και μάλιστα της επαρχίας.
Έχουμε και λέμε λοιπόν
- Η θέση στην οποία τοποθετήθηκε ο Πρόεδρος της ΔΑΚΕ είναι μια καθαρά πολιτική θέση. Στη θέση αυτή τοποθετήθηκε από τον υπουργό ανάπτυξης προφανώς επειδή είναι ένα κορυφαίο κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας με βασικό στόχο να εφαρμόσει στο μεγαλύτερο βαθμό την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, την οποία και θα υπηρετήσει από τη θέση αυτή.
- Ταυτόχρονα σαν αντιπρόεδρος της ΔΟΕ θα συνεχίσει να μας καλεί να αγωνιστούμε να ανατρέψουμε την πολιτικής της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, πολιτική που υπηρετεί όμως στην πολιτική – κρατική θέση που τον τοποθέτησε η ίδια κυβέρνηση.
- Μπορεί να μας εξηγήσει πώς θα λειτουργεί σαν πρόεδρος των ΚΕΚ ΕΛΤΑ μέσα από τα Γραφεία της ΔΟΕ, στα οποία όπως λέει θα βρίσκεται καθημερινά όπως και σήμερα;
Δεν θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω ούτε τον χρόνο που έχει διανύσει ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής μέσα στη σχολική τάξη, ούτε το γεγονός πως ανήκει στην αμειβόμενη συνδικαλιστική ηγεσία, ούτε το πώς σε μια περίοδο κρίσης, πείνας και αδιοριστίας, ένας εργαζόμενος του δημόσιου καταλαμβάνει και μια άλλη αμειβόμενη(;) θέση, θέση που θα μπορούσε να καταλάβει ένας άνεργος «νεοδημοκράτης» επιστήμονας με ανάλογα προσόντα.
Πολύ περισσότερο δεν θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω το πώς μια κυβέρνηση, που έφτιαξε έναν απαράδεκτο μηχανισμό διώξεων εναντίον των υπαλλήλων που απλά τους έχει γίνει μια ΕΔΕ, τοποθετεί έναν υπάλληλο εναντίον του οποίου υπάρχει (εφόσον αληθεύει το δημοσίευμα της «εφημερίδας των συντακτών») τελεσίδικη απόφαση-καταδίκη δευτεροβάθμιου δικαστικού οργάνου για παράβαση καθήκοντος.
Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, βασική παράμετρος της λογικής της στελέχωσης της κρατικής μηχανής και της διοικητικής ιεραρχίας είναι η νομή της εξουσίας , με βάση τον ανάλογο κάθε φορά συσχετισμό δυνάμεων των κυβερνητικών κομμάτων. Σήμερα ο συσχετισμός (που προκύπτει από τα ποσοστά των κομμάτων της τρικομματικής κυβέρνησης) αυτός φάνηκε και στην επιλογή των περιφερειακών διευθυντών, γεγονός που και ό ίδιος ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ κατάγγειλε. Το 7-4-2 αναφορικά με την πολιτική προέλευση των περιφερειακών διευθυντών δε χρειάζεται ούτε επιχειρηματολογία ούτε σχολιασμό.
Για μένα το κυρίαρχο ζήτημα που ανακύπτει είναι το παρακάτω:
Πώς θα πείσει ο αντιπρόεδρος της ΔΟΕ και ολόκληρη η ΔΟΕ γενικότερα τη βάση (και όχι μόνο τη βάση της ΔΑΚΕ) να πολεμήσει την πολιτική μιας κυβέρνησης , την οποία θα υπηρετεί επ΄ αμοιβή(;) ως διορισμένος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος μιας θυγατρικής των υπό πώληση ΕΛΤΑ ο αντιπρόεδρός της.
Πώς θα υπηρετήσει τη θέση της ΔΟΕ ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αν τα ΕΛΤΑ τελικά πουληθούν;
Δε νομίζετε ότι μπαίνουν ζητήματα σχιζοφρενικής συνδικαλιστικής «λογικής»; Δεν μπορεί να είμαστε και με την κυβέρνηση και με το συνδικάτο. Διαλέγουμε πλευρά.
Θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα κάπου να υπηρετεί μια ιδεολογία, ακόμα και μια κομματική δράση. Δε γίνεται όμως να πατάει σε δυο βάρκες. Ή με το κόμμα του θα είναι ή με το συνδικάτο. Το ίδιο έργο έχουμε δει με τους Πρωτόπαπες, τους Κουτσούκους και τόσους άλλους, που προερχόμενοι από το συνδικαλιστικό χώρο, μέσα στο κοινοβούλιο μόνο τις θέσεις που είχαν σαν συνδικαλιστές δεν υπερασπίστηκαν.
Αυτές οι λογικές, που συνεχίζονται και σήμερα, κάνουν μια μεγάλη μερίδα συναδέλφων να αποστρέφονται τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που συμβιβασμένες και συνεργαζόμενες με τις εκάστοτε κυβερνήσεις (πιθανά και διαπλεκόμενες στη νομή της εξουσίας) είναι και αναποτελεσματικές και αναξιόπιστες.
Για το λόγο αυτό επιλέγουν να απέχουν από τις συνδικαλιστικές λειτουργίες αποδυναμώνοντας το ήδη απομαζικοποιημένο κίνημα. Αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι ηγεσίες αλλά συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Μήπως τελικά θέλουν να μας στείλουν όλους στα σπίτια μας για να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους;
Και επειδή η ΔΟΕ σήμερα μας ζητά προτάσεις για αντίδραση στην κυβερνητική πολιτική, μια πρόταση αγωνιστικής αντίδρασης στα τεκταινόμενα στο χώρο της παιδείας από την κυβέρνηση, η οποία πολλά θα συμβόλιζε (σε σχέση με τις αληθινές προθέσεις των κομματικών ηγεσιών ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ), χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα στην κοινωνία, χωρίς κόστος για τους εκπαιδευτικούς, αλλά με τεράστιο κόστος στη λειτουργία της διοίκησης είναι η παρακάτω:
Ως γνωστόν τα ανώτερα στελέχη της εκπαίδευσης προέρχονται από τους δύο κομματικοσυνδικαλιστικούς χώρους της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ. Πολλοί μάλιστα από αυτούς είναι επίλεκτα συνδικαλιστικά στελέχη. Αυτούς λοιπόν τους συναδέλφους, καθώς και τους αναπληρωτές τους, όπως επίσης και όσους υπηρετούν σε θέσεις εξουσίας στο υπουργείο παιδείας, να καλέσει η ΔΟΕ να παραιτηθούν μπλοκάροντας της λειτουργία της διοικητικής δομής στην εκπαίδευση δημιουργώντας αξεπέραστα προβλήματα στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.Μπορεί μάλιστα η ΔΟΕ με την οικονομική άνεση που διαθέτει, να καλύψει ένα μέρος των απωλειών από τα επιδόματα ευθύνης που θα χάσουν τα στελέχη αυτά.
Παράλληλα να καλέσει όλα τα μέλη των ΠΥΣΠΕ διορισμένα και αιρετά να κάνουν το ίδιο. Έτσι η ΔΟΕ θα δείξει αν θέλει και αν μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο των ηγεσιών με την εξουσίας επιλέγοντας την οριστική ρήξη στα φαινόμενα των συγκοινωνούντων δοχείων εξουσίας συνδικάτων.
Δυστυχώς είμαι βέβαιος πως δεν θα το τολμήσουν παρά το μέγεθος της κρίσης και την οξύτητα των προβλημάτων που ζούμε.
Το πλήθος των προβλημάτων που ζούμε και η επιβεβαιωμένη πολλάκις λειτουργία των ηγεσιών του σ.κ συσπειρώνει τη βάση γύρω από τις αγωνιστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις και βάζει στο περιθώριο τις δυνάμεις του πολιτικού και κομματικού συμβιβασμού. Αυτό φάνηκε και στις εκλογές για τα ΠΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΠΕ και θα φανεί εντονότερα στις εκλογές για τα ΔΣ και τους αντιπροσώπους της ΔΟΕ που έρχονται. Και τότε δε θα χρειαστεί να διαλέξουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των κυβερνήσεων στα συνδικάτα ποια θέση να κρατήσουν. Γιατί απλά δε θα έχουν πλέον καμιά συνδικαλιστική θέση. Η βάση θα τους στείλει κι αυτούς στο περιθώριο της συνδικαλιστικής ιστορίας.
Νίκος Κούτσουρος
Δάσκαλος τάξης
Αντιπρόσωπος του Συλλόγου Έδεσσας στην 80η και 81 Γ.Σ της ΔΟΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου