Πτυχίο, μεταπτυχιακό και μετά σκληρή εκπαίδευση για σερβίρισμα καφέδων!

Απίστευτες καταστάσεις φαίνεται να αντιμετωπίζουν καθημερινά οι νέοι της Κρήτης στην αγωνιώδη προσπάθεια τους να βρουν δουλειά. Νέα παιδιά με πολλά προσόντα, πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, κομπιούτερ και σειρά άλλων εξειδικευμένων γνώσεων που βγήκαν ... στην ανεργία πριν καν μπουν στη δουλειά!

Προσπαθώντας να ξεκινήσουν τη ζωή τους στη δίνη της απίστευτης οικονομικής, και όχι μόνο κρίσης, που βιώνει η χώρα μας ψάχνουν δουλειά, χτυπούν πόρτες και συναντούν τοίχους. Όταν δε, βρεθεί δουλειά είναι είτε ... χωρίς χρήματα (χόμπι δηλαδή) είτε με χρήματα που μοιάζουν με χαρτζιλίκι.

Για δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν, μάλλον όνειρο. Έτσι ψάχνουν οτιδήποτε. Ένας τομέας που στην Κρήτη φαίνεται να δίνει ακόμα θέσεις εργασίας είναι αυτός της εστίασης. Και μη φανταστείτε ότι ένα μεταπτυχιακό αρκεί για να σερβίρεις καφέδες. Όπως αναφέρει στο irakliolive η Ελένη Χ.: « μετά από πολλά βιογραφικά που άφησα, μαθητείες που έκανα αμισθί σε διάφορούς κλάδους και κάποια χρήματα που έβγαλα από δουλειά promotion με κάλεσαν να δουλέψω σε μια καφετέρια που θα άνοιγε.

Η συγκεκριμένη καφετέρια αποτελούσε franchise μεγάλης αλυσίδας και απαιτούσε εκπαίδευση στις προδιαγραφές που έθετε η μητρική εταιρεία. Έτσι οι εκπαιδευόμενοι μεταφέρθηκαν σε άλλη πόλη της Ελλάδας και έκαναν ολοήμερες εκπαιδεύσεις. Όπως λέει η Ελένη : «Επρόκειτο για πραγματικά σκληρή εκπαίδευση. Δε θέλω να λέω πολλά αλλά τα πτυχίο μπορεί και να το πήρα ευκολότερα. Πολλά παιδιά δεν άντεξαν κι έφυγαν».

Προφανώς και δεν υπάρχει τίποτα παράνομο στην εκπαίδευση. Οι συνθήκες αυτές ωστόσο φαντάζουν απίστευτες όταν πρόκειται μόνο για σερβίρισμα καφέδων.
Δεν είναι ωστόσο ο μόνος τομέας η εστίαση όπου οι απαιτήσεις από τα νέα παιδιά είναι υπερβολικές. Όπως λέει ο Γιάννης Π. απόφοιτος Πανεπιστημίου: «Πάνε πέντε χρόνια που ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Από τότε κάνω διάφορες δουλειές του ποδαριού, κυρίως δουλειές που γίνονται πόρτα-πόρτα. Για να ξεκινήσω τη ζωή μου ούτε λόγος. Δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι των γονιών μου. Όσα βγάζω άντε να έφθαναν για το ενοίκιο, το νερό και το ρεύμα».

πηγή