Και επιμένουμε να τους χαρακτηρίζουμε ανθρώπους, γιατί όπως και αν επιλέγει να τους αποκαλεί κανείς, πρόσφυγες, μετανάστες, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πως η πρώτη και βασική ιδιότητα τους είναι αυτή του ανθρώπου. Δυστυχώς, σήμερα και κάτω από τα συσσωρευμένα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό στη χώρα μας κάποιοι κάτω από το πρόσχημα ενός δήθεν πατριωτισμού και μιας υπέρμετρης ανησυχίας προσπαθούν να μας πείσουν πως μια «Σάμος καθαρή από πρόσφυγες» είναι η ιδανική λύση.
Ο Σαμιακός λαός έχει αποδείξει και στο παρελθόν πως στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι ευαίσθητος, ανθρωπιστής και έχει σταθεί αλληλέγγυος στους ανθρώπους που αναζητώντας μια καλύτερη ζωή βρέθηκαν φιλοξενούμενοι στο νησί μας. Δυστυχώς, σήμερα και με τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης που μας έχει αφήσει στο έλεος του κάθε αυτόκλητου σωτήρα, παρατηρείται μια στροφή της κοινωνίας προς ρητορικές και πρακτικές μίσους που λίγα χρόνια πριν θα ήταν αδιανόητο να ακούγονται στο τόπο μας.
Είναι λοιπόν τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Δεν γίνεται μια κυβέρνηση που ως αντιπολίτευση είχε σημαία της τον ανθρωπισμό, να αφήνει επί μήνες ανθρώπους στα νησιά χωρίς να έχει κανένα σχέδιο αποσυμφόρησης των κέντρων κράτησης και ανακούφισης τόσο της τοπικής κοινωνίας όσο και των ίδιων των προσφύγων. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα υπάρχοντα κέντρα και η κυβέρνηση να μην έχει καταφέρει να βρει μια βιώσιμη λύση για την αντιμετώπιση τους.
Είναι αδιανόητο να γνωρίζουμε όλοι πως σε λίγο καιρό έρχεται χειμώνας και ακόμα οι άνθρωποι αυτοί να ζουν σε σκηνές τελείως ακατάλληλες, σε ένα κέντρο κράτησης που του λείπουν οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιούς διαβίωσης . Τι είδους συμφωνίες είναι αυτές που υπέγραψε η Ελληνική Κυβέρνηση με την Ε.Ε. και Τουρκία, και πόσο εν τέλει εξυπηρετούν την λύση του προβλήματος ή απλά την συντήρησή του στην λογική του εγκλωβισμού αυτών των ανθρώπων στα νησιά και την αποτροπή άλλων να έρθουν από την στιγμή που γνωρίζουν πως δεν μπορούν να προωθηθούν στην ενδοχώρα.
Υπάρχει αυτή την στιγμή που μιλάμε μια συγκεκριμένη πρόταση από την Ελληνική Κυβέρνηση για το πώς θα διαχειριστεί το Προσφυγικό, και αν ναι, ποια είναι αυτή; Τι μπορεί λοιπόν να γίνει από την στιγμή που σε κεντρικό επίπεδο λύση δεν φαίνεται καμία. Μπορεί η λύση να προέλθει από κινήσεις όπως αυτή της Σάμος – S.O.S; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι.
Και αυτό γιατί όταν μια ομάδα που θέλει να διαχειριστεί το προσφυγικό επιλέγει ως βασικό της σύνθημα στην πρώτη της εκδήλωση το «ΣΑΜΟΣ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ», καταλαβαίνεις πως ούτε ανθρωπιστικές ανησυχίες έχει, ούτε αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος. Είναι ποτέ δυνατόν η λύση να προέλθει από ένα χώρο που μέλος του δηλώνει απερίφραστα από μικροφώνου πως στο χωριό του έχουν δημιουργηθεί ομάδες πολιτών με όπλα και πως αν τολμήσει κανείς πρόσφυγας να εμφανιστεί θα χυθεί αίμα; Είναι ποτέ δυνατόν να προπηλακίζονται άνθρωποι στο Παλιόκαστρο και ο βασικός ομιλητής του Σάμος – S.O.S να δηλώνει πως όποτε τους βλέπετε να τους διώχνετε; Και τι τελικά προτείνουν; Πως ακριβώς θα απεγκλωβιστεί η Σάμος; Και αν αυτό δεν γίνει, πως θα καταφέρουμε να συνυπάρξουμε με τους πρόσφυγες; Πως από την μία πλευρά θεωρείς πως το Βαθύ δεν αντέχει άλλους πρόσφυγες αλλά από την άλλη κάθε προσπάθεια εγκατάστασης ευάλωτων οικογενειών σε χωριά την θεωρείς συνώνυμο της εθνικής προδοσίας;
Πως βγαίνεις και μιλάς για κλοπές, βιασμούς και περιγράφεις μια πόλη στην οποία ο κόσμος φοβάται να κυκλοφορήσει το βράδυ αλλά ταυτόχρονα δεν έχεις κανένα πραγματικό στοιχείο για αυτό που λες, και εμποδίζεις κάθε προσπάθεια να βρουν οι πρόσφυγες χώρους να ζήσουν εκτός της πόλης της Σάμου. Δεδομένου της κατάστασης που βιώνει το νησί καθένας που εκφέρει γνώμη πρέπει να έχει να προτείνει και μια εφικτή λύση, και όχι απλά να κραυγάζει άναρθρα προκειμένου να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Και εδώ φτάνουμε στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι απλοί Σαμιώτες.
Πρώτα από όλα πρέπει να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε με καθαρό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Να βάλουμε τον εαυτό μας στην θέση αυτών των ανθρώπων και να δούμε τελικά ποιος αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί όσο και αν η ζωή μας νιώθουμε να αλλάζει, όσο και αν τα οικονομικά προβλήματα μας αποπροσανατολίζουν, και μας κάνουν περισσότερο ατομιστές, όσο και αν ο φόβος μπροστά στο διαφορετικό είναι για πολλούς υπαρκτός, εμείς έχουμε ακόμα δουλειά, έχουμε φαγητό, σπίτι, οικογένεια, έχουμε ακόμα την πολυτέλεια να συζητάμε για το αν μπορεί η πατρίδα μας να δεχτεί ή όχι άλλους κατατρεγμένους.
Αυτοί οι άνθρωποι που ζουν διακόσια μέτρα από τα σπίτια μας και πολλοί από εμάς τους βλέπουμε και τους φοβόμαστε χωρίς να έχουμε κάνει ποτέ τον κόπο να ανταλλάξουμε μια κουβέντα μαζί τους, τι από όλα αυτά έχουν; Τι απέγιναν άραγε η πατρίδα τους, το σπίτι τους, τα παιδιά τους, οι φίλοι τους; Θα πει κανείς δικό τους πρόβλημα, τι μας νοιάζει εμάς; Και όμως ούτε δικό τους πρόβλημα είναι και θα έπρεπε να μας νοιάζει. Εκτός αν πιστεύουμε πως δέκα χρόνια πριν το όνειρο αυτών των ανθρώπων ήταν να τα παρατήσουν όλα και να βρεθούν σε έναν τόπο που πιθανώς δεν είχαν ακούσει ποτέ.
Γιατί και αυτοί οι άνθρωποι σαν και σένα και μένα ήταν. Όπως θες εσύ το καλύτερο για σένα και τα παιδιά σου, έτσι και αυτοί για ένα καλύτερο μέλλον ξεκίνησαν. Φαντάσου πως θα ένιωθες εσύ αν μετά από τόσες κακουχίες η δικιά σου η ζωή μετρά λιγότερο από την ζωή των άλλων και τα δικαιώματα σου, αν και στην θεωρία πανανθρώπινα, στα έχουν στερήσει. Γιατί όταν παλεύεις για τα δικαιώματα των προσφύγων, στην ουσία παλεύεις για τα δικά σου δικαιώματα. Γιατί το να εξασφαλίζεις την ζωή του άλλου που του την στερούν, δεν είναι αλληλεγγύη, είναι καθήκον και ευθύνη σου. Γιατί και εσύ στο παρελθόν βρέθηκες στη θέση του και ίσως σε αναγκάσουν να βρεθείς και στο μέλλον. Γιατί σήμερα που μιλάμε χιλιάδες Έλληνες είναι οι ίδιοι μετανάστες.
Γιατί όταν κάποια στιγμή σε ρωτήσει το παιδί σου για όλα αυτά πρέπει να μπορείς να του πεις πως δεν φοβήθηκες, πως παρέμεινες άνθρωπος και πως τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις την καλοσύνη στην καρδιά σου. Γιατί σε τελική ανάλυση, οι φταίχτες είναι άλλοι και όχι οι πρόσφυγες. Γιατί αυτοί είναι τα θύματα. Και όσο και αν κάποιοι, από τους ανεπαρκέστατους τοπικούς μας άρχοντες μέχρι τους προβοκάτορες με τα μικρόφωνα, σε θεωρούν χαζό και κατευθυνόμενο, εσύ έχεις και καρδιά και μυαλό, και πάνω από όλα είσαι άνθρωπος. Και δεν σε ενδιαφέρουν τα μικροπολιτικά τους παιχνίδια. Γιατί στο τέλος, κάποια μέρα το Προσφυγικό θα τελειώσει αλλά εσύ δεν είσαι διατεθειμένος ο τελευταίος πρόσφυγας που θα φύγει από το νησί μας να είναι η ανθρωπιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου