Δημήτρης Μακροδημόπουλος*
Διαβάσαμε ότι ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέταξε έρευνα για οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών με κεντρικό σχεδιασμό, παράλληλα και ανεξάρτητα από τις εισαγγελικές έρευνες για εμπρησμούς. Εύλογα διερωτάται κανείς: Δεν πρέπει να διεξαχθεί έρευνα και για την πλημμελή, την πλημμελέστατη, προετοιμασία της χώρας εν όψει του καλοκαιριού, μιας χώρας που αφανίζεται συχνά από τις πυρκαγιές; Ο πρωθυπουργός τόνισε επανειλημμένα ότι «θα αποδοθούν ευθύνες» για τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές, εξαιρώντας προφανώς τον εαυτό του από το κάδρο των υπευθύνων. Ομως ο εκάστοτε πρωθυπουργός είναι αυτός που τελευταίος εγκρίνει τον ετήσιο προϋπολογισμό πριν κατατεθεί στη Βουλή, με άλλα λόγια είναι αυτός που ιεραρχεί τις προτεραιότητες του κυβερνητικού έργου. Πώς ιεράρχησε τη σοβαρότητα του κινδύνου πυρκαγιών ο κύριος Μητσοτάκης;
Από τα 17,7 εκατ. ευρώ που ζήτησαν τα δασαρχεία όλης της χώρας για έργα αντιπυρικής θωράκισης (δασική οδοποιία, αντιπυρικές ζώνες) διέθεσε μόλις 1,7
εκατ. ευρώ για όλη την Ελλάδα, ενώ πέρυσι για την αντίστοιχη αντιπυρική περίοδο είχε διαθέσει 4,5 εκατ. ευρώ, περιέκοψε δηλαδή και αυτή την ελάχιστη περυσινή χρηματοδότηση κατά 62%! Ποσά για αγορά εναερίων μέσων πυρόσβεσης; Ούτε λόγος! Ούτε ανανέωσε τη σύμβαση 5.000 πυροσβεστών για τη στελέχωση της πυροπροστασίας δασών σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια
Η κυβέρνηση, με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό, προσπάθησε να συγκαλύψει τις ευθύνες της με την επίκληση της κλιματικής αλλαγής ως μοναδικής υπευθύνου για το δράμα που βίωσαν οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών και τον πλούτο της χώρας που χάθηκε. Ομως δεν αντιλαμβάνονται ότι η επίκληση της κλιματικής αλλαγής δεν αποτελεί επιχείρημα που τους αθωώνει, αλλά, αντίθετα, τους ενοχοποιεί ακόμη περισσότερο; Διότι, αν πιστεύουν σε αυτό τον βαθμό στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, τότε γιατί δεν προετοίμασαν τη χώρα να την αντιμετωπίσει αλλά αντίθετα την αποδυνάμωσαν;
Για να αγγίξουμε τη ρίζα του προβλήματος, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η κλιματική αλλαγή δεν εξελίσσεται αστραπιαία από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά βαθμιαία, στη διάρκεια δεκαετιών, με την επενέργεια της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Εκείνο που εξελίχθηκε ραγδαία τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με το τέλος του ψυχρού πολέμου, και ιδιαίτερα με τις απαρχές της τρίτης χιλιετίας, είναι η αστραπιαία επέλαση του νεοφιλελευθερισμού που συρρίκνωσε στο ελάχιστο ή και μηδένισε τις δαπάνες για τη λειτουργία και την προστασία της κοινωνίας, επ’ ωφελεία του κεφαλαίου. Παραδείγματα; Η κυβέρνηση, ενώ διέθεσε για την πυροπροστασία της χώρας το ασήμαντο ποσό του 1,7 εκατ. ευρώ, διέθεσε 308 εκατ. ευρώ στη Fraport και την εταιρεία διαχείρισης του «Ελ. Βενιζέλος». Διέθεσε 30 εκατ. ευρώ σε κλινικάρχες, 82 εκατ. στα ΜΜΕ, 120 εκατ. στην Aegean κ.ο.κ. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι αυτός που ιεραρχεί τις προτεραιότητες. Ανάλογη είναι η πολιτική και στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν εγκαταλείψει τις υποδομές τους, με προεξάρχουσα τη Γερμανία, με καταστροφικά αποτελέσματα από πλημμύρες και πυρκαγιές. Μάλιστα, αντί των υποδομών, με την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας με αφορμή την πανδημία, διέθεσαν τεράστια ποσά για την ενίσχυση των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, στις «Δεκαεφτά αντιφάσεις του κεφαλαίου», και συγκεκριμένα στη δέκατη έκτη αντίφαση που αφορά τη σχέση του κεφαλαίου με τη φύση, μας καλεί να καταλάβουμε δύο πράγματα: Πρώτον, πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι το κεφάλαιο περιβλήθηκε τον μανδύα του περιβαλλοντισμού ως το θεμέλιο που νομιμοποιεί τον περιβαλλοντισμό των μεγάλων επιχειρήσεων του μέλλοντος. Με αυτό τον τρόπο το κεφάλαιο μπορεί να κυριαρχεί στον οικολογικό λόγο καθορίζοντας τη φύση με τους δικούς του όρους και να διαχειρίζεται την αντίφαση ανάμεσα στο κεφάλαιο και στη φύση σε όφελος των δικών του ταξικών συμφερόντων. Δεύτερον, όσο πιο κυρίαρχη είναι η οικονομική μηχανή του κεφαλαίου εντός των ποικίλων κοινωνικών σχηματισμών που συγκροτούν τον παγκόσμιο καπιταλισμό, τόσο περισσότερο οι κανόνες της σχέσης του κεφαλαίου με τη φύση κυριαρχούν στον δημόσιο λόγο στη δημόσια πολιτική και στα πολιτικά μέτρα.
Δεν προκαλεί εντύπωση η καθημερινή ενασχόληση των ΜΜΕ με την κλιματική αλλαγή; Μήπως αυτή η εκστρατεία τρομοκράτησης του κόσμου αποσκοπεί στο να αποδεχθούν οι λαοί κάθε δραστηριότητα που θα πραγματοποιηθεί στο όνομα της κλιματικής αλλαγής, η οποία ανοίγει νέους ορίζοντες κερδών στο παγκόσμιο κεφάλαιο;
Διότι η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου στο όνομα της οικολογίας θα είναι τόσο «δημιουργική» που θα δημιουργήσει τεράστιες επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες και θα αποτρέψει για μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε απειλή κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου. Οι πιο διορατικοί αναλυτές του καπιταλισμού, από τον Μαρξ μέχρι τον Σουμπέτερ, αναγνωρίζουν τη δύναμη της αέναης «δημιουργικής καταστροφής» του, «όπου η κρίση κλαδεύει τα ξερά κλαδιά διευκολύνοντας την ανάπτυξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου