Οι αξιολογητές ξανάρχονται!

Το άρθρο του Α. Λακασά στην Καθημερινή της Κυριακής (22/9) με τίτλο «Και “γαλάζια” τροχοπέδη στις αλλαγές στην Παιδεία» δεν είναι ένα ακόμα ρεπορτάζ που καλύπτει τις εξελίξεις στο χώρο. Προετοιμάζει το έδαφος για την προώθηση της αξιολόγησης, πιέζει για την σκληρότερη δυνατή εκδοχή αξιολογικού θεσμικού πλαισίου και στέλνει μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.

Ο πρώτος αποδέκτης είναι η ίδια η ΔΑΚΕ που καλείται να ακολουθήσει γραμμή συναίνεσης στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το άρθρο αναφέρεται πέντε φορές στο Μαξίμου – η γαλάζια παράταξη πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι δεν έχει να κάνει με την Κεραμέως αλλά με τον ίδιο το Μητσοτάκη και να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει άλλες επιλογές πέραν των ορίων του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πράγματι, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, το κέντρο των αποφάσεων για την αξιολόγηση είναι το Μαξίμου και όχι το Υπουργείο Παιδείας.

Συγκεκριμένα με βάση όσα αναφέρει το άρθρο:

· Η δημοσιοποίηση του πολυνομοσχεδίου για την παιδεία που θα περιλαμβάνει το αξιολογικό θεσμικό πλαίσιο, την επιλογή στελεχών, τη λειτουργία των Πρότυπων-Πειραματικών και πιθανές αλλαγές στις εκπαιδευτικές δομές προγραμματίζεται για το Νοέμβριο, η ψήφισή του μέχρι την άνοιξη και η εφαρμογή της αξιολόγησης από τον Σεπτέμβριο του 2020.

· Το αξιολογικό θεσμικό πλαίσιο θα περιλαμβάνει την αξιολόγηση των σχολείων, την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ενώ απαραίτητη θεωρείται από ορισμένους κύκλους και η εξωτερική αξιολόγηση.

· Σχεδιάζεται η επαναφορά των Σχολικών Συμβούλων οι οποίοι θα επιφορτιστούν και με αξιολογικές αρμοδιότητες.

· Η επιλογή στελεχών θα γίνει με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο (της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) ή με την επαναφορά του ν.3848/10.

· Αναμένεται η εξαίρεση των εκπροσώπων των εκπαιδευτικών από τα όργανα επιλογής στελεχών.

· Εξετάζεται η περίπτωση άμεσης εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων με τον ισχύοντα νόμο ώστε «να μπουν τα σχολεία σε κάποιο τύπο αξιολογικής διαδικασίας» και να μην χαθεί «το μεταρρυθμιστικό momentum της κυβέρνησης». Τα κυβερνητικά επιτελεία ανησυχούν ότι «δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτό το ευνοϊκό κλίμα θα συνεχίσει να υπάρχει στον ίδιο βαθμό, εάν δεν έχει παραχθεί άμεσα έργο που να αλλάζει την κακή εικόνα της εκπαίδευσης και δεν έχουν δεχθεί καίρια πλήγματα κυρίαρχη κουλτούρα της δημοσιοϋπαλληλικής αφασίας και ισχύς του παρακράτους των συνδικαλιστών, ανεξαρτήτως κόμματος παράταξης».

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω:

· Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη αναμέτρηση, ίδιας ή και μεγαλύτερης κρισιμότητας με εκείνη του 2011-2015, όταν το εκπαιδευτικό κίνημα κατάφερε να μπλοκάρει την επέλαση των αξιολογητών με μπλοκαρίσματα των σεμιναρίων, στάσεις εργασίας, το κοινό κείμενο της ΔΟΕ και, το πιο σημαντικό, απεργία-αποχή. Από το αποτέλεσμα αυτής της αναμέτρησης θα κριθεί η ίδια μας η επαγγελματική υπόσταση, ο παιδαγωγικός ρόλος, η θέση μας μέσα στο δημόσιο σχολείο, αλλά και το μέλλον του δημόσιου σχολείου.

· Tο επόμενο διάστημα, τα ΜΜΕ, υπηρετώντας τις πολιτικές των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων θα εξαπολύσουν δριμύτατη επίθεση ενάντια στους εκπαιδευτικούς. Οι διατυπώσεις του κυρίου Λακασά («δημοσιοϋπαλληλική αφασία», «παρακράτος των συνδικαλιστών») είναι απλές φιλοφρονήσεις μπροστά σε αυτά που θα διαβάσουμε ή θα ακούσουμε από ανθρώπους που το επάγγελμά τους είναι η συστηματική συκοφάντηση της ζωντανής εργασίας και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης με βάση τα ιδεολογήματα των επιχειρηματικών και πολιτικών λόμπυ.

· Η κυβέρνηση ταλαντεύεται για τη χρονική στιγμή της επίθεσης. Άμεση επέλαση με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ή επαναφορά μιας εκδοχής του ΠΔ 152 και εφαρμογή του από τον επόμενο Σεπτέμβριο; Σε κάθε περίπτωση ο στόχος είναι να περάσει η αξιολόγηση και μάλιστα στη χειρότερη εκδοχή της, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη γι’ αυτό.

Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση να γίνει το δημόσιο σχολείο καλύτερο

Η χειραγώγηση του εκπαιδευτικού σώματος και η ανάδειξη των ημέτερων σε στελέχη εκπαίδευσης, η συγκρότηση ενός σύνθετου μηχανισμού, ενός εσμού καλοπληρωμένων στελεχών των οποίων η μοναδική προσφορά στην εκπαίδευση θα είναι η καταδυνάστευση των μαχόμενων εκπαιδευτικών της τάξης, θα προσφέρει πολλά σε όσους εξασφαλίσουν μια θέση αξιολογητή αλλά τίποτε απολύτως στο δημόσιο σχολείο. Αντίθετα, θα αφυδατώσουν την εκπαιδευτική πράξη και θα εντείνουν περισσότερο τις ανισότητες. Η αξιολόγηση των σχολείων και η κατηγοριοποίησή τους θα απελευθερώσει τις πολιτικές ανταγωνισμού και επιχειρηματικοποίησης της εκπαίδευσης οι οποίες ευνοούν πάντοτε συγκεκριμένα κοινωνικά-ταξικά συμφέροντα.

Τι πρέπει να κάνουμε;

1. Να πιστέψουμε στη συλλογική μας δύναμη. Να επιστρέψουμε στις Γενικές Συνελεύσεις που το επόμενο δίμηνο θα πρέπει να λειτουργήσουν ως δομές οργανωτικής και πολιτικής προετοιμασίας του κινήματος. Οι τακτικές Γενικές Συνελεύσεις του Νοεμβρίου πρέπει να καταλήξουν σε συγκεκριμένο αγωνιστικό σχέδιο ακύρωσης της αξιολόγησης.

2. Οι Σύλλογοι ΠΕ και οι ΕΛΜΕ θα πρέπει να λειτουργήσουν ως η ραχοκοκαλιά του εκπαιδευτικού κινήματος. Ο συντονισμός τους και η συσπείρωσή τους γύρω από μια πολιτική γραμμή μάχης είναι απόλυτα αναγκαία βήματα. Η απεύθυνσή τους στην κοινωνία και στους γονείς, η αποκάλυψη των πραγματικών στόχων της κυβέρνησης και η προβολή ενός προγράμματος διεκδικήσεων για το δημόσιο σχολείο είναι κομβικής σημασίας.

3. Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ θα πρέπει να πιεστούν αφόρητα να πάρουν αποφάσεις απεργίας – αποχής. Κάθε άλλη στάση θα είναι απλά προδοσία. Ήδη η ΔΟΕ στην 88^η ΓΣ του Ιουνίου, με ευθύνη των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ-ΑΕΕΚΕ, όχι μόνο δεν πήρε απόφαση για απεργία-αποχή αλλά κατέληξε σε ένα απαράδεκτο κείμενο αποδοχής της αξιολόγησης! Για μια τόσο σοβαρή απόφαση, ούτε καν καταμέτρηση δεν δέχτηκαν να κάνουν. Από την πλευρά μας, δηλώσαμε ότι δεν αναγνωρίζουμε τέτοιες μεθοδεύσεις. Σε κάθε περίπτωση, το ΔΣ της ΔΟΕ οφείλει να ακολουθήσει τις αποφάσεις της βάσης των εκπαιδευτικών, γι’ αυτό οι συλλογικές διαδικασίες των Συλλόγων έχουν τεράστια σημασία.

4. Ο κατακερματισμός των δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στην αξιολόγηση είναι μια καταστροφική επιλογή που πρέπει να αποκλειστεί άμεσα. Ο Σύλλογός μας πήρε την πρωτοβουλία πέρσι να προτείνει κοινή διακήρυξη Συλλόγων ΠΕ και ΕΛΜΕ που κηρύσσουν απεργία-αποχή από την αξιολόγηση. Η διακήρυξη υπογράφτηκε από 20 Συλλόγους ΠΕ και ΕΛΜΕ. Θα μπορούσε να είναι περισσότεροι εάν συνυπέγραφαν και Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ όπου έχει απόλυτη πλειοψηφία το ΠΑΜΕ. Ωστόσο, καμία απολύτως απάντηση δεν έδωσαν αυτά τα σωματεία. Ακολούθως, στην 88^η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, ένα πολύ πιο λιτό κείμενο (που πρότεινε το ΠΑΜΕ) υποστηρίχθηκε από τις Παρεμβάσεις, το ΠΑΜΕ, την Πρωτοβουλία και τα Προοδευτικά Ρεύματα. Το ίδιο ακριβώς κείμενο προτάθηκε ως κοινό κείμενο από το Σύλλογο ΠΕ ΣΩΚΡΑΤΗ (στον οποίο πλειοψηφία έχει η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ). Ο Σύλλογός μας απάντησε θετικά, με κάποιες συντακτικές μικροδιορθώσεις, όπως έκαναν και άλλοι Σύλλογοι, ωστόσο, καμία απολύτως εξέλιξη ή απάντηση δεν είχαμε από την άλλη πλευρά έως τώρα. Επιτέλους, το ζήτημα δεν είναι να ενισχύσει κανείς τη συνδικαλιστική του παράταξη και να εισπράξει εκλογικά οφέλη ή να διασφαλίσει την ηγεμονία του στο χώρο. Η μάχη που έχουμε μπροστά μας είναι τεράστιας σημασίας και πρέπει πλέονόλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους!

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ