Θυμάστε εκείνες τις μέρες του «Για την Ελλάδα ρε γαμώτο»;
Ή τις άλλες μέρες, του Euro, που μια Ελλάδα ολόκληρη έκλεινε τους δρόμους, από το αεροδρόμιο ως το Καλλιμάρμαρο, για να υποδεχτεί τους πρωταθλητές;
Από εκείνες τις χρυσές στιγμές μέχρι το χρυσό μετάλλιο της Άννας Κορακάκη στους Ολυμπιακούς του Ρίο υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά: Τότε «η Ελλάδα νίκησε». Τώρα, όλο και περισσότερες είναι οι φωνές, στα κοινωνικά δίκτυα και στις παρέες, που λένε «το χρυσό μετάλλιο ανήκει μόνο στην Άννα».
Πώς από τις εθνικές νίκες φτάσαμε στην ατομική νίκη του ενός μέσα σε δέκα χρόνια;
Αυτή η δεκαετία για την Ελλάδα και τους Έλληνες ήταν η δεκαετία της μεγάλης συνειδητοποίησης. Από το χρόνο της χρεοκοπίας μέχρι σήμερα, έξι χρόνια μνημονίων, έξι χρόνια που το κράτος έγινε εχθρός του πολίτη, έξι χρόνια στα οποία το 1/4 του πληθυσμου έμεινε άνεργο και το 1/3 φτωχοποιήθηκε
.
Για ποια Ελλάδα λοιπόν μιλάς;
Η Ελλάδα του 2000 είχε, έστω και μέσα στο εγκληματικό ψεύδος που αποδείχθηκε αργότερα, την αίγλη μίας χώρας που νικάει. Η Ελλάδα του 2016 έχει τα χαρκτηριστικά μίας πατρίδας ηττημένης, που κάνει ό,τι της πουν και που, όταν πάει να σηκώσει κεφάλι, της το κόβουν. Κι αυτή, με τη σειρά της, κόβει τα κεφάλια των πολιτών της.
Για ποια Ελλάδα λοιπόν; Για αυτήν που τρώει τα παιδιά της;
Ναι, την Άννα Κορακάκη δεν τη βοήθησε το κράτος. Εδώ δεν έχει να βοηθήσει έναν άστεγο στο δρόμο, θα βοηθήσει έναν αθλητή; Ναι, με αυτή την έννοια η νίκη είναι όλη δική της. Και τα συγχαρητήρια της πολιτικής ηγεσίας, κατανοητά αλλά αχρείαστα.
Ας το δούμε όμως από μια άλλη σκοπιά: Από την Ελλάδα της βιομηχανίας των μεταλλίων μέσω ντόπινγκ, σε εκείνα τα σκοτεινά σημιτικά χρόνια μίας χώρας που πλήρωνε για να παραστήσει κάτι που δεν ήταν, περάσαμε στη χρεοκοπημένη Ελλάδα που, τη στιγμή της ήττας της, ένα κορίτσι, μόνο του, πατάει τη σκανδάλη και κερδίζει.
Συγγνώμη, αλλά αυτό το χρυσό, σε αυτές τις συνθήκες, είναι πιο ελληνικό από ποτέ. Σίγουρα όλο δικό της. Του ιδρώτα της, του κόπου της στα παραπήγματα όπου προπονούνταν. Αλλά και δικό μας. Της ελπίδας μας. Της Ελλάδας που αγαπάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου