Η φωτογραφία του μικρού Ομράν και η κατευθυνόμενη a la carte ευαισθητοποίηση

Μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Ή μήπως όχι; Μήπως περάσαμε στην εποχή όπου μια φωτογραφία μπορεί να αποκρύψει χίλιες αλήθειες;

Η μάχη στο Χαλέπι είναι ίσως η πιο σημαντική (έως τώρα) μάχη του πολέμου στη Συρία.

Στις 17 Αυγούστου (οι ημερομηνίες έχουν σημασία) οι συριακές δυνάμεις, μαζί με τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ και υποστηριζόμενες από τη ρωσική αεροπορία, προσέβαλαν το κέντρο επιχειρήσεων του «Jaish al-Fatah» στο νοτιοδυτικό Χαλέπι, τη περιοχή 1070 και τη βάση πυροβολικού στο Ramouseh. Οι δυνάμεις των τζιχαντιστών, παρ’ όλη την σφοδρή αντεπίθεση που πραγματοποίησαν, δεν ανέκτησαν τον έλεγχο.

Στις 18 Αυγούστου οι συριακές δυνάμεις είχαν απελευθερώσει το 80% της περιοχής, τις συνοικίεςQarassi, al-Amiriyah και το λόφο al-Jam’iyat και οι δυνάμεις του «Jaish al-Fatah» είχαν εγκλωβιστεί στο νότιο, (ανίκανες να επιχειρήσουν εκεί, λόγω των αεροπορικών επιχειρήσεων) και στο ανατολικό τμήμα.

Ο στόχος των συριακών δυνάμεων είναι ο άξονας Huwayz - Qarassi ώστε να αποκοπεί κάθε... δυνατότητα ανεφοδιασμού και ενίσχυσης των δυνάμεων των τζιχαντιστών. Ο έλεγχος αυτού του άξονα θα σήμαινε αυτόματα την παράδοση τους και τον πλήρη έλεγχο της πόλης από τις συριακές δυνάμεις, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξη του πολέμου.

Μόνη σωτηρία για τις δυνάμεις των τζιχαντιστών θα αποτελούσε μια μικρή εκεχειρία, που θα τους επέτρεπε να ανασυνταχθούν και να ανεφοδιαστούν.

Και ιδού το θαύμα!

Ακριβώς αυτή τη στιγμή «εμφανίζεται» το ρεπορτάζ για τον μικρό Ομράν. Από το κανάλι του Κατάρ αρχικά (χώρα τροφοδότη -διαμεσολαβητή του ΝΑΤΟ- των τζιχαντιστών). Στη συνέχεια το ρεπορτάζ αναπαράγεται από όλα τα δυτικά ΜΜΕ και τα «κανάλια αντικειμενικής πληροφόρησης» που ελέγχουν και χειραγωγούν τα κοινωνικά δίκτυα.

Η «διεθνής κοινότητα» απαιτεί «εκεχειρία» και «ανθρωπιστική βοήθεια» στη πόλη, «ανθρωπιστική βοήθεια» που στη πράξη σημαίνει άνοιγμα διαδρόμων ανεφοδιασμού για τους τζιχαντιστές και τίποτα περισσότερο.

Ο μικρός Ομράν είναι το θύμα ενός πολέμου που δημιούργησαν και συνεχίζουν να τροφοδοτούν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Από την εποχή του πολέμου του Κόλπου και τη φωτογραφία «του Κορμοράνου» τα δυτικά ΜΜΕ έχουν αποδείξει πως μπορούν να αξιοποιήσουν αποτελεσματικά το πόλεμο της Εικόνας και της Επικοινωνίας.

Μην περιμένετε να δείτε φωτογραφία από την πρόσφατη σφαγή του 12χρονου Αμπντάλα Ίσσα. Ούτε από τα δεκάδες παιδιά που δολοφονούνται εν ψυχρώ, σε σχολεία και νοσοκομεία της Υεμένης. Ούτε από τα, δολοφονημένα από ΝΑΤΟικές σφαίρες, παιδιά στο Ντονμπάς.

Ο πόλεμος είναι ήδη εδώ. Και μοναδική ελπίδα για τον μικρό Ομράν, τον Αϊλάν και τα δεκάδες χιλιάδες θύματα δεν είναι τα like στο facebook και η a la carte κατευθυνόμενη ευαισθητοποίηση. Αλλά ο αγώνας ενάντια στις ΝΑΤΟικές επεμβάσεις.

Ανδρέας Ζαφείρης