Το ασφυκτικό καθεστώς παραμονής των χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα έρχονται
πλέον να «πληρώσουν» τα ακριτικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που βρίσκονται
κοντά στις τουρκικές ακτές.
Στη Σάμο η διαχείριση της προσφυγικής ροής, από την έναρξη του ρεύματος μετακίνησης μέχρι και σήμερα, απέχει μακράν των καταστάσεων που είδαν ευρέως το φως της δημοσιότητας, συχνά δε υπό το καθεστώς μιας υπερδιόγκωσης αρνητικών γεγονότων χάριν αναγνωσιμότητας ή τηλεθέασης.
Το όλο πρόβλημα έγκειται στη μετατροπή των Κέντρων Ταυτοποίησης σε κλειστές δομές, με μόνο στόχο να παραμένουν οι πρόσφυγες στα σημεία αρχικής εισδοχής τους και να μη διοχετεύονται διαρκώς στην ηπειρωτική χώρα.
Αυτό, ειδικότερα όσον αφορά τη Σάμο, δημιούργησε μια ασφυκτική κατάσταση στο μοναδικό για το νησί Κέντρο Ταυτοποίησης, το οποίο (σε αντίθεση με άλλα νησιά όπως η Κως, η Χίος και η Λέσβος, όπου τα αντίστοιχα κέντρα εκτείνονται σε μη οικιστικές περιοχές), βρίσκεται ακριβώς στις παρυφές της πρωτεύουσας.
Σε χώρο κατάλληλο για 250 το πολύ άτομα, παραμένουν εδώ και ενάμιση μήνα περισσότεροι από 1.080 πρόσφυγες διαφόρων εθνικοτήτων, με θρησκευτικές, φυλετικές, κοινωνικές και λοιπές διαφορές, οι οποίες ανατροφοδοτούνται από τις συνθήκες της καθημερινής διαβίωσης.
Πέραν των συνθηκών υγιεινής, που είναι οριακές, της «συνύπαρξης» στον ίδιο χώρο ατόμων εθνοτήτων με εντελώς διαφορετικές κουλτούρες, της τροφοδοσίας τους πλέον με κατεψυγμένο -κακής ποιότητας, όπως λένε οι ίδιοι- φαγητό, έχουν δημιουργηθεί εμφανώς συνθήκες που θυμίζουν «φυλακή».
Οι «παλαιοί» αντιμάχονται πεισματικά τους «νεοεισερχόμενους» ως εισβολείς στα κεκτημένα τους, ενώ έχουν δημιουργηθεί ενδοφατρίες ή και ομάδες με τους αντίστοιχους «αρχηγούς».
Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί η προμήθεια και κατανάλωση μπίρας από άτομα που δεν είχαν μέχρι πρότινος επαφή με αλκοολούχα ποτά εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.
Ακόμη οι πρόσφυγες διακατέχονται από μεγάλη ανασφάλεια σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι και το εάν θα καταφέρουν να φτάσουν ποτέ κοντά στους συγγενείς τους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε χώρες της Ε.Ε. ή θα επαναπροωθηθούν, με απρόβλεπτες για εκείνους συνέπειες.
Το πρόβλημα των επεισοδίων μεταξύ των προσφύγων είναι υπαρκτό, ωστόσο πρόκειται για συμβάντα μικρής έκτασης στην ακριτική Σάμο, παρότι παρουσιάζονται συχνά με έμφαση ή και υπερδιόγκωση καθώς, ως γνωστόν, η αρνητική είδηση «πουλάει».
Πιο πρόσφατο παράδειγμα η δημοσιοποίηση ενός «βιασμού» Σομαλής από δύο νεαρούς Αλγερινούς, κάτι που ωστόσο δεν διαπιστώθηκε κατά την προανακριτική διαδικασία, οπότε και δεν απαγγέλθηκε τελικώς κατηγορία για κακουργηματική πράξη σε βάρος των δύο φερόμενων ως δραστών.
Προ διμήνου παρόμοια «είδηση» είχε κάνει τον γύρο της Ελλάδας και κάποιων διεθνών ΜΜΕ σχετικά με εξέγερση και απειλητική έξοδο των προσφύγων από το Κέντρο, ενώ στην ουσία επρόκειτο για μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας που συνοδευόταν από γυναικόπαιδα και άτομα πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια, οι οποίοι και επέστρεψαν αυτοβούλως το ίδιο βράδυ στον χώρο του Κέντρου χωρίς να δημιουργηθεί κανένα επεισόδιο ή να προκληθεί βία.
Στη Σάμο η διαχείριση της προσφυγικής ροής, από την έναρξη του ρεύματος μετακίνησης μέχρι και σήμερα, απέχει μακράν των καταστάσεων που είδαν ευρέως το φως της δημοσιότητας, συχνά δε υπό το καθεστώς μιας υπερδιόγκωσης αρνητικών γεγονότων χάριν αναγνωσιμότητας ή τηλεθέασης.
Το όλο πρόβλημα έγκειται στη μετατροπή των Κέντρων Ταυτοποίησης σε κλειστές δομές, με μόνο στόχο να παραμένουν οι πρόσφυγες στα σημεία αρχικής εισδοχής τους και να μη διοχετεύονται διαρκώς στην ηπειρωτική χώρα.
Αυτό, ειδικότερα όσον αφορά τη Σάμο, δημιούργησε μια ασφυκτική κατάσταση στο μοναδικό για το νησί Κέντρο Ταυτοποίησης, το οποίο (σε αντίθεση με άλλα νησιά όπως η Κως, η Χίος και η Λέσβος, όπου τα αντίστοιχα κέντρα εκτείνονται σε μη οικιστικές περιοχές), βρίσκεται ακριβώς στις παρυφές της πρωτεύουσας.
Σε χώρο κατάλληλο για 250 το πολύ άτομα, παραμένουν εδώ και ενάμιση μήνα περισσότεροι από 1.080 πρόσφυγες διαφόρων εθνικοτήτων, με θρησκευτικές, φυλετικές, κοινωνικές και λοιπές διαφορές, οι οποίες ανατροφοδοτούνται από τις συνθήκες της καθημερινής διαβίωσης.
Πέραν των συνθηκών υγιεινής, που είναι οριακές, της «συνύπαρξης» στον ίδιο χώρο ατόμων εθνοτήτων με εντελώς διαφορετικές κουλτούρες, της τροφοδοσίας τους πλέον με κατεψυγμένο -κακής ποιότητας, όπως λένε οι ίδιοι- φαγητό, έχουν δημιουργηθεί εμφανώς συνθήκες που θυμίζουν «φυλακή».
Οι «παλαιοί» αντιμάχονται πεισματικά τους «νεοεισερχόμενους» ως εισβολείς στα κεκτημένα τους, ενώ έχουν δημιουργηθεί ενδοφατρίες ή και ομάδες με τους αντίστοιχους «αρχηγούς».
Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί η προμήθεια και κατανάλωση μπίρας από άτομα που δεν είχαν μέχρι πρότινος επαφή με αλκοολούχα ποτά εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.
Ακόμη οι πρόσφυγες διακατέχονται από μεγάλη ανασφάλεια σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι και το εάν θα καταφέρουν να φτάσουν ποτέ κοντά στους συγγενείς τους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε χώρες της Ε.Ε. ή θα επαναπροωθηθούν, με απρόβλεπτες για εκείνους συνέπειες.
Το πρόβλημα των επεισοδίων μεταξύ των προσφύγων είναι υπαρκτό, ωστόσο πρόκειται για συμβάντα μικρής έκτασης στην ακριτική Σάμο, παρότι παρουσιάζονται συχνά με έμφαση ή και υπερδιόγκωση καθώς, ως γνωστόν, η αρνητική είδηση «πουλάει».
Πιο πρόσφατο παράδειγμα η δημοσιοποίηση ενός «βιασμού» Σομαλής από δύο νεαρούς Αλγερινούς, κάτι που ωστόσο δεν διαπιστώθηκε κατά την προανακριτική διαδικασία, οπότε και δεν απαγγέλθηκε τελικώς κατηγορία για κακουργηματική πράξη σε βάρος των δύο φερόμενων ως δραστών.
Προ διμήνου παρόμοια «είδηση» είχε κάνει τον γύρο της Ελλάδας και κάποιων διεθνών ΜΜΕ σχετικά με εξέγερση και απειλητική έξοδο των προσφύγων από το Κέντρο, ενώ στην ουσία επρόκειτο για μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας που συνοδευόταν από γυναικόπαιδα και άτομα πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια, οι οποίοι και επέστρεψαν αυτοβούλως το ίδιο βράδυ στον χώρο του Κέντρου χωρίς να δημιουργηθεί κανένα επεισόδιο ή να προκληθεί βία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου