Την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου, στις 1 μμ, στην επίσημη σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα ΕΚΑΒ-ΕΚΕΠΥ υπήρχαν 99 βαρέως πάσχοντες διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, οι οποίοι νοσηλεύονταν σε κοινούς θαλάμους-πρόχειρους αναπνευστήρες και ήταν στη λίστα αναμονής για εισαγωγή σε ΜΕΘ.
Μάλιστα, στην πλατφόρμα αυτή δεν καταχωρείται το σύνολο της επικράτειας, άρα ο πραγματικός αριθμός ήταν ακόμα μεγαλύτερος. Καθημερινά σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ διασωληνωμένοι βαρέως πάσχοντες ασθενείς, που αν είχαν εισαχθεί εγκαίρως σε ΜΕΘ μπορεί και να επιβίωναν.
Η κρίση Εντατικής Θεραπείας είναι μόνο μία παράμετρος (η σημαντικότερη, αλλά όχι η μοναδική) της γενικότερης σοβαρής υγειονομικής κρίσης: στο «Αττικό» υπάρχει νέα πλημμυρίδα ράντζων (έφτασαν 120 την Τρίτη 9/11/21), στο νοσοκομείο Βόλου εφημερεύει στην Παθολογική κλινική ένας (1)
ειδικευμένος γιατρός για 100-120 ασθενείς και αυτή είναι πάνω κάτω η εικόνα σχεδόν σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Η αιτίαση πως «για όλα φταίνε οι ανεμβολίαστοι» είναι ψευτοδικαιολογία: τέλος Μαρτίου 2021, που μόνο μικρό μέρος του πληθυσμού ήταν εμβολιασμένο και τα πραγματικά κρούσματα της νόσου ήταν εκατοντάδες χιλιάδες ταυτόχρονα, ο μέγιστος αριθμός ασθενών που χρειάζονταν ταυτόχρονα νοσηλεία ουδέποτε ξεπέρασε τους 6.000 και από αυτούς ο αριθμός εκείνων που χρειάζονταν ταυτόχρονα ΜΕΘ ουδέποτε ξεπέρασε τους 950. Είναι αδιανόητο το δημόσιο σύστημα περίθαλψης σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων να μην μπορεί να εξυπηρετήσει αυτούς τους αριθμούς πασχόντων από μια νόσο γνωστή ήδη από τις αρχές του 2020. Και μάλιστα τη στιγμή που οι κυβερνώντες είχαν έγκαιρα προειδοποιηθεί αναλυτικά και επίσημα από τους νοσοκομειακούς γιατρούς, ήδη από τον Μάρτιο 2020, για το τι έπρεπε να κάνουν και δεν το έκαναν.
Η πραγματικότητα ήταν άλλη: η κυβέρνηση και συνολικά το σύστημα είχε βαυκαλιστεί πως το εμβόλιο δεν είναι αυτό που είναι (πολύτιμο ιατρικό εργαλείο, που μειώνει δραματικά την πιθανότητα βαριάς νόσησης και θανάτου από COVID19), αλλά δήθεν είναι κάτι που δεν είναι (μαγικό εργαλείο που τάχα θα εξαφάνιζε αστραπιαία τον ιό και αμέσως θα εξασφάλιζε την πλήρη επάνοδο σε οικονομική-κοινωνική καπιταλιστική κανονικότητα καθιστώντας περιττά νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, γενικά τη δημόσια περίθαλψη). Τα ρετάλια αυτού του υποβολιμαίου λάθος αφηγήματος ανεμίζουν ακόμα σαν κουρέλια στην κυβερνητική και γενικότερα τη συστημική προπαγάνδα. Χαρακτηριστικό δε είναι πως ήδη από πέρυσι (2020) έχουμε αύξηση του συνολικού αριθμού θανάτων συγκριτικά με το 2019 και από όλες τις λοιπές παθήσεις, όχι μόνο από την επιδημία. Κι αυτό λόγω παραμέλησης της λοιπής νοσηρότητας, εξ αιτίας των ελλείψεων στο σύστημα περίθαλψης αλλά και λόγω των γενικότερων κοινωνικών συνθηκών.
Μέσα σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα και το ταξικό χάσμα στην αρρώστια και στον θάνατο: ο εκδότης, ο δεσπότης, ο εφοπλιστής και ο υπουργός πάντα θα βρουν την πίσω πόρτα και για τον θάλαμο νοσηλείας και για τη ΜΕΘ και για το, θεωρητικά κλειστό, χειρουργείο.
Στο παρασκήνιο, η κυβέρνηση αδίστακτα κάνει «το σκατό της παξιμάδι». Εκμεταλλεύεται και από πάνω τα χάλια που η ίδια προκαλεί για να προωθήσει γρήγορα και βίαια την πλήρη ιδιωτικοποίηση. Αυτό είναι το «νέο ΕΣΥ», που έχει εξαγγείλει πολλές φορές και αναλυτικά ο Κ. Μητσοτάκης. Στην κεντρική πρωθυπουργική ομιλία στην ΔΕΘ δήλωσε πως προνομιακό πεδίο για τις «Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα» (ΣΔΙΤ)
είναι η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ο νέος υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης δηλώνει ευθαρσώς πως με τέτοιον τρόπο θα «αξιοποιηθούν» και τα όποια κονδύλια του «Ταμείου Ανάκαμψης» της ΕΕ για την υγεία, αν και δεν είναι τυπική προϋπόθεση για την εκταμίευσή τους. Ο κινητήριος μοχλός που αξιοποιείται για αυτήν την πλήρη ιδιωτικοποίηση είναι ο Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας ΕΟΠΥΥ 1/11/2018 (με τα DRGs-KEN) με υπογραφές Πολάκη-Χουλιαράκη κατά το επιβεβαιωμένο δόγμα «ο ΣΥΡΙΖΑ σεντράρει για να σκοράρει μετά η ΝΔ».
Το υγειονομικό κίνημα πρέπει να συνεχίσει να διεκδικεί αυτά που διεκδικεί από την πρώτη στιγμή και που είναι καλά γνωστά και γενικά αποδεκτά.
Το θέμα είναι ο τρόπος της διεκδίκησης. Που πρέπει να συνενώνει το δικαίωμα του λαού σε σύγχρονη, ισότιμη, δωρεάν και δημόσια περίθαλψη με τα στοιχειώδη δικαιώματα των ίδιων των υγειονομικών. Η λεγόμενη «υπεύθυνη στάση» (π.χ. το αιώνιο αφήγημα διάφορων, του ΚΚΕ συμπεριλαμβανόμενου, πως οι πραγματικές απεργίες διαρκείας που θα κλείνουν γενικές εφημερίες νοσοκομείων είναι απαράδεκτες γιατί έτσι θίγεται η υγεία του λαού) έχει εξαντλήσει τα όριά της. Υπάρχει τεράστια αγανάκτηση σε όλους σχεδόν τους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους υπόλοιπους υγειονομικούς που ψάχνει δρόμο να εκφραστεί. Η αγανάκτηση αυτή του υγειονομικού προσωπικού προκύπτει από έναν εκρηκτικό συνδυασμό παραγόντων: εξοντωτική υπερεφημέρευση και υπερεργασία, χαμηλοί μισθοί, αθέτηση δεσμεύσεων για μονιμοποίηση επικουρικού προσωπικού και ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, υποβάθμιση εκπαίδευσης ειδικευόμενων, αναστολές εργασίας και κανονικών αδειών, χυδαίες αυταρχικές συμπεριφορές διορισμένων διοικητών κλπ. Πρέπει άμεσα να συναντηθεί με την αγανάκτηση τοπικών κοινωνιών για την κατάρρευση των νοσοκομείων και την αποσάρθρωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας στις περιοχές τους.
Πρέπει να γίνει ευρύτερα κατανοητό πως αυτό που διακυβεύεται είναι το ίδιο το αγαθό της δημόσιας δωρεάν περίθαλψης που αν δεν γίνουν τώρα κι όχι «μετά» δυναμικοί και παρατεταμένοι διεκδικητικοί αγώνες, θα σταματήσει να υπάρχει έστω και στοιχειωδώς.
*ΓΓ ΟΕΝΓΕ, μέλος ΔΣ ΕΙΝΑΠ, εκπρόσωπος του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή, μέλος της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου