Η συνδικαλιστική τραγωδία

Κι ύστερα άπαντες αναρωτιούνται γιατί ο λαουτζίκος κοιτάει απαθής τις απεργιακές συγκεντρώσεις που διοργανώνουν οι συνδικαλιστικοί φορείς. Πολύ απλά γιατί διαισθάνεται ότι όσοι τις καθοδηγούν είναι πολύ χειρότεροι από αυτούς που σήμερα άρχουν, κι αν βρεθούν … στα πράγματα εκεί είναι που θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος.

Απολαύστε τη σχιζοφρενική συμπεριφορά τους στην περίπτωση του Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ για να αντιληφθείτε ότι οι άνθρωποι είναι τόσο βαθιά νυχτωμένοι, που πέτυχαν εδώ και τριάντα χρόνια να βγάλουν στον αφρό όλους όσους συμφωνούμε ότι ευθύνονται για την κατάντια της χώρας.

Έγιναν εκλογές και ισοψηφήσαν οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Τη λύση για την προεδρία κλήθηκε να δώσει η προσκείμενη στο ΣΥΡΙΖΑ, τρίτη κατά σειρά, παράταξη. Επέλεξε ως πρόεδρο τον αντιμνημονιακό Γιώργο Αμπαζή, εν γνώση της ότι κάθε που θα γίνονται συγκεντρώσεις εκείνος θα συμπεριφέρεται ως μέλος του ΠΑΜΕ κι όχι ως πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ!

Έτσι κι έγινε. Στις τελευταίες συγκεντρώσεις ο Γ. Αμπαζής γράφει κανονικότατα τις κινητοποιήσεις που το όργανο στο οποίο προεδρεύει προετοιμάζει, και συνεχίζει να πορεύεται με το ΠΑΜΕ. Όλη αυτή η παραζάλη δημιουργεί τα ακόλουθα ερωτήματα:

α) ποιος ο λόγος να αποδεχθεί την προεδρία, όταν δε σέβεται το θεσμικό του ρόλο;
β) γιατί οι υπόλοιποι επέλεξαν να τον στηρίξουν, όταν εκ των προτέρων γνώριζαν τη μελλοντική συμπεριφορά του;

Ας επιχειρήσουμε εμείς να δώσουμε τις απαντήσεις.

α) το ΚΚΕ κολακεύτηκε από την προεδρία ενός «αστικού» οργάνου κι ας αμφισβητεί ευθέως την πολιτική του. Δίνει πολιτικό πρεστίζ, βέβαια, και μόνο η ανακοίνωση της «κατάληψης» ενός απόρθητου συνδικαλιστικού κάστρου.

β) οι ΣΥΡΙΖΑιοι ήθελαν να αποδείξουν στην κοινωνία ότι ακόμα και τώρα που ο κόσμος καίγεται το ΚΚΕ συνεχίζει την απομόνωση του στο κλασικό πια «όλοι η Αριστερά αντάμα αλλά το ΚΚΕ χώρια».

Τώρα, λέει, μεθοδεύεται να υποβληθεί μομφή κατά του νεοκλεγμένου προέδρου της ΑΔΕΔΥ για την αποκατάσταση της τάξης.

Το αποτέλεσμα; Όλοι οι Αριστεροί ικανοποιήθηκαν. Το δεύτερο και ουσιαστικό αποτέλεσμα; Όσοι χρόνια καταδυναστεύουν το συνδικαλιστικό κίνημα με τα τερτίπια τους για άλλη μια φορά το ξεβράκωσαν στα μάτια της κοινωνίας και της εδραίωσαν την πεποίθηση ότι ούτε τους 300 της πλατείας Συντάγματος μπορεί να πιστέψει, ούτε σε εκείνους που με τις ντουντούκες επιχειρούν να τους κατεδαφίσουν

Πολίτης Χίου 13/2/12

Ανεξάρτητη Επικοινωνία : Κάτι ανάλογο γίνεται και στο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ Σάμου. Σκεφτείτε ότι στη συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Σάμου (ΠΑΜΕ) το Σάββατο 10/12, όπου συμμετείχε το Νομαρχιακό Τμήμα, η ΕΛΜΕ και ο Σύλλογος Δασκάλων, δεν επέτρεψαν στο Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σάμου και στην ΕΛΜΕ, να χαιρετήσουν στη συγκέντρωση, αλλά επέτρεψαν σε απεργοσπάστη του ΠΑΜΕ να χαιρετήσει εκ μέρους του Νομαρχιακού Τμήματος.