Πριν μερικές ώρες ξεψύχησε άλλο ένα μωράκι, ηλικίας σχεδόν δύο μηνών, στο Αγαθονήσι. Η βάρκα στην οποία επέβαινε, προσέκρουσε στα βράχια εχθές τα μεσάνυχτα. Tο μωρό βρέθηκε στη θάλασσα, όπως και όλοι οι επιβαίνοντες. Μέσα στο σκοτάδι, σκαρφάλωσαν στα κοφτερά βράχια, όλοι βρεγμένοι και παγωμένοι, ενώ οι πνεύμονες του μωρού είχαν γεμίσει νερό.
Κάποιοι από τους λίγους κατοίκους του νησιού που δείχνουν αλληλεγγύη σε αυτό το δράμα που εξελίσσεται στο Αγαθονήσι, μετέφεραν την οικογένεια του παιδιού με το αυτοκίνητό τους στο λιμάνι. Άλλοι κάτοικοι του νησιού καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας πάλευαν με αυτοσχέδια μέσα προσπαθώντας να το βοηθήσουν, χωρίς όμως να έχουν τη γνώση να χρησιμοποιήσουν το οξυγόνο ή κάποιο άλλο μέσο που διαθέτει το κέντρο υγείας του νησιού, το οποίο θα μπορούσε να είναι σωτήριο για το άτυχο μωράκι. Και όλα αυτά σε μία χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή (όρος πλέον ασαφής!), αλλά δεν φροντίζει να διαθέσει έναν γιατρό ούτε για την τοπική κοινωνία, αλλά ούτε και για την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης που ξεβράζει κάθε βράδυ στις ακτές του νησιού εκατοντάδες μισοπνιγμένους πρόσφυγες, μεγάλη μερίδα των οποίων είναι μικρά παιδάκια.
Από αυτό το τραγικό περιστατικό δεν υπάρχει φωτογραφία που να έχει επικοινωνιακή αξία για να συγκινήσει τους Ευρωπαίους πολίτες και γι’ αυτό εμείς αντιπαραθέτουμε το σκοτάδι. Εκατοντάδες άλλα παιδιά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση κάθε βράδυ και επιβιώνουν καθαρά από τύχη.
Ευχόμαστε καλό ταξίδι σε αυτό το μωράκι, που είχε ένα τόσο σύντομο πέρασμα από αυτό τον ανελέητο κόσμο, και τώρα πήγε να συναντήσει τα εκατοντάδες άλλα παιδάκια που είχαν τον ίδιο τραγικό θάνατο. Η οργή και η θλίψη που νιώθουμε όλοι μας, δεν επαρκεί για να αλλάξουμε κάτι από αυτή την κατάσταση.
Κατ’ αρχήν υπάρχει άμεση ανάγκη γιατρού στο Αγαθονήσι. Δεν είναι δυνατόν σε μία χώρα, όπου εκατοντάδες γιατροί και νοσοκόμοι ταξιδεύουν ως εθελοντές στις αναπτυσσόμενες χώρες, να παραμένει ένα νησί επί μήνες χωρίς να υπάρχει γιατρός για να καλύψει μία τόσο σημαντική θέση, αλλά και μία τόσο μεγάλη ανάγκη.
Όμως σε όλη την ακτογραμμή του Αιγαίου, υπάρχει τεράστια ανάγκη αλληλεγγύης από όλους όσους είναι σε θέση να αντιληφθούν το μέγεθος της τραγωδίας που εξελίσσεται δίπλα μας.
Το μόνο ελπιδοφόρο είναι ότι μέρα με τη μέρα, βλέπουμε να μεγαλώνει ένα κύμα αλληλεγγύης από όλο και περισσότερους πολίτες και φορείς, και με αυτό το κύμα οφείλουμε όλοι μας να συμπορευθούμε.
Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες – υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες που δεν είναι σε θέση να το αντιληφθούν, όπως άλλωστε δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν και πάρα πολλά άλλα πράγματα που συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες σε αυτή τη χώρα.
Υπάρχει βέβαια και μία άλλη μερίδα των συμπολιτών μας, που έχει βρει ένα λαμπρό πεδίο πλουτισμού μέσω της εξαπάτησης και της εκμετάλλευσης των προσφύγων.
Όλοι μας, μπορούμε να συνεισφέρουμε. Ο καθένας μας από εκεί που βρίσκεται και με πολλούς τρόπους. Αρκεί να υψώσουμε το ανάστημα μας, προβάλλοντας μία άμυνα έναντι του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης που δέχονται οι πρόσφυγες, και συνεισφέροντας με οποιονδήποτε τρόπο.
Θοδωρής Τσιμπίδης
Διευθυντής - "Αρχιπέλαγος" Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου