Ιστορίες του… «Νέου Σχολείου»

Ιστορία 1^η

Ποια είναι πραγματικά τα όρια της δημοκρατικής ανοχής στην ελληνική εκπαίδευση; Πώς παραμένει «αθόρυβα» στη διευθυντική του θέση ένας άνθρωπος που, μεταξύ άλλων, έχει υπερασπιστεί δημόσια (στην τηλεόραση της Μυτιλήνης) την πολιτική της χούντας των συνταγματαρχών και της δικτατορίας Μεταξά, που είχε στο site του στο σχολικό δίκτυο sch.gr συνδέσμους για την ακροδεξιά παρακρατική οργάνωση Χρυσή Αυγή- η οποία οργανώνει, εκτός των άλλων, πογκρόμ εναντίον των μεταναστών στην Αθήνα-, που έχει δηλώσει σε συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΛΜΕ Λέσβου ότι «δεν συνομιλεί με κομμουνιστές»;

Το επιχείρημα ότι οι πολιτικές-ιδεολογικές πεποιθήσεις αφορούν την προσωπική και όχι την επαγγελματική ζωή δεν μπορεί να σταθεί εφόσον, αφενός, όλες τις παραπάνω δηλώσεις ο Διευθυντής του Πειραματικού Γυμνασίου τις έχει κάνει ως καθηγητής εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ και μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου και, αφετέρου, το site του φιλοξενούνταν στο σχολικό δίκτυο sch.gr, το οποίο κατά τα άλλα δεν φείδεται λογοκρισίας για μη αρεστές πολιτικές σελίδες.

Με ποια κριτήρια λοιπόν τοποθετήθηκε αυτός ο άνθρωπος Διευθυντής στο Πειραματικό Γυμνάσιο και του δόθηκε η ευκαιρία να επηρεάζει με τέτοιες ιδέες ένα ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας, να διαμορφώνει ένα εργασιακό περιβάλλον, να είναι υπεύθυνος για την εκπαίδευση των παιδιών; Νόμιμα, με «αντικειμενικά κριτήρια», θα πει κάποιος…

Η περίπτωση Μακρυπούλια- ο οποίος δεν αποτελεί φυσικά το κύριο πρόβλημα της εκπαίδευσης- ακριβώς αυτό αναδεικνύει καθαρά: τι είναι η αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης· μπορεί να θεωρείς «εθνοσωτήρια» την χούντα του Παπαδόπουλου και αναμορφωτή της χώρας τον Μεταξά, μπορεί να μην κρύβεις τη λύπη σου που ο Χίτλερ δεν ολοκλήρωσε τη γενοκτονία των Εβραίων, μπορεί να θεωρείς αξιόπιστη επιστημονική παραπομπή τη Χρυσή Αυγή, θα υπάρχει όμως πάντα για εσένα μία θέση «ευθύνης» στην εκπαίδευση, εφόσον κατά τα άλλα δεν ενοχλείς την εκπαιδευτική εξουσία με… «συνδικαλισμούς και διεκδικήσεις». Οι σύλλογοι εκπαιδευτικών της Λέσβου όμως που αντέδρασαν στην περίφημη «αυτοαξιολόγηση» τον περασμένο Ιούνιο και δεν δέχτηκαν την υποταγή τους στους μηχανισμούς πειθάρχησης και χειραγώγησης δεν κρίθηκαν άξιοι να αποκτήσουν διαδραστικούς πίνακες.

Αυτή είναι η περίφημη «αξιολόγηση» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και της ΕΕ. Άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους τιμωρεί. Ας αρχίσουμε να αμφισβητούμε τα δεδομένα γιατί το χαλί που στρώνεται κάτω από τις ζωές μας αυτά τα χρόνια είναι επικίνδυνο…

Ιστορία 2^η

«Ευτυχή» κατάληξη είχε για το χώρο της εκπαίδευσης η κωμωδία «Μια καρέκλα για τον Τζιμή» που παίζεται από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Μέγα θέμα είχε γίνει η «τακτοποίηση» του τέως περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης. Η τοπική πολιτική και εκπαιδευτική ηγεσία ενώ αφήνει άλυτα φλέγοντα προβλήματα των σχολείων (κενά σε καθηγητές, ελλείψεις σε βιβλία, ακατάλληλες αίθουσες κ.λπ.) ανέδειξε σε κύριο πρόβλημα τις αξιώσεις του εν λόγω κυρίου.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Στα χρόνια του Καραμανλή του νεότερου με απόλυτα κομματικά κριτήρια ο κ. Τζιμής διορίστηκε περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Β. Αιγαίου. Η δουλειά του ήταν να εξυπηρετεί με ρουσφέτια τους οπαδούς της ΝΔ και να κυνηγάει κάθε διαφορετική φωνή στα σχολεία (ας θυμηθούμε τη στέρηση μισθού που επέβαλλε σε δάσκαλο που διαμαρτυρήθηκε δημόσια για προβλήματα του σχολείου του). Με την αλλαγή της κυβέρνησης όμως θα έπρεπε να επιστρέψει στο σχολείο του ως απλός καθηγητής. Ο ίδιος θεωρώντας μάλλον υποτιμητικό και προσβλητικό να ξαναμπεί σε τάξη, ζήτησε να γίνει Διευθυντής του 4^ου Λυκείου και μόνο (το Γυμνάσιο της Μόριας που χήρευε μάλλον παρακατιανό του έπεφτε).

Την υπόθεση ανέλαβαν οι «κολλητοί» στο ΠΑΣΟΚ της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που σκέφτηκαν ως εξής: «σήμερα είμαστε εμείς στην εξουσία, αύριο μπορεί να είναι αυτοί·ας βολεύουμε ο ένας τον άλλο»· και έτσι υιοθέτησαν το αίτημα του. Αντέδρασε όμως ο δικαιωματικά τοποθετημένος Διευθυντής στο 4^ου Λύκειο, που επίσης ανήκει στο ΠΑΣΟΚ. Για αυτή του την αντίδραση τιμωρήθηκε με ένα σταλινικού τύπου αποκλεισμό από το ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΚ για το ΠΥΣΔΕ.

Λύση στο «αδιέξοδο» δόθηκε με τον πρόσφατο Ν.3879/23-09-2010 για τη Δια Βίου Μάθηση (στις «λοιπές διατάξεις» φυσικά· μίλησε κανείς για φωτογραφική διάταξη;), σύμφωνα με τον οποίο τα κομματικά στελέχη που υπηρετούν σε υψηλόβαθμες θέσεις μετά το πέρας της θητείας τους (δηλ. με την αλλαγή της κυβέρνησης) θα μπορούν να καταλαμβάνουν προσωποπαγή θέση σχολικού συμβούλου. Δηλαδή τα κόμματα εξουσίας θα φροντίζουν τα στελέχη τους και αφού χάσουν την εξουσία. Τώρατι συμβουλές θα δίνουν στους εκπαιδευτικούς άνθρωποι που έχουν 10 και 20 χρόνια να μπούνε σε τάξη και δεν έχουν και τα απαιτούμενα επιστημονικά προσόντα μόνο η υπουργός και οι βουλευτές που το ψήφισαν ξέρουν. Όσο για μας και τους μαθητές μας, μπορεί να μην γνωρίζουμε αν θα έχουμε φέτος πετρέλαιο να ζεσταθούμε αλλά τουλάχιστον θα έχουμε την ικανοποίηση πως «δικαιώθηκε» ο κ. Τζιμής.

Ιστορία 3^η

Βεβαίως η Διοίκηση δεν έδειξε αντίστοιχα αντανακλαστικά και για να δώσει μια λύση στο γνωστό πρόβλημα του ΕΠΑΛ Πλωμαρίου. Δυόμιση μήνες από το άνοιγμα των σχολείων και υπάρχουν ακόμα κενά εκπαιδευτικών (συνολικά 45 ώρες περίπου). Και αν για τον Γεωπόνο που λείπει η Διοίκηση παραπέμπει στο Υπουργείο, για τις 6 ώρες ΠΕ04 δεν μπορεί να κάνει πια τα στραβά μάτια… Γιατί υπάρχουν τρεις (3)!!! εκπαιδευτικοί της ειδικότητας αυτής στο Λύκειο του Πλωμαρίου οι οποίοι έχουν πλεόνασμα ωρών (συνολικά 13!!!) και οι οποίοι αρνούνται (!!!) να πάνε στο ΕΠΑΛ να συμπληρώσουν το ωράριό τους, παρά τη σχετική απόφαση του ΠΥΣΔΕ. Από πού αντλούν το θράσος; Ποιοι τους κάνουν πλάτες; Γιατί τους ανέχεται η Διοίκηση, την ώρα που έχει κάνει λάστιχο δεκάδες άλλους εκπαιδευτικούς, στέλνοντάς τους να συμπληρώνουν ωράριο (μέχρι τελευταίας ώρας) σε δύο, τρία και τέσσερα σχολεία; Ας βγάλουν οι συνάδελφοι τα συμπεράσματά τους…

Επίλογος

Το παραμύθι έχει και κακό λύκο και ατίθασα γουρουνάκια… Το Νέο Σχολείο που μας ετοιμάζουν χτίζεται με πολύ παλιά υλικά: από τον φασισμό- που μπαίνει στα σχολεία με κοστούμι και αντικειμενικά κριτήρια- μέχρι την αξιολόγηση, που ενώ «δικαιώνει» κάθε κολαούζο της εξουσίας, στρέφεται ενάντια στον εκπαιδευτικό της τάξης που αγωνίζεται και διεκδικεί. Κι ο μαθητής τελικά από «πρώτος» φτάνει «τελευταίος» και καταϊδρωμένος…

Μυτιλήνη, 29-11-2010

 Αγωνιστική Παρέμβαση ΕΛΜΕ Λέσβου