Η αρχαιολογική σκαπάνη της πανεπιστημιακής ανασκαφής του ΑΠΘ κατά την τελευταία περίοδο αποκάλυψε ένα τμήμα του τείχους, ύψους έως και 1.90 μέτρων, μέσα σε επιχώσεις που υπερβαίνουν συχνά σε βάθος και τα 4,5 μέτρα, ενώ, σύμφωνα με τον υπεύθυνο, αναπληρωτή καθηγητή Παναγιώτη Φάκλαρη, το σημαντικό αυτό μνημείο «πρέπει να αναστηλωθεί και να αναδειχθεί».
Η αναστήλωση αυτή, όταν γίνει, αναμένεται να δώσει σε κάποια σημεία ένα εντυπωσιακό μνημείο αρκετών μέτρων ύψους.
Η ανασκαφή αποκάλυψε, επίσης, πλήθος αγγείων, ειδωλίων και νομισμάτων, ανάμεσά τους και ένα χάλκινο νόμισμα του Κάσσανδρου με κεφαλή του Ηρακλή στον εμπροσθότυπο και ιππέα στον οπισθότυπο, που χρονολογεί και το τείχος μαζί και με τα άλλα αρχιτεκτονικά και ανασκαφικά στοιχεία, μετά τις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα.
Επίσης, βρέθηκαν μεγάλες ποσότητες από απανθρακωμένους σπόρους φακής, αρακά και άλλων όσπριων, από τροφικά κατάλοιπα της εποχής του 2ου και 1ου π.Χ. αιώνα.
«Με τα μεταπύργια να φτάνουν το εντυπωσιακό πάχος των 2,80 μ. και ενίσχυση κατά διαστήματα από στιβαρούς ορθογώνιους και ημικυκλικούς πύργους, το τείχος αυτό ήταν σαφώς κατασκευασμένο με πρόνοια για την αντιμετώπιση, αλλά και την εγκατάσταση πολεμικών μηχανών», δήλωσε ο κ. Φάκλαρης.
Το βάθος στο οποίο αποκαλύπτεται το τείχος συχνά υπερβαίνει τα 4,5 μέτρα λόγω του όγκου των φερτών υλών που σώρευσε πάνω του ένας χείμαρρος, ο οποίος έδρασε καταστροφικά κατά την αρχαιότητα. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και η καλή κατάσταση του μνημείου, μια που οι τεράστιες αυτές επιχώσεις το προστάτευαν από τη φυσική φθορά και την ανθρώπινη παρουσία.
Η άνοδος στους πύργους και στις επάλξεις γινόταν με χτιστές κλίμακες, πέντε από τις οποίες έχουν ήδη ερευνηθεί. Δίπλα σε πύργους, καλυμμένες από την ημικυκλική προβολή τους, βρέθηκαν πυλίδες που χρησίμευαν για εξόδους αιφνιδιασμού του εχθρού, ενώ σε όλο το τμήμα του τείχους διαπιστώθηκε η ενσωμάτωση στην κατασκευή του οικοδομικού υλικού σε δεύτερη χρήση, προερχόμενου από άγνωστα, κατεστραμμένα δημόσια κτίρια της πόλης.
Ολα τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του τείχους αλλά και τα ανασκαφικά στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατασκευή του ανάγεται στα χρόνια της βασιλείας του Κασσάνδρου και συγκεκριμένα μετά τις αρχές του 3ου αι. π.Χ., εποχή κατά την οποία η Μακεδονία γνωρίζει μια ταραχώδη περίοδο εμφυλίων συγκρούσεων και εξωγενών επεμβάσεων.
Η γεωγραφική θέση της πόλης, πάνω στον αμαξιτό δρόμο που οδηγούσε από τα λιμάνια της Πύδνας και της Μεθώνης προς την Ανω Μακεδονία, καθιστούσε απαραίτητη την οχύρωσή της για την εξασφάλιση και τον έλεγχο της σημαντικής αυτής διάβασης.
Η πανεπιστημιακή ανασκαφή βρίσκεται σε εξέλιξη από το 1981 και μέχρι στιγμής έχει αποκαλύψει τα 2/3 από την περίβολο της Βεργίνας, σε μεγάλη έκταση και σε βαθιά επίχωση.
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ
Σοβαρές ενστάσεις αναφορικά με όσα υποστηρίζει ο κ. Φάκλαρης και πρωτίστως στη χρονολόγηση του τείχους εξέφρασαν χθες τόσο η υπεύθυνη του αρχαιολογικού χώρου της Βεργίνας, αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδου όσο και η καθηγήτρια Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και ευρωβουλευτής Χρυσούλα Παλιαδέλη.
Οπως εξήγησε στο «Εθνος» η πρώτη, η ίδια το 2004 ανέσκαψε και μελέτησε ένα τμήμα του τείχους μήκους 60 μέτρων στη βορειοδυτική πλευρά και η χρονολόγηση που έγινε από κεραμικά και νομίσματα και από τη συστηματική στρωματογραφημένη ανασκαφή είναι ότι αναγόταν στην εποχή του Φιλίππου του Β μεταξύ του 350 και 340 π.Χ.
Επιπλέον κάτω από το τείχος αυτό είχαν βρεθεί τμήματα παλαιότερου τείχους που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα π.Χ.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
ritzal@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου