Κάνουν γαργάρα την Ελβετία…

Μπορεί πρoς το παρόν να είναι «φήμη», αλλά η αί­σθηση ότι η παρουσία των ονομάτων Ελλήνων βου­λευτών, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., φρενάρει τις αποκαλύψεις σχετι­κά με τα ονόματα των Ελλήνων που δια­τηρούν παράνομα καταθέσεις στην Ελ­βετία είναι δυνατόν να αποτελέσει και την ταφόπλακα του (μεταπολιτευτικού) πολιτικού συστήματος όπως το γνωρίζουμε σήμερα.

Μπορεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που τους τελευταίους μήνες έπαιξε (ιδιαίτερα έντονα) σε επικοινωνιακό επίπεδο το θέμα των καταθέσεων στην Ελβετία για να αποκομίσει πολιτικούς πόντους, να έδειξε οργή στις αιτιάσεις, αλλά δεν κατάφερε να κρύψει την αμηχανία του απέναντι στην πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα για το συγκεκρι­μένο θέμα συνοψίζεται σε τρία μέτω­πα. Ας τα δούμε.

Η αποκάλυψη Ζησιάδη

Πρώτα η αποκάλυψη που έκανε ο Ελληνοελβετός βουλευτής Ιωσήφ Ζησιάδης γύρω από τις καταθέσεις Ελλήνων βουλευτών και την άρνηση των ελληνι­κών κυβερνήσεων από το 2005 να συ­νεργαστούν με τις ελβετικές αρχές για την καταπολέμηση της φορολογικής απάτης. Σημειώνεται ότι, μετά την παρουσίαση της συνέντευξης του Ζησιάδη στην «Έρευνα» (του Π. Τσίμα στο Mega), ο πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος έστειλε μήνυμα στον βουλευτή, με το οποίο του ζητούσε να του στείλει το βί­ντεο της εκπομπής. Την επόμενη ημέρα ο Ζησιάδης, απαντώντας στον Πετσάλνικο, επιβεβαιώνει ότι το βίντεο αντα­ποκρίνεται στις δηλώσεις του, σύμφω­να με τις οποίες οι ελληνικές αρχές δεν επιθυμούσαν να πραγματοποιηθεί έλεγχος των καταθέσεων Ελλήνων πο­λιτών στην Ελβετία, διότι περιλαμβάνο­νται σε αυτούς και βουλευτές των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων.

Ο ελλη­νικής καταγωγής Ελβετός βουλευτής, που κλήθηκε να καταθέσει στην ελλη­νική Βουλή για το θέμα, δεν έκρυψε την έκπληξή του για την κλήση αυτή. Και σημείωσε σε νεότερη επιστολή του ότι είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή της Ελβετίας για την ανάγκη δίωξης της φορολογικής απάτης και την αναγκαιό­τητα να υπάρξει διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας.
«Η προσπάθειά μου στόχευε να υπερασπιστώ την Ελλάδα» δήλωσε ο Ζησιάδης, που εν μέσω οικονομικής κρίσης αντιμετωπίζει το φαινόμενο της διαρ­ροής καταθέσεων στην Ελβετία.
Και κατέληξε (επί του αυτονόητου) ο Ζησιάδης προς τον Πετσάλνικο διερωτώμενος για τα συμπεράσματα που θα έβγαζε ο ίδιος, αλλά και ο κάθε πολί­της, εάν πληροφορούνταν ότι «οι κυ­βερνήσεις της Ελλάδας (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) από το 2005 δεν επιθυμούν να συνάψουν συμφωνία καταπολέμησης της φορολογικής απάτης, όταν οι επί­σημες ελβετικές αρχές δηλώνουν πρό­θυμες να συνεργαστούν;».

Γιατί καθυστερούν;

Το δεύτερο μέτωπο αφορά τη δεδο­μένη καθυστέρηση της συμφωνίας με την Ελβετία, που δίνει τον χρόνο σε όσους διατηρούν παράνομες καταθέ­σεις στην Ελβετία να τακτοποιήσουν τις... υποθέσεις τους μεταφέροντας αλλού τις μαύρες καταθέσεις.

Τα Νησιά Κέιμαν, οι Ολλανδικές Αντίλλες και άλλοι 22 νησιωτικοί (κυ­ρίως) προορισμοί παραμένουν ασφα­λείς φορολογικοί παράδεισοι. Μερι­κοί εξ αυτών μπορεί πολύ εύκολα να εντοπιστούν με βάση τις συμμετοχές υπεράκτιων σχημάτων στο μετοχικό κεφάλαιο ορισμένων εισηγμένων στο Χ.Α. εταιρειών. Καλά ενημερωμένη κυ­βερνητική πηγή υπολογίζει τις καταθέσεις συμπατριωτών μας στις ελβετικές τράπεζες στα 80 με 90 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανόμενων των νόμιμων αλλά και όσων φοροδιαφεύγουν από τους εγχώριους ελεγκτικούς μηχανι­σμούς. Η ίδια πηγή υποστηρίζει πως, εάν ήθελε, η προηγούμενη κυβέρνηση θα είχε από το τέλος του 2010 τα στοιχεία όσων Ελλήνων διατηρούν – κάθε είδους – λογαριασμούς στη χώρα της κεντρικής Ευρώπης. Κυρίως, όμως, υπογραμμίζει, συμφωνώντας πρακτικά με τον Ζησιάδη, πως, εάν είχε κυρωθεί στη Βουλή η συμφωνία που υπογρά­φτηκε μεταξύ των δύο πλευρών στη Βέρνη (συγκεκριμένα στις 4.11.10) για την ανταλλαγή πληροφοριών σε περι­πτώσεις φοροδιαφυγής, η κατάσταση θα ήταν τελείως διαφορετική.

Άσχετα από το βάσιμο ή όχι των τε­λευταίων καταγγελιών του Ζησιάδη και της «νομιμότητας» της τελευταί­ας πρότασης Πετσάλνικου για έλεγχο καταθέσεων πολιτικών στην Ελβετία, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Αρ­κεί να είχε ευαισθητοποιηθεί έστω μία φορά στις αλλεπάλληλες οχλήσεις του Νίκου Χουντή προς τους συναρμόδιους κοινοτικούς επιτρόπους, καθώς ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται συστηματικά με το θέμα από τα μέσα του 2010.

Μπλόκο της Κομισιόν

Το τρίτο μέτωπο εντοπίζεται στην αντίθεση της Κομισιόν να συναινέσειστη φορολόγηση των καταθέσεων των Ευρωπαίων πολιτών στην Ελβετία, χωρίς να έχει προηγηθεί η άρση του απορρήτου των λογαριασμών τους.
Η Επιτροπή μάλιστα λέγεται ότι εί­ναι αποφασισμένη να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον όλων των κοινοτικών χωρών – συμπεριλαμ­βανομένης, φυσικά, και της Ελλάδας – που διαπραγματεύονται ή έχουν ήδη υπογράψει διμερείς συμφωνίες με την Ελβετία για τη φορολόγηση των κρυφών καταθέσεων που έχουν οι πολίτες τους σε ελβετικές τράπε­ζες χωρίς την άρση του απορρήτου των λογαριασμών τους.

Η Κομισιόν έχει ζητήσει από τη Γερ­μανία και τη Μ. Βρετανία να τροποποιήσουν τις συμφωνίες τους με την Ελ­βετία και να τις ευθυγραμμίσουν με τη σχετική κοινοτική νομοθεσία. Η Νομι­κή Υπηρεσία της Επιτροπής θεωρεί ότι διμερείς συμφωνίες τέτοιου τύπου με την Ελβετία βρίσκονται σε αντίθεση με την κοινοτική νομοθεσία για τη φορο­λόγηση των καταθέσεων.

Ο αρμόδιος επίτροπος Άλγκιρντας Σεμέτα επιμένει πολύ στην ανάγκη το Λονδίνο και το Βερολίνο να τροποποι­ήσουν αυτές τις συμφωνίες τους, που δεν θα έχουν αναδρομική ισχύ, αλλά θα αρχίσουν να ισχύουν για το μέλ­λον. Εκτός του ότι οι χώρες - μέλη εί­ναι αναρμόδιες να υπογράφουν τέτοι­ου τύπου συμφωνίες, οι διμερείς δια­πραγματεύσεις που έχουν αρχίσει αρ­κετές από αυτές, όπως π.χ. η Ελλάδα, θα μπορούσαν να επηρεάσουν με ιδι­αίτερα αρνητικό τρόπο τη διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης που έχει ήδη αρχίσει μέσα στην Ένωση για την ανα­θεώρηση της κοινοτικής Οδηγίας της σχετικής με τη φορολόγηση της απο­ταμίευσης και των καταθέσεων.

Κλειδί ο χρόνος

Ήδη η Αυστρία και το Λουξεμβούρ­γο, που επιμένουν να κρατήσουν το σύστημα του απορρήτου των κατα­θέσεων για τις τράπεζές τους, έχουν μπλοκάρει την ενδοκοινοτική διαπραγ­μάτευση ζητώντας να ισχύσει και γι’ αυτές το ίδιο σύστημα απορρήτου που έχει γίνει δεκτό για τις καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες.
Κατόπιν αυτών, το ερώτημα είναι: Γιατί την αδράνεια της προηγούμενης κυβέρνησης τη συνεχίζει το τρέχον σχήμα, την ώρα που με σχετικά συνοπτικές διαδικασίες θα μπορούσαν να περάσουν... σε διάστημα ωρών από τη Βουλή και να υποβληθούν ακόμη και μέσα στο 2011 τα πρώτα σχετικά αι­τήματα της Αθήνας προς την Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας;

Κλειδί στις διεργασίες που φέρε­ται να γίνονται στο παρασκήνιο (πο­λιτικών και επιχειρηματικών κύκλων) είναι ο χρόνος υλοποίησης της συμ­φωνίας. Αυτό διότι, εάν η Ελλάδα ακο­λουθήσει το υφιστάμενο πλαίσιο (στη βάση της ελβετογερμανικής ή ελβετοαγγλικής συμφωνίας, οι οποίες υπο­γράφηκαν πριν από λίγους μήνες), το Δημόσιο θα μπορούσε να προσδοκά πράγματι σημαντικά φορολογικά έσο­δα από τις καταθέσεις Ελλήνων σε ελ­βετικές τράπεζες.
Αυτό βέβαια υπό την προϋπόθεση πως, την περίοδο που θα τίθεται σε ισχύ η συμφωνία, θα υπάρχουν τα κε­φάλαια αυτά στις θυρίδες και τους λογαριασμούς των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Και επειδή, όπως όλα δείχνουν, η διμερής συμφωνία θα ισχύ­σει από 1.1.2013, μεσολαβεί διάστημα πλέον του ενός χρόνου για να γίνουν οι απαραίτητες διαδικασίες και τα σχετικά δρομολόγια μεταφοράς από την Ελ­βετία σε άλλους προορισμούς...

Μετά την παρέμβαση της Κομισιόν, μάλιστα, πιθανόν όλο το θέμα να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες και να ισχύσει αυτό που το «Π» έγρα­φε από τον περασμένο Απρίλιο: ο μό­νος τρόπος για να ανοίξουν οι λογαρι­ασμοί κάποιου στην Ελβετία είναι να έχει καταδικαστεί προηγουμένως ο δικαιούχος για φορολογικό αδίκημα στην Ελλάδα.

Για να καταλάβετε πάντως το επίπεδο της αμηχανίας του Βενιζέλου στο ερώτημα Παπαδημούλη να τοποθετη­θεί για την καθυστέρηση της συζήτη­σης για τις ελβετικές καταθέσεις, δια­βάστε απλώς την απάντηση που έβαλε ο υπουργός να εκδοθεί από του υπουρ­γείο Οικονομικών. Είναι πραγματικό... μνημείο της εποχής του μνημονίου:
«Η επιθυμία να απαντήσει ο ίδιος ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονο­μικών στην επίκαιρη ερώτηση του κ. Παπαδημούλη δεν πρέπει να αντιστρέ­φεται και να ερμηνεύεται ως αποφυγή απάντησης, όταν συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Αυτήν την απάντηση δεν θα μπορούσαν να τη δώσουν οι κ. αναπλη­ρωτές υπουργοί και ο κ. υφυπουργός Οικονομικών που δεν έχουν τις σχε­τικές πληροφορίες ούτε μπορούσαν να τις αντλήσουν υπηρεσιακά από το υπουργείο Οικονομικών»...

Η αμηχανία και η ταραχή δεν απέτρεψαν, πάντως, τους μηχανισμούς παραγωγής παραπολιτικών και ειδήσεων από το να αρχίσουν να ετοιμάζουν την κοινή γνώμη για νέο μπαράζ αποκαλύ­ψεων, όπως τότε που ο Βενιζέλος έλε­γε ότι «θα τρίβετε τα μάτια σας» όταν αποκαλύψουμε τα ονόματα αυτών που φυγάδευσαν καταθέσεις στο εξωτερι­κό. Τώρα οι αποκαλύψεις λένε ότι με τα στοιχεία της BlackRock (και με εντο­λή Παπανδρέου, κατά τη διαρροή) ο Πετσάλνικος... καλεί έναν - έναν τους βουλευτές ζητώντας τους να αποδεχθούν το άνοιγμα λογαριασμών σε ελ­βετικές τράπεζες.

topontiki