«Αθάνατος!»: Κηδεύτηκε ο Μανώλης Γλέζος

Το τελευταίο «αντίο» στον μεγάλο Αγωνιστή της Αριστεράς - Μεσίστια η σημαία στην Ακρόπολη - Σε στενό οικογενειακό κύκλο πραγματοποιήθηκε σήμερα, Τετάρτη 1 Απριλίου, η κηδεία του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος πέθανε τη Δευτέρα, σε ηλικία 98 ετών

Η ελληνική σημαία κυματίζει μεσίστια στον βράχο της Ακρόπολης, ως φόρος τιμής στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου.

Τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία για το Μανώλη Γλέζο στο Α' Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών σε στενό οικογενειακό κύκλο λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά της πανδημίας.

Ψυχή Βαθιά σύντροφε Μανώλη!

“Στις παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα. Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα!”

Μανώλης Γλέζος, 9/9/1922 – 30/3/2020

Πέθανε ο Γλέζος!!! Το θλιβερό νέο μαθεύτηκε σ’ όλη τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Το νέο επισκίασε ακόμη και τις θλιβερές μέρες που ζούμε.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετέχει ενεργά στην Αντίσταση  με αποτέλεσμα να υποστεί πολλές διώξεις και φυλακίσεις. Τη νύκτα της  30^ης Μαΐου  του 1941 μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασαν  -κάτω από τα μάτια της φρουράς-  τη σημαία με τη σβάστικα της Ναζιστικής Γερμανίας  από τον βράχο της Ακρόπολης. Συνελήφθη  και  φυλακίστηκε γι’ αυτή του την πράξη.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο τόσο από το εμφυλιακό όσο και από το μετεμφυλιακό κράτος.  Εντούτοις, οι ποινές θανάτου του, δεν εκτελέσθηκαν, λόγω της δημόσιας κατακραυγής του Ελληνικού λαού και της Διεθνούς κοινής γνώμης.

Πρωτοστάτησε, ακόμη και μέσα από τη φυλακή, στην ανασυγκρότηση της Αριστεράς τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 1950.

Ο Μανόλης Γλέζος σταθερά στη σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν απουσίασε από κανένα αγώνα του λαού. Μέχρι και τα τελευταία χρόνια συνέχιζε να αγωνίζεται για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, να συμμετέχει στους αγώνες της εργατικής τάξης και να υπερασπίζεται τους νέους αγωνιστές ενάντια στη βία των μηχανισμών καταστολής.

Θα βρίσκεται στη ζωντανή μνήμη του λαού σε κάθε μέρος σε κάθε στιγμήεκεί όπου ζουν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι.

Όμως, όχι, δεν λυπάται όλη η Ελλάδα για τον θάνατο του Γλέζου.

Δεν λυπάται:
Το έθνος που άφηνε ατιμώρητους ταγματασφαλίτες και εκτελούσε ΕΑΜίτες/ΕΑΜίτισσες που αντιστάθηκαν στον φασισμό/ναζισμό.
Το έθνος των Γκοτζαμάνηδων και αυτών που «ξέχασαν» να καταδικάσουν τους βασανιστές της χούντας.
Το έθνος που ανοίγει τα λιμάνια του για τους φονιάδες του ΝΑΤΟ.
Το έθνος που ξεπουλάει την υγεία, την παιδεία, το ρεύμα, τα τραίνα, τα λιμάνια, το νερό κτλ..

Γιατί ο Γλέζος εκπροσωπούσε:

Το έθνος που τους χωράει όλους τους εργαζόμενους που μοιράζονται τα βάσανα και τους αγώνες τους, Έλληνες, Μουσουλμάνους, Άθεους, Χριστιανούς, Εβραίους, οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες.
Το έθνος που μάχεται ενάντια στα μνημόνια, στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας, και του δημόσιου πλούτου.
Το έθνος που πιστεύει βαθιά πως «Τα σύνορα την απλωσιά του κόσμου στενεύουν» επειδή «Πατρίδα μας είναι όλη η γη».

Χρέος μας:

- Να αντισταθούμε στην προσπάθεια των «επισήμων» να μετατρέψουν τον τελευταίο παρτιζάνο σε μια ακίνδυνη μούμια.
- Να διατηρήσουμε ζωντανό στην μνήμη αυτόν τον Γλέζο. Τον 96χρονο που στέκεται στην βροχή, υψώνει την γροθιά και τιμάει τους νεκρούς συντρόφους του.

Πηγές: Εκπαιδευτική Λέσχη , Chris Avramidis , Alterthess