Β. Α. ΜΟΤΣΑΡΤ - Τραγούδια για φωνή και πιάνο...

Μια πολύ όμορφη εκδήλωση προγραμματίζεται για το Σάββατο, 16 Οκτώβρη, στις 8.30 μ.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Καρλοβασίου. Πρόκειται για μια συναυλία για φωνή και πιάνο, που σκοπό έχει να παρουσιάσει τα άγνωστα στο ευρύ κοινό -αν και εξαιρετικά- τραγούδια του Μότσαρτ και να αναδείξει για άλλη μια φορά την πρωτοπόρα μεγαλοφυΐα του συνθέτη...

Ευαγγελία Μπεκιάρη (σοπράνο)

Μανώλης Περυσινάκης  (πιάνο)

Για το ίδιο θέμα ο  Γιάννης Ιωαννίδης, συνθέτης, καθηγητής μουσικής, μουσικογράφος και αρχιμουσικός, γράφει:

"Η Τέχνη είναι ένα μορφοπλαστικό επίτευγμα και η μορφοποίηση είναι σκέψη. Ο Μότσαρτ είναι ένας ανανεωτής αυτής της μουσικής σκέψης κι έβαλε τη σφραγίδα της ανανέωσης σε όλα τα είδη και κατηγορίες, με τις οποίες ασχολήθηκε… Το είδος που είναι πραγματικά σφραγισμένο από τη μεγαλοφυία του είναι το τραγούδι με συνοδεία πιάνου (Klavierlied), αυτός ο τύπος Lied, που χαρακτηρίζει κατεξοχήν τη μουσική του ρομαντικού 19^ου αιώνα και των μεγάλων συνθετών που τον εκπροσωπούν (Schubert, Schumann, Brahms).

Πόσοι όμως γνωρίζουν (αφού κατά τον πιο ανεξήγητο τρόπο μοιάζει να αποσιωπάται αυτό το γεγονός) την αποφασιστική συμβολή του Μότσαρτ σ΄ αυτόν τον τομέα: Τα μουσικά λεξικά και οι «Ιστορίες της Μουσικής» αναφέρουν ελάχιστα σχετικά…Ας πλησιάσουμε δύο μόνο από τα τραγούδια του Μότσαρτ: «Ο μενεξές» και «Αίσθημα δειλινού». Το πρώτο είναι μια «σκηνή», μια Μπαλλάντα, και το δεύτερο ένα καθαρά ρομαντικό κομμάτι – που θα μπορούσε να είχε γραφτεί και είκοσι ή και πενήντα χρόνια αργότερα…

Τα τραγούδια αυτά προαγγέλουν και καλύπτουν και τους τρεις τύπους του μετέπειτα χαρακτηριστικού ρομαντικού Lied: Στροφικό (κατά τα λαϊκά πρότυπα), Δραματικό – αφηγηματικό (Μπαλλάντα) και Λυρικό – διασυντεθειμένο. Ο Alfred Einstein (ένας από τους μεγαλύτερους μουσικολόγους και ιστορικούς της μουσικής) γράφει: «Τραγούδι και συνοδεία βρίσκονται σε πλήρη ισορροπία και δεν πρόκειται ούτε για Μελωδία με συνοδεία Πιάνου, ούτε για κομμάτι για Πιάνο με συνοδεία Φωνής». Αυτά όμως τα γράφει ως χαρακτηριστικά των τραγουδιών του Schubert και σαν σε αντίθεση με τα τραγούδια του Mozart! Τι θλιβερό, όταν (…) αυτά είναι ακριβώς τα χαρακτηριστικά των δύο που πήραμε για παράδειγμα, πέρα βέβαια από τον συγκινησιακό τους φόρτο και το άριστο γούστο τους – αυτό το γούστο που θαύμασε και ο μεγάλος Haydn! Και, μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, ότι μετά από τα τραγούδια του Mozart δεν προστέθηκε τίποτε το τεχνικώς ή αισθητικώς «νέο» στην κατηγορία του Lied με συνοδεία Πιάνου!"

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

1. Das Veilchen (Ο μενεξές – Goethe 1785)

2. Abendempfindung (Αίσθημα δειλινού – Joachim Heinrich Campe 1787)

3. Als Luise die Briefe ihres ungetreuen Liebhabers verbrannte (Όταν η Λουίζα έκαψε τα γράμματα του άπιστου εραστή της - Gabriele von Baumberg 1787)

4. Die Alte (Η γριά – Friedrich von Hagedorn 1787)

5. An Chloë (Για τη Χλόη – J. G. Jacobi 1787)

6. Dans un bois solitaire (Σ’ ένα απομονωμένο δάσος – Ant. H. de la Motte 1787-8)

7. Oiseaux, si tous les ans (Πουλιά, αν όλα τα χρόνια – Antoine Ferrand 1777)

8. Un moto di gioja (Ένα αίσθημα χαράς – Lorenzo da Ponte 1786)

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

 

1. Ridente la calma (Γελώντας η ηρεμία – αγνώστου 1772-5)

2. Trennungslied (Τραγούδι του αποχωρισμού – Klamer Schmidt 1787)

3. Der Zauberer (Ο μάγος – C. F. Weiß 1785)

4. Das Kinderspiel (Παιδικό παιγνίδι – Christ. Ad. Overbeck 1791)

5. Ein deutsches Kriegslied (Γερμανικό πολεμικό τραγούδι – Gleim 1788)

6. Das Traumbild (Όραμα – Ludwig H. Ηölty 1787)

7. Ich würd auf meinem Pfad (Θα ‘βλεπα στο δρόμο μου – J. Timoth. Hermes 1781-2)

8. Sei du mein Trost (Ας είσαι η παρηγοριά μου – J. Timoth. Hermes 1781-2)

Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα του πολιτιστικού συλλόγου Ηδύλη 

Γενική είσοδος, 5 ευρώ

Παιδιά έως 18 ετών,  είσοδος ελεύθερη