Στις 13 Σεπτέμβρη επιστρέφουν οι μαθητές όλων των βαθμίδων στις αίθουσες, ενώ από την 1η Σεπτέμβρη οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται ξανά στα σχολεία τους. Η νέα σχολική χρονιά αποτελεί μια αναπαραγωγή της περασμένης, με ακόμα χειρότερους όρους για τους εκπαιδευτικούς. Η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ δείχνει να μην διδάχθηκε από τα τραγικά αδιέξοδα της περασμένης χρονιάς, το παρατεταμένο λουκέτο στα σχολεία, ένα από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια παγκοσμίως, όπως ομολογεί η ίδια η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ.
Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος με πείσμα αρνείται να πάρει στοιχειώδη μέτρα για την προφύλαξη της υγείας των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Όχι μόνο δεν αραιώνει τους μαθητές στα τμήματα, αντίθετα προχωρά σε συγχωνεύσεις αυξάνοντας τους μαθητές στους 27 στις σχολικές αίθουσες! Ούτε λόγος για επιπλέον προσλήψεις εκπαιδευτικών ώστε να καλύψουν τις πρόσθετες ανάγκες. Προκλητικά ο Βορίδης μέσα στο καλοκαίρι ανακοίνωνε περικοπές στις δαπάνες για προσωπικό στην καθαριότητα στα σχολεία και τις δημόσιες υπηρεσίες.
Όπως σε όλη την κοινωνία και στους χώρους εργασίας, έτσι και στα Δημόσια Σχολεία αρνείται να προχωρήσει στη διενέργεια μαζικών και επαναλαμβανόμενων τεστ με την ευθύνη του ΕΟΔΥ σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Αντί αυτών εφαρμόζει πιστά το δόγμα της ατομικής ευθύνης, καθιστώντας υπεύθυνους τους μαθητές οι οποίοι θα διενεργούν από μόνοι τους τα αμφιβόλου ποιότητας πλέον self-test. Αντίστοιχα μέτρα «ατομικής ευθύνης» επιφυλάσσει και για τους εκπαιδευτικούς που δεν έχουν εμβολιαστεί, υποχρεώνοντάς τους να πληρώνουν από την τσέπη τους δύο τεστ την εβδομάδα κατ’ αποκλειστικότητα σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα. Προσφέρει με αυτό τον τρόπο απλόχερα πελατεία και ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στους αετονύχηδες του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της Υγείας. Όσο για τους εμβολιασμένους, αυτοί παραμένουν στο απόλυτο σκοτάδι σε ό,τι αφορά την κατάσταση της υγείας τους, αφού καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για τακτικούς ελέγχους.
Όχι μόνο δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα αλλά αντίθετα προχωρά ένα βήμα παραπέρα κλιμακώνοντας την πολιτική του αυταρχισμού. Επιβάλλει το μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού με έμμεσο αλλά έντονα διχαστικό και αυταρχικό τρόπο. Απαιτεί από τους εκπαιδευτικούς είτε να είναι εμβολιασμένοι ή να πληρώνουν 20 ευρώ εβδομαδιαίως (περίπου 1000 ευρώ στο χρόνο) για να πραγματοποιήσουν τεστ αποκλειστικά σε ιδιώτες, απαγορεύοντάς τους με εκδικητικό τρόπο την είσοδο σε δημόσιες δομές υγείας, διαφορετικά θα βρεθούν αντιμέτωποι με την αναστολή εργασίας, τη στέρηση μισθού και των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
Στο σημείο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο. Τα εμβόλια που έχουν παραχθεί αποτελούν μια σπουδαία κατάκτηση της ανθρωπότητας και της επιστημονικής εξέλιξης και ένα βασικό όπλο στην καταπολέμηση της πανδημίας. Τα εμβόλια μαζί με την απολύτως αναγκαία ενίσχυση του ΕΣΥ σε γιατρούς, ΜΕΘ, νοσοκομεία, τεστ κλπ αποτελούν το μοναδικό όρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Με πρόσχημα τον εμβολιασμό -και μάλιστα με υποχρεωτικό τρόπο- η κυβέρνηση θέτει ένα πλαστό και χυδαίο δίλημμα. Διχάζει την κοινωνία, διαιρεί τους εργαζόμενους στη βάση του εμβολιασμού και όλα αυτά για να βγει η ίδια από το κάδρο των τεράστιων ευθυνών με τις οποίες βαρύνεται. Για να κρύψει την ανυπαρξία μέτρων στα Δημόσια Σχολεία, στρέφει τους προβολείς των ευθυνών στους εκπαιδευτικούς που -τάχα- δεν εμβολιάζονται.
Την ίδια ακριβώς διχαστική πολιτική εφαρμόζει αυτή τη στιγμή και στους υγειονομικούς, καταπατώντας βάναυσα το δικαίωμα στην εργασία, προετοιμάζοντας το έδαφος για να τη γενίκευσή του. Δείγμα αυτής της διχαστικής και κατάφορα αντεργατικής πολιτικής είναι η επαναφορά των συμβασιούχων εκπαιδευτικών τρίμηνης διάρκειας όχι για να καλύψουν τα κενά των ευπαθών ομάδων, όπως συνέβη πέρυσι, αλλά αυτά των ανεμβολίαστων εκπαιδευτικών που θα τεθούν σε αναστολή εργασίας! Όσο αναγκαίος είναι ο εμβολιασμός μαζί με την ενίσχυση του ΕΣΥ, άλλο τόσο επιτακτικό καθήκον έχει το εκπαιδευτικό κίνημα και τα σωματεία του να καταγγείλει το αυταρχικό και διχαστικό μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού που ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό και ανοίγει το δρόμο για απολύσεις, να διεκδικήσει το δικαίωμα στην εργασία για όλους χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις.
Η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ ούτε άστοχη ούτε ελλειμματική είναι. Αντίθετα, η εγκατάλειψη του Δημόσιου Σχολείου, η πλήρης άρνηση λήψης ενισχυτικών μέτρων προφύλαξης της υγείας της εκπαιδευτικής κοινότητας και η αυταρχική πολιτική της υποχρεωτικότητας είναι μια συνειδητή επιλογή. Είναι η άλλη όψη της ίδιας νεοφιλελεύθερης συνταγής που στέκεται ενάντια στη λήψη μέτρων για την ενίσχυση του ΕΣΥ, που δεν διστάζει να αφήσει το λαό στο έλεος της πανδημίας, οδηγώντας σε εκατόμβες νεκρών που κατατάσσουν τη χώρα σε μια από τις χειρότερες θέσεις παγκοσμίως. Είναι μια πολιτική εγκληματική και καταστροφική, που τις συνέπειές της βιώνουν οι εκπαιδευτικοί -όπως και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα- με ιδιαίτερα επώδυνο τρόπο.
Τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα του καλοκαιριού διαμορφώνουν νέο αντιδραστικό – ταξικό τοπίο στο Δημόσιο Σχολείο
Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων που επανέρχονται στις αίθουσες θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των αντιδραστικών μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλη. Πρόκειται για ένα μπαράζ αντιεκπαιδευτικών μέτρων κομμένων και ραμμένων σύμφωνα με τις πάγιες επιταγές της ΕΕ του ΟΟΣΑ.
Η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας μαζί με την αυτοαξιολόγηση θα αποτελέσουν τα βασικά εργαλεία της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής για την κατηγοριοποίηση των σχολείων με ταξικά κριτήρια, για την επιβολή λουκέτων, για να απαλλαγεί η κυβέρνηση από την υποχρέωσή της να παρέχει αυτή την απαραίτητη χρηματοδότηση στο δημόσιο σχολείο, μεταθέτοντας την ευθύνη της στην ίδια τη σχολική μονάδα και τους εκπαιδευτικούς.
Η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών σηματοδοτεί την επιστροφή από Σεπτέμβρη στις πιο γκρίζες εποχές του επιθεωρητισμού στη Δημόσια Εκπαίδευση. Μέσω τις προωθούμενης αξιολόγησης η κυβέρνηση επιχειρεί να επιφέρει καίριο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, να ανοίξει το δρόμο για τη μισθολογική τους καθήλωση και στον κατάλληλο χρόνο να επιβάλει ακόμα και απολύσεις. Τέλος διαμορφώνεται ένα νέο αυταρχικό καθεστώς στη λειτουργία των σχολείων που αφυδατώνει από τα δημοκρατικά χαρακτηριστικά τους Συλλόγους Διδασκόντων. Παραγκωνίζεται η δημοκρατική λειτουργία των Συλλόγων Διδασκόντων ενώ οι διευθυντές των σχολείων αποκτούν πλέον και τους ρόλους του αξιολογητή – επιθεωρητή της σχολικής ζωής αλλά και του απόλυτου άρχοντα.
Ο λόγος πέφτει τώρα στα εκπαιδευτικά σωματεία (ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ) και τις Ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ). Χρειάζεται άμεσα να ενεργοποιηθούν σε αγωνιστική κατεύθυνση, να συσπειρώσουν μαζικά τον κόσμο της εκπαίδευσης πάνω σε δύο βασικούς άξονες. Πρώτα για την άμεση διεκδίκηση μέτρων για τη λειτουργία των σχολείων καταγγέλλοντας τα εκδικητικά και αυταρχικά μέτρα που απειλούν το δικαίωμα στην εργασία και εκτρέφουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και δεύτερο για να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική. Χωρίς αναμονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου