«Καλή σχολική χρονιά» ή «Ο Θεός να βάλει το χέρι του»

«Μια σοβαρή ηγεσία δεν μπορεί να ενεργεί σαν θυμωμένος έφηβος: «Ας κάνατε το εμβόλιο, τώρα θα πρέπει να αρρωστήσει το μισό σχολείο για να κλείσουμε…» - Γράφει ο Χρήστος Σουρουλής*

Σεπτέμβρης 2019. Η σχολική χρονιά ξεκινούσε χωρίς να μας περνάει από το μυαλό ότι τέσσερις μήνες αργότερα θα ακούγαμε για έναν παράξενο ιό στην Κίνα και άλλους δυο μήνες αργότερα θα «κάναμε μάθημα» ακούγοντας τις φωνές των μαθητών μας μέσα από το λάπτοπ μας. (Πιο κοντά στην αλήθεια είναι «Θα κάναμε μάθημα ΜΗΝ ακούγοντας τις φωνές των μαθητών μέσα από το λάπτοπ μας»).

Σεπτέμβρης 2020. Έναν χρόνο αργότερα ήμασταν πια υποψιασμένοι. Τα σχολεία είχαν μείνει κλειστά δύο μήνες και η επιστροφή στη δια ζώσης έγινε με εκ περιτροπής διδασκαλία. Είχε προηγηθεί όμως μία άνοιξη και ένα καλοκαίρι με αναλογικά λίγα κρούσματα και απώλειες συνανθρώπων μας και υπήρχε μια αισιοδοξία πως η χρονιά θα βγει χωρίς πολλά απρόοπτα. Αμ δε…

Η χρονική περίοδος που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2020 απέδειξε πως μόνο με λοκντάουν και επιδοτούμενη επικοινωνιακή πολιτική δεν αντιμετωπίζεις μια πανδημία. Η χώρα θρήνησε χιλιάδες νεκρούς και τα σχολεία, για τα οποία η μόνη υγειονομική μέριμνα ήταν τα παγουρίνα και τα σχεδιαγράμματα του Μαγιορκίνη, έκλεισαν για πάρα πολλές εβδομάδες, με την επακόλουθη συμβολή στο μορφωτικό έλλειμμα και την ψυχολογία των μαθητών.

Σεπτέμβριος 2021. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές είμαστε πια σοφότεροι στο τι να περιμένουμε. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είναι; Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει διαφημιστεί κάποιος χορηγός που να μοιράσει δωρεάν αντισηπτικά ή καλαμάκια μιας χρήσης, στη βασική της κατεύθυνση η πολιτική «διαχείρισης» της πανδημίας παραμένει η ίδια: Ατομική ευθύνη και άγιος ο Θεός. Η πρόβλεψη ότι ένα τμήμα θα κλείνει στο 50% των κρουσμάτων μόνο θυμηδία προκαλεί. Φυσικά έχει μεσολαβήσει η χορήγηση του εμβολίου. Όμως μια σοβαρή ηγεσία δεν μπορεί να ενεργεί σαν θυμωμένος έφηβος: «Ας κάνατε το εμβόλιο, τώρα θα πρέπει να αρρωστήσει το μισό σχολείο για να κλείσουμε…».

Βέβαια κάποιος θα ρωτήσει: «Δηλαδή εσείς είστε υπέρ του κλεισίματος;». Η απάντηση είναι «Όχι, δεν είμαι υπέρ του κλεισίματος. Είμαι όμως υπέρ του να αυξάνουμε τις πιθανότητες να μην οδηγηθούμε ως εκεί». Η όλη «στρατηγική» ως τώρα δεν εμπνέει αισιοδοξία. Και ας μην περιοριστούμε μόνο στο τι γίνεται στα σχολεία, αφού αυτά δεν είναι κτίρια σε κάποιο απομονωμένο νησί· Το τι θα γίνει στα σχολεία συνδέεται με το τι θα γίνει (ή τι ΔΕΝ γίνεται) στα Μέσα Μεταφοράς ή στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Σχετίζεται επίσης με τις συχνά αντιφατικές, επιλεκτικές και συγκρουόμενες κυβερνητικές επιλογές που, πέραν όλων των άλλων, επιδρούν αρνητικά στο να πειστεί πολύς κόσμος να εμβολιαστεί. Όλα είναι αλληλένδετα. Και ένας μαθητής μας το ξέρει. Δεν το ξέρουν οι άριστοι του Harvard και του Columbia;

Μέσα σε αυτή τη διαφαινόμενη θύελλα, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ζεσταίνει τις μηχανές για την αξιολόγηση και για την Τράπεζα Θεμάτων. Πρόκειται για αποφάσεις που, ανάμεσα στα άλλα, θα αυξήσουν τον ανταγωνισμό, τον εκνευρισμό και το άγχος σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, σε μία περίοδο που η εξάλειψη όσο το δυνατόν περισσότερων πηγών ψυχικής φθοράς θα ήταν εντελώς απαραίτητη. Αφήνω που τι αξιολόγηση να κάνεις και τι Τράπεζα Θεμάτων να βάλεις σε σχολεία που θα λείπουν συνέχεια παιδιά, εκπαιδευτικοί ή θα κλείνουν τμήματα;

Αλλά, είπαμε: Αυτά είναι ερωτήματα που εμείς, οι κοινοί θνητοί, δεν μπορούμε καν να προσεγγίσουμε. Οι άριστοι όμως ξέρουν.

Γι’ αυτό αναρωτιέται κανείς τι τελικά να ευχηθεί: Καλή σχολική χρονιά ή ο Θεός να βάλει το χέρι του;

*Χρήστος Σουρουλής

Φιλόλογος Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου,

πρώην αιρετός ΠΥΣΔΕ