Άλλο επικοινωνιακή και άλλο εκπαιδευτική πολιτική

του Άλκη Ρήγου - ΑΥΓΗ

Μετά σιωπή αρκετών μηνών, η λαλίστατη εφʼ όλης της ύλης Υπουργός Παιδείας, δια βίου Εκπαίδευσης και Θρησκευμάτων, αποφάσισε να ασχοληθεί δημόσια και με τα αντικείμενα που θεωρητικά υπηρετεί το Υπουργείο της.

Με μια έκθεση 38 σελίδων στο διαδίκτυο και σειρά συνεντεύξεων στα τηλεοπτικά κανάλια, παρουσίασε το… «όραμά» της για… «ανοικτό σχολείο», με σύνθημα «πρώτα ο μαθητής», ο οποίος θα μετατραπεί μέσα από αυτό, σε έναν… μικρό διανοούμενο, μικρό επιστήμονα, μικρό ερευνητή, μικρό γλωσσομαθή…που με τον διαδραστικό πίνακα, το ηλεκτρονικό βιβλίο, το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, τον προσωπικό του υπολογιστή, θα καταργεί τα σύνορα της γνώσης θα ενισχύει την καινοτομία και το …επιχειρηματικό πνεύμα!

Βαρύγδουπες λέξεις επικοινωνιακά άψογες προτάσεις, συγκροτούν σχεδόν μια ειδυλλιακή εικόνα για το αύριο της βασικής μας εκπαιδευτικής πραγματικότητας, η οποία θαμπώνει τα μάτια και ηχεί γοητευτικά στα αυτιά, παίρνοντας σχεδόν μεταφυσικές ριζικές διαστάσεις.

Πέρα βέβαια από το αυθαίρετο παιδαγωγικά γεγονός –όπως τόνισε και ο Χρήστος Πιλάλης στο «Δρόμο» της 13ης Μαρτίου– ότι το «όραμα» της κυρίας Υπουργού δεν αντιλαμβάνεται τη βασική διαφορά μεταξύ πληροφορίας και γνώσης ή το γεγονός ότι η δημιουργική μάθηση δεν είναι συνάρτηση εισόδου των νέων τεχνολογιών και ελάττωσης των ωρών αλλά της δυνατότητας μέσα από συστηματικές παιδαγωγικές μεθόδους και την αναντικατάστατη σχέση μαθητή και δασκάλου, δημιουργίας ικανότητας στο μαθητή, ανάλυσης και σύνθεσης της πληροφορίας δηλαδή μετατροπής της σε δημιουργική κριτική γνώση.

Πέρα του σαφούς ιδεολογικού νεοφιλελεύθερου στίγματος για δημιουργία στο μαθητή επιχειρηματικού πνεύματος -πρόταση άλλωστε του ΣΕΒ στην Κυρία Υπουργό από τον προηγούμενο Νοέμβριο- και όχι κοινωνικής αλληλεγγύης και δημοκρατικής συνείδησης ενεργού πολίτη.


Πέρα από το ότι όλα αυτά θα εφαρμοστούν πιλοτικά σε… 60 σχολικές μονάδες και από το σχολικό έτος… 2011-12 και «Οι ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας» σε …10 περιοχές ως το …2013.

Πέρα από το ότι στο τόσο καλογραμμένο κείμενο-«όραμα», δεν υπάρχει ούτε λέξη για την αντιμετώπιση της ταξικής διαρροής του 30% των αποφοίτων του δημοτικού στα γυμνασιακά χρόνια, της αντικατάστασης του εξεταστικοκεντρικού συστήματος από μεθόδους διαρκούς ελέγχου των γνώσεων, της αποσύνδεσης επιτέλους της Μέσης Εκπαίδευσης από την είσοδο στην Ανώτατη, της ουσιαστικοποίησης και διεύρυνσης της Δημόσιας Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης, της κατάργησης των σημερινών τύπων Λυκείων και της δημιουργίας ενός νέου αυτόνομου Λυκείου Θεωρίας και Πράξης.

Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει λέξη έστω και προοπτικής υπέρβασης της τεράστιας παθογένειας της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης και της Παραπαιδείας που διευρύνεται ακόμη και στο Δημοτικό.

Πέρα από όλα αυτά που ήδη σκιάζουν επικίνδυνα το επικοινωνιακό «όραμα» της κυρίας Υπουργού, η όλη εικόνα που φιλοτεχνεί στα τηλεοπτικά κανάλια καταρρέει, όταν την συγκρίνει κανείς με την ζώσα πραγματικότητα:

Της για μια ακόμη φορά χαμηλότατης χρηματοδότησης της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας που παραμένει εδώ και δεκαετίες γύρο στο 3% του ΑΕΠ και του εξανεμισμένου ενός δις των προεκλογικών και μετεκλογικών κυβερνητικών δεσμεύσεων. Το ξαναγύρισμα και πάλι στους 30 μαθητές ανά τάξη, τις περικοπές μισθών και επιδομάτων των όσων ακόμη καλύπτουν οργανικές θέσεις, την παρατεταμένη αδιοριστία και την απλήρωτη εργασία των χιλιάδων ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, που τείνουν να γίνουν μόνιμο… επί συμβάσει εκπαιδευτικό δυναμικό ακόμη και στα Πανεπιστήμια, την σύμπτυξη τμημάτων, τα τεράστια κενά μονάδων προσχολικής βαθμίδας, τα επίσης τεράστια κενά βιβλιοθηκών και γραμματειακής υποστήριξης σε όλες τις βαθμίδες. Για να μην αναφερθούμε στα χιλιάδες ακατάλληλα εκπαιδευτικά κτήρια και τους τσιμενταρισμένους άχρωμούς χώρους των προαυλίων όπου αυτοί υπάρχουν, τις ελλείψεις αθλητικών υποδομών, τα ανελαστικά και παρωχημένα σχολικά προγράμματα σπουδών, την σταδιακή υποβάθμιση όλων των κατηγοριών ειδικών σχολείων, τις αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες στα σχολεία δεύτερης επιλογής, στα τμήματα ένταξης αλλοδαπών και παλιννοστούντων, στην ανυπαρξία προγραμμάτων ψυχοπαιδαγωγικής παρέμβασης και στήριξης μαθητών και οικογενειών και τόσα ακόμη που παντελώς απουσιάζουν από το «όραμα» του … «ανοικτού σχολείου».

Η σκληρή πραγματικότητα -που μας κατατάσσει στην τελευταία θέση στην Ε.Ε. σε παροχές Εκπαίδευσης και Έρευνας- καταρρίπτει τις επικοινωνιακές εκθέσεις ιδεών της Κυρίας Υπουργού.

Αν το Δημόσιο Εκπαιδευτικό μας Σύστημα λειτουργεί και αποδίδει, γιατί και λειτουργεί και αποδίδει παρά τα συνειδητά κυβερνητικά σχέδια υποβάθμισης του, οφείλεται στον πατριωτισμό, το πείσμα το μεράκι και το όραμα χιλιάδων λειτουργών του, που λοιδορούνται και από πάνω ως άχρηστοι, ανίκανοι, τεμπέληδες. Όχι προφανώς ότι, όπως σε κάθε εργασιακό χώρο, δεν υπάρχουν και αυτές οι κατηγορίες, όμως η λαϊκίστική γενίκευση δεν ισχύει.

Αν λοιπόν η Κυρία Υπουργός και ο πολυπράγμων Υφυπουργός της, θέλουν να σκύψουν σοβαρά στα προβλήματα της αρμοδιότητας τους, τουλάχιστον ας πάψουν να μας θεωρούν ηλίθιους. Ας σοβαρευτούν. Ας πάψουν να επικοινωνούν και μεταξύ τους διαδικτυακά. Ας ακούσουν τις επεξεργασμένες θέσεις των Εκπαιδευτικών φορέων και όχι του ΣΕΒ και ας προχωρήσουν στην ουσιαστική προσπάθεια αναβάθμισης της Δημόσιας Εκπαίδευσης.


ΑΥΓΗ, Ημερομηνία δημοσίευσης: 03/04/2010