Εκδήλωση ασφαλιστικό Πάτρα 27/1/2016 - Ομιλία της Γιώτας Ιωαννίδου*

Όχι τυχαία χαρακτηρίζεται «μητέρα όλων των μαχών». Όσο ποτέ απαραίτητο να δούμε με ματιά από πάνω, σε όλο το πλαίσιο και ιστορικά, γιατί τέτοια είναι η αλλαγή που συντελείται κι όχι μόνο στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης. Από σκοπιά – αφετηρία δικής μας ταξικής θέσης (του κόσμου της εργασίας) απέναντι στον κόσμο του κεφαλαίου

Γι αυτό, να βάλλουμε τη βάση της συζήτησης με κάποια ερωτήματα:

1. Τι είναι τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, ιδιαίτερα για την Ελλάδα
2. Ποια αλλαγή – ποιες αλλαγές συντελούνται, οικονομικά αλλά και σε όλα τα επίπεδα – σύγκριση πριν, τώρα, μετά
3. Γιατί αυτές οι αλλαγές τώρα, που στοχεύουν και ποιο είναι το ταξικό τους πρόσημο
4. Ποιες θα είναι οι συνέπειές τους
5. Απαντώντας τα επιχειρήματά τους

– βιωσιμότητα
– υποστήριξη για τους πιο φτωχούς
– αντιμετωπίζουν «ασφαλιστικές ανισότητες» μεταξύ των εργαζομένων
– ενισχύουν ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη
– δεν υπάρχει άλλος δρόμος

6. Τι θέλουμε – τι ζητάμε – αιτήματα, περιεχόμενο που υπαγορεύει στόχο και μορφές και μορφές που υπηρετούν το περιεχόμενο και το στόχο
7. Τι είναι τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, ιδιαίτερα για την Ελλάδα, και γιατί αφορούν όλους

Δεν είναι μόνο η σύνταξη, αλλά η προστασία από κινδύνους, φθοράς, αρρώστιας, επαγγελματικού ατυχήματος, ανικανότητας, γήρατος, ανεργίας, η προστασία μητρότητας και ανατροφής κλπ και ήταν και παροχές αναψυχής, ξεκούρασης, πολιτισμού, κατάρτισης, επιμόρφωσης κλπ που απορρέουν από ασφάλιση εργασίας δηλαδή κοινωνικού δικαιώματος εξασφάλισης της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης στον καπιταλισμό. Όλα αυτά που μαζί με την εξασφάλιση της εργασίας και των υπόλοιπων κοινωνικών αγαθών (παιδεία κλπ), δίνουν το σχετικό χώρο και χρόνο, δημιουργούν την προσδοκία ότι κάποιος μπορεί να σχεδιάσει τη ζωή του κι άρα –σχετικά- να την ορίσει.

Δεν έγινε μια κι έξω και με χρονική υστέρηση και υστέρηση καλύψεων στην Ελλάδα σχετικά με  Ευρώπη… Σύστημα αναδιανεμητικό, με την έννοια ότι οι νέοι πληρώνουν τις συντάξεις των παλιών, οι υγιείς την περίθαλψη των αρρώστων κοκ αλλά και γι αυτό τον πρώτο καιρό, τεράστιος κορβανάς συσσώρευσης χρημάτων για αξιοποίηση από κεφάλαιο, χαμηλότοκα δάνεια για πραγματοποίηση επενδύσεων που στήριξαν ανάπτυξή του (π.χ. ταμείο εργαζομένων ΔΕΗ, για κατασκευή μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας).

Η κοινωνική ασφάλιση, οι νόμοι και τα συστήματά της, ξεκίνησαν να εμφανίζονται με την απαρχή της βιομηχανικής επανάστασης, στις αρχές του 19^ου αιώνα, όταν έπαψε να υπάρχει το παλιό δίχτυ προστασίας (αγρός, οικογένεια, συντεχνία) και η εργατική δύναμη άρχισε να διαμορφώνεται σαν εμπόρευμα προς πώληση, στην αλυσίδα παραγωγής. Στην αρχή από τους ίδιους τους εργαζόμενους σαν αλληλοβοηθητικά ταμεία, κατά κλάδους –έτσι δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων και το Μετοχικό Ταμείο για τους Δημοσίους Υπαλλήλους το 1861 – που είχαν και υβριδικά συνδικαλιστικά χαρακτηριστικά. Μετά με την παρέμβαση του κράτους, για λογαριασμό του κεφαλαίου, η κοινωνική ασφάλιση άρχισε να αναπτύσσεται με κρατικά συστήματα – κοινωνικό κράτος. Το κράτος ανέλαβε να εξασφαλίσει τη διαμόρφωση και αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης ώστε να υπάρχει διαθέσιμη για τους εργοδότες αλλά και για ιδεολογικούς – πολιτικούς λόγους κυριαρχίας της εξουσίας τους.

Σε μια περίοδο επαναστάσεων, ανόδου του εργατικού κινήματος αλλά και κρίσης… «…η εισφορά την οποία καλούνται να προσφέρουν οι εργοδότες αποτελεί το ασφάλιστρο της γαλήνης και της ησυχίας τους εναντίον των κοινωνικών ανατροπών και των αναστατώσεων, το ασφάλιστρο της ησυχίας των ευπορούντων μελών της κοινωνίας» (Ελ. Βενιζέλος, συζήτηση στη Βουλή του ιδρυτικού νόμου του ΙΚΑ 5733/1932) κι αλλού είχε μιλήσει για την αποφυγή του κομμουνιστικού κινδύνου: «Οι κοινωνικές ασφαλίσεις θα είναι για όλους τους εργάτες η απόδειξη ότι μπορούν να περιμένουν βελτίωση της θέσης τους από την εύρυθμη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών κι όχι από την ανατροπή που επιδιώκει η Τρίτη Διεθνής» απαντούσε ο Βενιζέλος στον Thomas, του ΔΓΕ, που εκφωνούσε πύρινους λόγους για την πάταξη του κομμουνισμού.

Στην Ελλάδα η εφαρμογή αρχίζει σταδιακά από το 1934 (επί Μεταξά) και 1937 στις μεγάλες πόλεις. Τότε αρχίζουν να δημιουργούνται και τα επικουρικά ταμεία γιατί οι συντάξεις ήταν πενιχρές. Το 1940 υπήρχαν 160 ταμεία, κάλυπταν 700.000 εργαζομένους, χρηματοδότηση 33,4% από εργαζόμενους και 13,9% από εργοδότες. Συνεχίζουν να δημιουργούνται –και επί κατοχής_ και το 1960 είχε συνταξιοδοτική κάλυψη το 45% του ενεργού πληθυσμού και μόνο το 29% ασφάλιση ασθενείας. (41,5% εισφορές εργαζομ. και 35% εργοδοτών, το 1963)

Η περίοδος 1945 – 1975 (1980 στην Ελλάδα) ήταν η χρυσή εποχή

Στην Ελλάδα το «υπολειμματικό» κράτος πρόνοιας κάλυπτε 3.494.782 ασφαλισμένους για κύρια σύνταξη, με τάσεις ανάπτυξης που έγιναν τάσης περιστολής στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τότε αρχίζει ο κύκλος των νέων μέτρων…

2. Ποια αλλαγή – ποιες αλλαγές συντελούνται, οικονομικά αλλά και σε όλα τα επίπεδα – σύγκριση πριν, τώρα, μετά (σύνδεση με εργασία, εκπαίδευση)

Χονδρικά – τάξη μεγέθους γιατί υπάρχουν πολλές παραλλαγές και ιδιαιτερότητες, ειδικότερα για τους νεότερους και φωτίζοντας τα κύρια κατά τη γνώμη μου. Με δεδομένο ότι από τη «διαπραγμάτευση» με του Θεσμούς θα έρθει χειρότερο (κατεργασία της κοινής γνώμης γίνεται) και ότι με βάση τη συμφωνία των μνημονίων θα παίρνονται νέα αν δεν πιάνονται οι στόχοι (π.χ. το 1,8 δις για 2016) // και ότι για Δημόσιο θα υπάρξουν και ειδικότερες διατάξεις που δεν θα αποκλίνουν από τους ενιαίους κανόνες.

ΤΩΡΑ                                                                               ΜΕΤΑ;; (με βάση σχέδιο κυβέρνησης…)
Ταμεία … (είχαν ενοποιηθεί τα                  Ένα υπερ ταμείο (ΕΦΚΑ) για συντάξεις, παροχές          22 επικουρικά στο ΕΤΕΑ κλπ)                                υγείας, επικουρικές, εφάπαξ
                                             
Τι πληρώνουμε ( επί Β.Μ. +) 25 – 26%

6,67%  για κύρια σύνταξη (από 1993)
2,55% για υγειονομική περίθαλψη
4% για ΜΤΠΥ (μόνο οι εργαζόμενοι)
3% για ΕΤΕΑ (ΤΕΑΔΥ) επικουρική
4% + 1% ειδική εισφορά για ΤΠΔΥ (εφάπαξ)
2% ειδική εισφορά αλληλεγγύης
πριν το 1993 οι εισφορές ήταν μικρότερες και επί μεγαλύτερου μισθού και σε 14 μισθούς –δώρα, επίδομα αδείας-

Τι θα πληρώνουμε

Το 3% του ΕΤΕΑ γίνεται τουλάχιστον 3,5%
(ο μισθός μικρότερος, επί 12 μήνες και οι εισφορές που θα αφαιρούνται θα υπολογίζονται σε μεγαλύτερο μισθό, αυτόν του 2011)
Οι συνταξιούχοι έχουν αυξημένες εισφορές – από 4 σε  6% στις κύριες και από 0 σε 6% στις επικουρικές (αυτό έχει ψηφιστεί)

Όρια ηλικίας και θεμελίωση

Θεμελίωση στα 25 χρόνια δουλειάς για πλήρη σύνταξη, έξοδος στα 35 χρόνια υπηρεσία ή 65^ο έτος / όριο 15 χρόνια υπηρεσίας ή 4.500 ένσημα

Όρια ηλικίας και θεμελίωση

Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1/1/2013 και μετά σταδιακή αύξηση, ώστε 1/1/2022, 67^ο έτος ή 62 με 40 χρόνια υπηρεσίας (έχει ψηφιστεί), συζήτηση με τετρατρόικα για εισοδηματικά κριτήρια και για κάτω όριο 20 χρόνια -6.000 ένσημα αντί για 15 -4.500

Κύρια σύνταξη (ποσοστό αναπλήρωσης και επί ποιου συντάξιμου μισθού)

2007: 80% τελευταίου μισθού
2007 – 2013: 70% της τελευταίας πενταετίας
Ν. Λοβέρδου (3863/2010): εθνική και ανταποδοτική (45,85%)
Κατώτερη σύνταξη: 486 ευρώ μείωσή της με ρύθμιση Χαικάλη πριν το 3^ο μνημόνιο σε 392 ευρώ

Κύρια σύνταξη (ποσοστό αναπλήρωσης και επί ποιου συντάξιμου μισθού) Χιλή

Σύστημα εθνικής – ανταποδοτικής και «κρυφής» ιδιωτικής
Πλήρης εθνική, τώρα 384 ευρώ, με προϋπόθεση 40 χρόνια παραμονής στη χώρα, συν τις προϋποθέσεις θεμελίωσης Υπολογισμός ανταποδοτικής σε πολύ μικρότερο συντάξιμο μισθό, αφού είναι ο Μ.Ο. των συντάξιμων χρόνων όλου του εργασιακού βίου, εκτός της τελευταίας χρονιάς και με μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης (37,52% για 35ετία) – η τρόικα ζητάει παραπέρα μείωση
Ιδιωτική: 4/1/2016 η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή νσχ για προσαρμογή νομοθεσίας στην Οδηγία 2009/138/ΕΚ – Φερεγγυότητα ΙΙ για ασφαλιστικές εταιρείες

Πρόσθετα (επικουρική, εφάπαξ, μέρισμα μετοχικού)

Επικουρική: 20% του βασικού μισθού εξόδου επί τα έτη ασφάλισης / 35
Εφάπαξ: ειδικός τύπος, έχουν πληρωθεί εφάπαξ μέχρι και 31/9/2013 / (τάξη μεγέθους 62.000 πριν 5 χρόνια, λιγότερο από 58.000 ευρώ στα 35 χρόνια)
Μέρισμα από ΜΤΠΥ: ανάλογο των εισφορών του εργαζόμενου, περίπου 180 μηνιαίο, καθαρό

Πρόσθετα (επικουρική, εφάπαξ, μέρισμα μετοχικού)

Επικουρική: 0,45% του Μ.Ο. μισθού συντάξιμων αποδοχών επί όλου του εργάσιμου βίου, επί τα έτη ασφάλισης / 35 (δηλαδή για να φτάσει το ποσοστό 20% θέλει 44,5 χρόνια υπηρεσίας και ο συντάξιμος μισθός πολύ μικρότερος)/ ρήτρα μηδενικού ελλείμματος – βιωσιμότητας (όχι ενίσχυση από κράτος, ότι περισσεύει κόβεται)
Εφάπαξ: ήδη ο Κατρούγκαλος μιλά για μείωση 38%, η τρόικα ζητάει 50%  δηλαδή στις 28.000 / νέος τύπος
Μέρισμα από ΜΤΠΥ: δεν προβλέπεται καν στην πρόταση κυβέρνησης, μείωση μερισμάτων >30% έως απαξίωση, κλείσιμο.

Να συνυπολογίσουμε:

–επαναυπολογισμός όλων των συντάξεων και προσωπική διαφορά μέχρι 2018: έχουν ήδη περικοπεί κατά 40%, μετάθεση περικοπών Ιούλιο 2018, με σταδιακή προσαρμογή
–  συντάξεις 2016 – 2018, αν υπάρχει διαφορά σχετικά με τον παλιό τρόπο υπολογισμού >20%, θα καταβάλλεται μέρος της ως προσωπική διαφορά (2016 το ½, 2017 το 1/3 και 2018 το 1/4/ )

Αξίζει να δούμε μέτρα σε όλη την κοινωνία

• Δραματική αύξηση εισφορών για ασφάλιση και υγεία για όλους τους εργαζόμενους, που οδηγεί και σε μείωση μισθών. Ταυτόχρονα, με τις νέες διατάξεις του νόμου συνθλίβονται κυριολεκτικά τα «μπλοκάκια» και οι αυτοαπασχολούμενοι (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εργαζόμενοι), καθώς οι εισφορές διαμορφώνονται στο 38,45% επί του εισοδήματος τους! (+ φόρος + προκαταβολή, πάνω από 60 και 70%)
• Αυξήσεις σε τρεις δόσεις στις εισφορές των αγροτών που θα πάνε από το 7% στο 20% του ποσού της ασφαλιστικής τους κατηγορίας.
• Χαμηλότερα εισοδηματικά κριτήρια για το ΕΚΑΣ, με αποτέλεσμα να το χάνουν 70.000 δικαιούχοι. Από το 2020 καταργείται εντελώς..
• Δημιουργία οργανισμών αξιοποίησης κινητής και ακίνητης περιουσίας

Με τα ταμεία στο κόκκινο…..με χίλιους και ένα τρόπους καταλήστευσης

Ανασφάλιστη – μαύρη εργασία (ακόμη το 2007, 1 στους 5 ανασφάλιστος / τώρα πάνω από 45% θέσεων εργασίας ελαστικές, μερικές ή κοινωφελή/ μελέτες τη δεκαετία του 1990 ανέβαζαν το ύψος απωλειών στα 2 δις, 20% εσόδων ΙΚΑ και 40% των επικουρικών)

Βεβαιωμένες – αλλά ανείσπρακτες οφειλές εργοδοτών: που περιλαμβάνουν και εισφορές εργαζομένων που έχουν παρακρατηθεί / οι κυβερνήσεις κάνουν ρυθμίσεις αποπληρωμής, χαρίζοντας ένα ποσό / από τους μεγαλύτερους οφειλέτες οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί (ΙΚΑ κρατική χρηματοδότηση το 1990 27,83% , το 2006 15,80%)

Διαχείριση αποθεματικών: Τράπεζες: Νόμος 1611/1950: τα αποθεματικά δεσμεύονταν στην Τράπεζα Ελλάδας με επιτόκιο 4% (όταν κυμαινόταν από 10 – 20%)/ το 1992 έφτασε 18% και όταν τα ταμεία δανείστηκαν από τις τράπεζες – επιτόκιο 32% / παιχνίδι αγοράς μετοχών που υποβαθμίζονταν (π.χ. Εμπορική 1976) ή σήμερα με ομόλογα που λήγουν 2030 – 40 και όταν εξαργυρώνονται χάνουν. ΤΕΑΔΥ από 150 εκατομ / εκποιούνται στα 70, δομημένα κλπ)

PSI – πληρωμές ΔΝΤ: 13 δις κούρεμα στην κοινωνική ασφάλιση / αποθεματικά 2015

3. Γιατί αυτές οι αλλαγές τώρα, που στοχεύουν και ποιο είναι το ταξικό τους πρόσημο (όχι αυτό που υποστηρίζει ο Κατρούγκαλος)

• Ανταγωνιστικότητα (μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος) / αλλαγή προτύπων εργασίας – ανεργία, ελαστική εργασία/ αντανακλάται και στην εκπαίδευση με τη λογική δεξιότητες και WBL (μάθηση στην εργασία) / γραμμή στην ΕΕ από Λευκή Βίβλο και μετά
• Εξυπηρέτηση μηχανής χρέους, ειδικότερα για Ελλάδα
• καπιταλιστική κερδοφορία και ξεπέρασμα κρίσης
• Ο αντιασφαλιστικός νόμος δεν έρχεται λοιπόν για να «σωθεί» το ασφαλιστικό! Αλλά για να ενισχυθούν τα κέρδη της εργοδοσίας, τα «επενδυτικά» κίνητρα στα ντόπια και ξένα αρπακτικά, η εξυπηρέτηση του τοκογλυφικού χρέους, η υποταγή στο δημοσιονομικό σφαγείο της ευρωζώνης. Δεν είναι ένα απλό προαπαιτούμενο! Αποτελεί μια στρατηγική απάντηση του κεφαλαίου και της ΕΕ στην κρίση, μια αγωνιώδης προσπάθεια να σώσουν τα κέρδη τους μέσα από τη δουλοποίηση των εργαζομένων.
• Η συναίνεση που ζητά τώρα ο Τσίπρας είναι δεδομένη από τα συστημικά κόμματα. Καμία εμπιστοσύνη ή αυταπάτη για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΛΕΒΕΝΤΗ-Χ.Α. Μαζί ψήφισαν το 3ο μνημόνιο και τα προαπαιτούμενα του Αυγούστου. Τα ίδια μέτρα ψήφιζε και η λεγόμενη «αντιπολίτευση» όταν ήταν κυβέρνηση. Έτσι κι αλλιώς «οικουμενικά» κυβερνούν.

• 4. Ποιες θα είναι οι συνέπειές τους

– ποιοτικό άλμα χειροτέρευσης: είχε πριονιστεί και τώρα αλλάζει εντελώς χαρακτήρας κοινωνικής ασφάλισης // μετάθεση από εργαζόμενους σε εργαζόμενους (γιατί από κει έβγαζαν τις εισφορές του κράτος και εργοδότες) σε «από τους εργαζόμενους τελικά στο κεφάλαιο» / προοπτική: μια σύνταξη 300-400 ευρώ και ιδιωτική
– από δικαίωμα, ατομική υποχρέωση
– από καθολική, επιλεκτική και ευέλικτη προστασία (υγεία: κάλυψη γενικών εξετάσεων και μιας ακτινογραφίας….)
– ασφάλιση – υγεία: πεδίο  «επενδύσεων», κέρδους, ιδιωτικών συμφερόντων / αναγκαστική καταφυγή για εργαζόμενο / από κράτος πρόνοιας σε αγορά πρόνοιας
– ενεργός γήρανση, ελαστασφάλεια

Πιο συγκεκριμένα:

– αφορά όλους / ισοπεδώνει νέους και αγρότες, αυτοαπασχολούμενους κλπ
– Η κατάργηση όλων των Εθνικών Συστημάτων (ασφάλισης, πρόνοιας και υγείας) και η ενοποίησή τους σε ένα φορέα με κορμό το ΙΚΑ (ΕΦΚΑ) έχει σκοπό την εξίσωση όλων των παροχών τους στα χαμηλότερα επίπεδα, δηλαδή ενοποίηση και ισοπέδωση στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Επίσης, αυτό θα οδηγήσει στην υφαρπαγή όλων των αποθεματικών και στο ξεπούλημα της περιουσίας των ταμείων.

– Μείωση κύριων συντάξεων κατά 15 – 30%, αλλά και επικουρικών και εφάπαξ

Π.χ. με 35 χρόνια υπηρεσία και 1500 ευρώ Μ.Ο. μισθού τελευταίας 5ετίας
Παλιά: 70% του 1500= 1040 κύρια σύνταξη μικτά
Με ν. Λοβέρδου: 830 ευρώ δηλαδή μείωση 20%
Με νέα: και μέσο συντάξιμο μισθό 1026 ευρώ και αν παίρνει όλη την εθνική σύνταξη: 384 + 37,52% του 1026= 768 ευρώ δηλαδή μείωση κατά 25%.

5. Απαντώντας τα επιχειρήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

• Βιωσιμότητα (πως και γιατί τα ταμία έφτασαν στο κόκκινο/ εργασία, ανεργία και κλεμμένος πλούτος – αποθεματικά)
• υποστήριξη για τους πιο φτωχούς (εφαρμογή νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος του Φριντμαν και του Χάγιεκ….)

νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μόνο λιτότητα, αλλά:

• γενική καταβύθιση τάξης με μείωση μισθών στο σύνολο (πάνω από 45% με τα τρία μνημόνια , πάνω από 15% τώρα)
• τεμάχισμα εργασίας (3μηνα, 5μηνα κλπ – όχι μόνο ζήτημα μικρότερων αποδοχών αλλά κυρίως κοινωνική – ψυχολογική – πολιτική σκοπιμότητα / η μόνιμη εργασία δεν είναι μόνο αυξημένος μισθός αλλά δυνατότητα προγραμματισμού χρόνου, ζωής, οικογένειας, σχεδίων… τώρα, αβεβαιότητα, ανασφάλεια… πολιτική επίθεση που η κυβέρνηση την κάνει εξίσου καλά με προηγούμενους
• μαζική – μόνιμη ανεργία / τεράστια φανερή αλλά και μεγάλο ποσοστό κρυμμένης (λόγω κατάτμησης, αν κάνεις 5 5μηνα ισοδύναμα πλήρους απασχόλησης είναι 2 12μηνα….)
• ένα πιάτο φαί στον όλο και μεγαλύτερο βυθό της εργατικής τάξης αλλά και το πέλαγος των «αποβλήτων» (νεολαία κλπ που δεν είναι ούτε άνεργοι, ούτε εργαζόμενοι, ή δεν δούλεψαν ποτέ)/ Το τελευταίο δεν είναι απόδειξη αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής αλλά ίσα – ίσα
• δεύτερη 4ετία Κλίντον: νέα θεωρία αφού η ανεργία δομική και μόνιμη, αν συνεχίσουμε έτσι θα φτιάχνουμε Λος Αντζελες , άρα μείωση επιδομάτων ανεργίας και σε όλους χωρίς προϋποθέσεις (από το ποσό που θα προέλθει από περικοπές)

έτσι κάνει και η κυβέρνηση π.χ. με ΕΚΑΣ / το κόβει γιατί λέει θα δίνει ΕΕΕ (που στο μνημόνιο έχει δεσμευτεί ότι θα το διασφαλίσει με μηδενική δημοσιονομική επίπτωση) ή βαφτίζει τον συνταξιούχο των 1000 ευρώ μικτά σε πλούσιο για να του πάρει και να δώσει σε αυτόν που δεν έχει τίποτε –αφήνοντας απείρακτο το κεφάλαιο και δυναμώνοντας τον κοινωνικό αυτοματισμό για να το διαιωνίζει παρόμοια λογική με ΝΕΕΤs και μορφές κοινοφελούς, βάουτσερ, μαθητείας και πρακτικής ολοκλήρωσης ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής

• αντιμετωπίζουν «ασφαλιστικές ανισότητες» μεταξύ των εργαζομένων
• ενισχύουν ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη
• δεν υπάρχει άλλος δρόμος

6. Τι θέλουμε – τι ζητάμε – αιτήματα, περιεχόμενο που υπαγορεύει στόχο και μορφές και μορφές που υπηρετούν το περιεχόμενο και το στόχο

Να ξεχωρίσουμε ορισμένα ζητήματα:

Περιεχόμενο – αιτήματα: όχι με βάση τα δικά τους κριτήρια, στο δικό τους πλαίσιο αλλά με βάση το αναγκαίο /ο δικός μας ρεαλισμός

Με στόχο καθαρό: να μην περάσει, ανοίγοντας ρήγμα στην πολιτική κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ και την πολιτική τους σταθεροποίηση

Με μορφές αντίστοιχες, όχι πόλεμος στα λόγια και ανάθεση – διαμαρτυρία στην πράξη

Παίρνοντας υπόψη τις κατραπακιές που έχει φάει ο  κόσμος, με την ανάθεση της ελπίδας στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και εξηγώντας ότι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής, η διαχείριση της κατάστασης εντός πλαισίου ΕΕ, κεφαλαίου μας φέρνει ξανά εδώ και παίρνοντας μέτρα για την οργάνωση, συσπείρωση και δράση του μέσα από τις ΓΣ και επιτροπές απεργιακές, αγώνα κλπ

Μη χαρίζοντας ανοχή σε όλους τους προηγούμενους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΧΑ, που μαζί υπέγραψαν και υπογράφουν τα μνημόνια / η καταδίκη τους έχει σημασία αν το δια ταύτα που παράγει δεν είναι ίδιο με το δικό τους / μόνο τότε διαμορφώνεται ένα κίνημα που αμφισβητεί και το Μητσοτάκη κι όχι κάνοντας τα ίδια και βάζοντας το ερώτημα ποιος τα κάνει καλύτερα

Με μέτωπο απέναντι στον κυβερνητικό συνδικαλισμό παλιάς και νέας κοπής που θέλει τον κλάδο να παρακολουθεί ότι αποφασίζεται από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, χωρίς δικές του αποφάσεις (εισήγηση ΟΛΜΕ από ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ προς τις ΓΣ), να το ελέγχει και να περικόπτει τη δυναμική του (όπως με τους αγρότες που Μητσοτάκης, Γεννηματά τους καλούν να μην κλείνουν τους δρόμους)

Με επίγνωση των αντιφάσεων του νέου αυθόρμητου κοινωνικού «ΟΧΙ» που εμφανίζεται στα μπλόκα και στους δρόμους και προσπάθεια για το συντονισμό και τη δημιουργία μετώπου του ταξικού, αγωνιστικού ΟΧΙ μέσα σε αυτό δηλαδή εργαζόμενων, ανέργων, ελαστικά εργαζόμενων, φτωχομεσαίας αγροτιάς και αυτοαπασχολούμενων, αντικυβερνητικού, αντιΕΕ και

Παλεύουμε από τη θέση των δικών μας σύγχρονων αναγκών και συμφερόντων.
Παλεύουμε για όσα χρειαζόμαστε και αξίζουμε, κόντρα στην πολιτική και τα συμφέροντα εργοδοσίας-δανειστών-κυβέρνησης

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Το καθολικό δικαίωμα στην δημόσια κοινωνική ασφάλιση και δημόσια δωρεάν περίθαλψη για όλους χωρίς προϋποθέσεις.
• Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα.
• Το κόστος της ασφάλισης να βαρύνει τους εργοδότες και το κράτος, τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους ανέργους.
• Ανώτατο συνταξιοδοτικό όριο στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη ηλικία ή (58 για τις γυναίκες, τα Βαρέα/ανθυγιεινά, κλπ). Μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης μπορεί να υπάρξει μεγάλη άμεση μείωση της ανεργίας, να βρουν οι νέοι δουλειά!.
• Αυξήσεις στους μισθούς. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο δημόσιο. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού, τώρα!
• Δουλειά για όλους, σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη. Κατάργηση της μαύρης-ανασφάλιστης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης και ελαστικής εργασίας. Ενιαίες σχέσεις και αμοιβές εργασίας.
• Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση και περίθαλψη για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», τα χρόνια στράτευσης.
• Καμιά σύνταξη κάτω από το βασικό μισθό τον οποίο παλεύουμε στα συνδικάτα και προτείνουμε στα σχέδια ΣΣΕ. Κρατική διασφάλιση όλων των συντάξεων που υπερβαίνουν αυτό το ύψος, αλλά και των εφάπαξ.
• Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ:

• Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, κ.λπ.) και οι ρυθμίσεις που προωθήθηκαν την πενταετία των μνημονίων.
• Να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου μνημονίου και ο νέος νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την ασφάλιση.
• Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα και το «κούρεμα» του PSI, αλλά και τα δις που αρπάχτηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ. Η ανακεφαλαιοποίηση του Δεκεμβρίου 2015, έφερε τη χαριστική βολή στα ασφαλιστικά ταμεία, με την απομείωση της αξίας της περιουσίας τους, συνέπεια της απαράδεκτης τακτικής του τζογαρίσματος των αποθεματικών σε μετοχές.
• Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων και του εφάπαξ.

Εργαζόμενοι-ες, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι,

Όλα αυτά είναι άμεσες ανάγκες μας, αποτελούν ζωτικά συμφέροντα και αιτήματα για να ζήσουμε ως άνθρωποι, με αξιοπρέπεια. Τίποτα λιγότερο! Προσκρούουν όμως στο σύγχρονο τείχος που έχει διάφορα ονόματα: Δημοσιονομικό Σύμφωνο, Μνημόνια, Συμφωνίες, Αξιολόγηση. Στα συμφέροντα και την πολιτική του ταξικού αντίπαλου δηλαδή και όσων εξυπηρετούν με την πολιτική τους τα συμφέροντα αυτά.

Για αυτό, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν δεν αγωνιστούμε να απαλλαγεί η κοινωνική ασφάλιση και όλη η ζωή μας απ’ ό,τι εμποδίζει την ικανοποίηση των αναγκών μας:

• Από τη μηχανή του χρέους, που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγουμε και τα αποθεματικά των ταμείων. Γι’ αυτό απαιτούμε: πλήρη διαγραφή του χρέους.
• Από τους «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς», στο βωμό των οποίων θυσιάζονται οι κοινωνικές δαπάνες κι οι ασφαλιστικές ανάγκες. Γι’ αυτό απαιτούμε: αύξηση των κοινωνικών δαπανών με επιβάρυνση της εργοδοτικής πλευράς και όχι των μισθών.
• Από τους νόμους των αγορών και των τραπεζών, που εξανεμίζουν τα αποθεματικά των ταμείων στο όνομα της υψηλότερης «απόδοσης». Γι’ αυτό απαιτούμε: έξω οι τράπεζες και οι αγορές από τα ταμεία, έξω τα ταμεία από το χρηματιστηριακό τζόγο.
• Από τις απαιτήσεις των εργοδοτών, των «επενδυτών» και της «ανάπτυξης», που θέλουν μια τυπικά ή ουσιαστικά ανασφάλιστη εργασία, με τη μείωση της εισφοράς τους ή κάλυψή της από το κράτους (δηλ. απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας).
• Από τη μέγγενη του ευρώ και της ΕΕ, που βρίσκονται -χρόνια τώρα, αλλά και στην εποχή των μνημονίων- πίσω από κάθε αντιασφαλιστικό μέτρο. Γι’ αυτό απαιτούμε: μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών κατευθύνσεων της ΕΕ. Ρήξη/έξοδο από ευρώ και ΕΕ.
• Από τα τρία μνημόνια και κάθε κυβέρνηση ή μηχανισμό που τα προωθεί.

Καλούμε σε γενικό απεργιακό και λαϊκό ξεσηκωμό ΑΜΕΣΑ. Δεν περιμένουμε τα αποτελέσματα της “διαπραγμάτευσης” – κοροϊδία. Καλούμε όλες τις μαχόμενες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να πάρουν ξεκάθαρη θέση σε ένα ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής της επίθεσης.

• Για να μπλοκάρουμε τον αντιασφαλιστικό νόμο και κάθε αντιλαϊκή επιλογή. Να μην τολμήσουν να το φέρουν στη Βουλή. Να αναπτυχθεί μεγάλο ποτάμι οργής που θα αποτρέψει οποιονδήποτε να καταπατήσει τη λαϊκή θέληση και αποφασιστικότητα.
• Για να ανατρέψουμε την κανιβαλική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε κυβέρνηση που εφαρμόζει την ίδια πολιτική

Όλοι σε θέση μάχης!

Να μην περάσει, να ανατραπεί το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και η πολιτική κυβέρνησης-δανειστών
Τώρα είναι ώρα μάχης. Με Γενικές Συνελεύσεις σε κάθε κλάδο, σωματείο, χώρο δουλειάς. Με πολύμορφες κινητοποιήσεις και δυναμικές ενέργειες σε εργασιακούς χώρους, πόλεις και γειτονιές, συνολικά σε όλη την κοινωνία. Με πρωτοβουλίες αγώνα και συντονισμού. Προειδοποιητική απεργία μέσα στο Γενάρη.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, του συνταξιούχους, τη νεολαία, να μπουν σε θέση μάχης και σύγκρουσης. Όλα τα αγωνιστικά συνδικάτα και τις ταξικές δυνάμεις να συμβάλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη όλων των απαραίτητων μορφών, που θα συνενώσουν την οργή και την ανάγκη αποφασιστικής αναμέτρησης και απάντησης στην αντιδραστική και βάρβαρη αντι-ασφαλιστική τομή που επιχειρείται.

Με

• Κοινό μέτωπο και συντονισμένο αγώνα και δράση εργαζομένων δημόσιου – ιδιωτικού τομέα, ανέργων, νεολαίας, αυτοαπασχολούμενων και φτωχομεσαίας αγροτιάς.
• Αγωνιστικό Συντονισμό σωματείων, λαϊκών συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα που θα ξεπερνά τα όρια της απλής διαμαρτυρίας, του «αγώνα για την τιμή των όπλων» ή για «την εξαίρεση του δικού μου κλάδου», που δεν θα δώσει τη μάχη με μια 24-ωρη τη μέρα ψήφισης του νόμου. Συντονισμό και εργατικό αγωνιστικό ποτάμι που θα συγκροτείται σε ανεξάρτητο και ενωτικό σχέδιο για νικηφόρους αγώνες και πλατύ, μαζικό ταξικό συντονισμό αγωνιστικών σωματείων και επιτροπών αγώνα, σε διάκριση από τις άσφαιρες διαμαρτυρίες που θα κάνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ο παλιός και νέος κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, αλλά και ο κομματικός και ελεγχόμενος -μη ανατρεπτικός τελικά- σχεδιασμός του ΠΑΜΕ.

* H Γιώτα Ιωαννίδου είναι μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ (από τις Αγων. Παρεμβάσεις Δ.Ε.)

Πάτρα, 27-01-2016