Οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους δεν είναι απλά αριθμοί, είναι άνθρωποι, είναι ψυχές

Σε όλη την ιστορία, άνθρωποι υπήρξαν σε μια συνεχή μετακίνηση, συχνά για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο, να δώσουν στις οικογένειες και στα παιδιά τους καλύτερες ευκαιρίες, να αποφύγουν τη φτώχεια ή να τραπούν σε φυγή λόγω της δίωξης, της αστάθειας και του πολέμου. Τα ζητήματα της μετανάστευσης και του ασύλου αποτελούν όλο και περισσότερο μέρος της καθημερινότητας μας, καθώς η Ευρωπαϊκή κοινωνία γίνεται περισσότερο πολυπολιτιστική και ποικιλόμορφη, μια κατάσταση η οποία φέρνει προκλήσεις και εμπλουτισμό στην κοινωνία.

Οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους δεν είναι απλά αριθμοί, είναι άνθρωποι, είναι ψυχές. Σκοπός μας είναι να πολεμήσουμε και να διώξουμε τον φόβο, όχι τους φοβισμένους. Τα προσφυγόπουλα όπως και όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Η κοινωνία έχει μόνο να κερδίσει από μορφωμένους ανθρώπους. Όσοι και όσες αντιδρούν στην ένταξη των προσφυγόπουλων στα σχολεία, αναπαράγουν το ρατσιστικό μίσος και τη μισαλλοδοξία είτε το θέλουν είτε όχι.

Έχουμε χρέος όλοι μας να αντιτάξουμε τη δική μας αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες. Να δυναμώσουμε την κοινή πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που σπέρνουν το θάνατο και την προσφυγιά.

Το σχολείο δεν είναι κτήμα κανενός. Το σχολείο είναι, πρώτ’ από όλα, χώρος προαγωγής και σεβασμού της αξιοπρέπειας, του ανθρωπισμού, της διαφορετικότητας και της αλληλεγγύης.  Πιστεύουμε σε ένα δημόσιο σχολείο που θα διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και θα εξοπλίζει τα παιδιά με αξίες, γνώσεις, δεξιότητες, διανοητικά και ψυχικά εφόδια, ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν την πραγματικότητα. Όχι για να υποτάσσονται σ’ αυτή, αλλά για να την ερμηνεύουν πολύπλευρα και να αγωνίζονται να την αλλάξουν και να τη βελτιώσουν. Γιατί η μόρφωση δεν είναι μόνο υπόθεση γνώσεων, είναι στάση ζωής.

Ακόμα και από την Χριστιανική πλευρά να το δούμε δεν  είμαστε τίποτα άλλο από  Γραμματείς, Φαρισαίοι και Υποκριτές. Και ο Χριστός  υπήρξε πρόσφυγας  πριν καν γεννηθεί. Ο μικρός  Χριστός εξαναγκάζεται να φύγει, για να γλιτώσει από την απειλή του θανάτου. Καταδιωγμένος, κουρασμένος,  πεινασμένος, τρομαγμένος, πρόσφυγας. Πρόσφυγες είναι και σήμερα χιλιάδες παιδιά, μάτια τρομαγμένα, ανήσυχα, ψυχές κουρασμένες και φοβισμένες. Ζητούν ένα στοργικό βλέμμα, ένα φιλικό χέρι, λίγο ζεστό φαγητό, έναν καλό λόγο. Κάποιοι μιλούν σκληρά ή κοροϊδευτικά γι’ αυτούς, ή δεν θέλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ο λόγος του Χριστού όμως είναι ξεκάθαρος: «Ξένος ήμουν και με φροντίσατε… Αν κάνατε κάποιο καλό σ’ έναν από τους ταπεινούς αδελφούς μου, είναι σαν να το κάνατε σ’ εμένα…». Ο Χριστός αποκαλεί αδέλφια του τους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

Ο Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς,  αναφέρει: Στο θεανθρώπινο πρόσωπο του εν φυγή πρόσφυγα νηπιάσαντος Θεού Ιησού Χριστού ενσαρκώνεται και υποστασιοποιείται το πρόσωπο κάθε παιδιού-πρόσφυγα ανεξαρτήτως ενθοφυλετικής καταγωγής ή θρησκευτικής αναφοράς. Ας φροντίσουν λοιπόν οι ολίγοι συμπολίτες μας, από όποια κοινωνική ή θεσμική θέση βρίσκονται να επανέλθουν στο δρόμο του χριστού και σ αυτά που μας δίδαξε και ας παραδειγματιστούμε από την ζωή του  και τα έργα του. Διότι όπως είπε και ο Ράσελ, η αγάπη είναι σοφή, το μίσος είναι ανόητο, σ αυτό τον κόσμο που όλο και ποιο στενά  αλληλοσυνδέεται, πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον, μόνο μ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συνυπάρξουμε, πρέπει να μάθουμε σε ένα είδους φιλανθρωπίας και σε ένα είδος ανεκτικότητας, που είναι απολύτως ζωτικής σημασίας  για την συνέχιση της ανθρώπινης ζωής σ αυτόν τον πλανήτη.

Ν.Ε  ΣΥ.ΡΙΖ.Α  ΣΑΜΟΥ